جریان اصلاحات، زبانی دراز و قدرتمند و دستانی کوتاه و ضعیف دارد/ضعف اصلی نیروهای انقلابی در عرصه رسانه و ارتباط با افکار عمومی است

به گزارش گروه سیاسی "تیتریک"؛ استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتگو با "تیتریک" گفت: جریان اصلاحات از ابتدای تشکیل تا به امروز یک جریان رسانه‌باز (ژورنالیست) بوده و همه هنر آن، بازی کردن با افکار عمومی و بازی دادن ذهن مخاطبان است.

"محمد صادق کوشکی" ادامه داد: چهره های شاخص این جریان هم افرادی رسانه ای بوده و از مجرای مطبوعات و رسانه به عالم رقابت‌های سیاسی و جناحی وارد شده اند. افرادی مانند: خاتمی (روزنامه کیهان)، موسوی خوئینی ها (روزنامه سلام)، میرحسین موسوی (روزنامه جمهوری اسلامی)، ابطحی ( رادیو)، شمس الواعظین (کیهان فرهنگی)، عطریانفر (روزنامه همشهری) و بسیاری دیگر از چهره های شاخص این جریان رسانه ای بوده اند.

وی افزود: به همین دلیل این جریان عمده نیروهای خود را در عرصه‌های هنری و رسانه ای یافته