پیشگیری از مرگ بیماران با تشخیص زودهنگام اثرات طولانی مدت کرونا

ادوارد گراویس، دانشیار آسیب شناسی و پزشکی ژنومی با موسسه تحقیقاتی متدیست هوستون و تیمش عوامل خطر جمعیتی و بالینی را برای بیماری‌های شدید بررسی کردند. تجزیه و تحلیل آن‌ها از ۱ مارس تا ۷ دسامبر، در طول افزایش اولیه کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ انجام شد. آن‌ها همچنین نرخ بازگشت مجدد و همراه با تشخیص بیماری‌های شدید را ظرف ۳۰ روز پس از ترخیص این بیماران از بیمارستان مورد بررسی قرار دادند.

با توجه به توزیع خوب بیماران در بین هشت بیمارستان هوستون متدیست در منطقه بزرگتر هوستون، ۱۸۵۳ بیمار جوان بالغ ۲۰ ٪ سفید پوست غیر اسپانیایی، ۳۲ ٪ سیاهپوست غیر اسپانیایی و ۴۳ ٪ اسپانیایی یا لاتین بودند. زنان ۶۲ درصد بیماران را تشکیل می‌دادند که ۱۲ درصد آن‌ها باردار بودند. در حالی که این بیماران نسبتا سالم بودند، بیش از ۶۸  درصد اضافه وزن یا چاقی داشتند. شایع‌ترین بیماری‌های همراه در بیماران مبتلا به آسم، اختلالات بهداشت روانی، فشار خون بالا و دیابت بود. در حالی که همه بیماران آزمایش‌های PCR کووید مثبت داشتند و در مرحله تشخیصی خود به طور بالقوه عفونی بودند، فقط ۴۳ علائم  کرونا را هنگام بستری گزارش کردند.

مردان اسپانیایی بیشتر در معرض پیامد‌های بیماری شدید بودند و افزایش سن، سابقه آسم، نارسایی احتقانی قلب، بیماری عروق مغزی و دیابت پیش بینی کننده تشخیص بیماری‌های شدید در ۳۰ روز پس از بستری شدن اولیه بود.

نسبتا تعداد کمی از بیماران جوان بالغ مداخلات تنفسی مانند حمایت از دستگاه تنفسی را در اولین برخورد تشخیصی خود دریافت کردند، ۱۱ ٪ اکسیژن اضافی دریافت کردند و ۳ ٪ نیاز به مراقبت‌های ویژه داشتند. در حالی که ۹۶ درصد از بیماران از بستری شدن اولیه در منزل مرخص شدند، ۱۵ از آن‌ها ظرف ۳۰ روز به بیمارستان بازگشتند. از بیماران بستری، چهار بیمار (۱ ٪) در حین بستری شدن اولیه و چهار نفر دیگر نیز پس از انتقال به موسسه دیگر فوت کردند.

به طور کلی، در ۳۰ روز از اولین برخورد، ۱۷ درصد از بیماران مبتلا به ذات الریه و ۸ درصد با حداقل یک تشخیص حیاتی دیگر مانند سپسیس، سکته قلبی، رویداد عروق مغزی، ایست قلبی، آمبولی ریه، ترومبوز، حاد تشخیص داده شدند. سندرم پریشانی تنفسی (ARDS) و موارد مشابه در دسته بیماری شدید کووید-۱۹ طبقه بندی می‌شوند.

محققان می‌گویند این مطالعه خطر قابل توجهی از بیماری شدید و بستری مجدد را در بین جوانان به ویژه در جوامع حاشیه نشین و افراد مبتلا به بیماری‌های همراه نشان می‌دهد. آن‌ها بر ضرورت آگاهی بیشتر و پیشگیری از کووید-۱۹ در میان جوانان و ادامه تحقیقات در مورد عوامل خطر بیماری‌های شدید، بستری مجدد و پیامد‌های طولانی مدت کووید-۱۹ تاکید می‌کنند.

در مطالعه دوم، نویسنده اصلی سونیا ویلاپول، استادیار جراحی مغز و اعصاب در مرکز بازسازی عصبی در هوستون متدیست و همکارانش بیش از ۵۰ اثر طولانی مدت کووید-۱۹ را در میان ۴۷ هزار و ۹۱۰ بیمار تجزیه و تحلیل کردند. در راس این فهرست، شایع‌ترین این علائم ماندگار که از خفیف تا ناتوان کننده و هفته‌های آخر تا ماه‌های پس از بهبود اولیه متغیر است، خستگی ۵۸ درصد، سردرد (۴۴ درصد)، اختلال توجه (۲۷ درصد)، ریزش مو (۲۵))، تنگی نفس (۲۴))، از دست دادن حس چشایی(۲۳) و از دست دادن حس بویایی (۲۱) است.

علائم دیگر مربوط به بیماری‌های ریوی مانند سرفه، ناراحتی در قفسه سینه، کاهش ظرفیت انتشار ریه، آپنه خواب و فیبروز ریوی مشکلات قلبی عروقی، مانند آریتمی و میوکاردیت و مشکلات غیرمعمول مانند وزوز گوش و تعریق شبانه بود. محققان از شیوع علائم عصبی مانند زوال عقل، افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس اجباری نیز شگفت زده شدند.

برای ارزیابی این اثرات طولانی مدت کووید-۱۹، تیم تحقیق در مجموع ۱۸۲۵۱ نشریه را شناسایی کرد که ۱۵ مورد از آن‌ها معیار‌های ورود به مطالعه را برآورده کردند. مطالعات مورد تجزیه و تحلیل آن‌ها در آمریکا، اروپا، انگلیس، استرالیا، چین، مصر و مکزیک انجام شد و شامل داده‌های منتشر شده قبل از سال ۲۰۲۱، پس از گروه‌های بیمار از ۱۰۲ تا ۴۴ هزار و ۷۹۹ بزرگسال ۱۷ تا ۸۷ ساله بود.

این مطالعات اطلاعات مربوط به نظرسنجی از بیماران، پرونده‌های پزشکی و ارزیابی بالینی را با زمان پیگیری پس از کووید بین ۱۴ تا ۱۱۰ روز جمع آوری کرد. بیماران بستری ۴۰ درصد از بیماران کرونایی مورد مطالعه را تشکیل می‌دادند. 

تیم تحقیق یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز این مطالعات را برای برآورد شیوع همه علائم، علائم یا پارامتر‌های غیر طبیعی آزمایشگاهی که فراتر از مرحله حاد کووید-۱۹ انجام می‌شود، انجام داد. آن‌ها چندین نشانگر زیستی از جمله اشعه ایکس یا سی تی اسکن غیرطبیعی قفسه سینه، خطر لخته شدن خون، وجود التهاب، کم خونی و شاخص‌های احتمالی نارسایی قلبی، عفونت باکتریایی و آسیب ریه را اندازه گیری کردند. آن‌ها دریافتند ۸۰ درصد از بزرگسالان بهبود یافته حداقل یک علامت بلندمدت داشتند که هفته‌ها تا ماه‌ها پس از عفونت حاد با کووید-۱۹ خفیف، متوسط ​​یا شدید ادامه داشت.

در مجموع، تیم ۵۵ علائم و نتایج غیرطبیعی آزمایشگاهی مداوم را شناسایی کرد که بیشتر اثرات ماندگار آن شبیه به علائم ایجاد شده در مرحله حاد کووید-۱۹ بود. با شناسایی این اثرات مداوم در چندین کشور، محققان می‌گویند که مطالعه آن‌ها موید این است که بار طولانی مدت کووید قابل توجه است و بر فوریت تشخیص این عوارض مزمن، اطلاع رسانی واضح آن‌ها به جامعه و تعیین استراتژی‌های درمانی برای جلوگیری از پیامد‌های طولانی مدت ناشی از کووید تاکید می‌کند.

انتهای پیام/ س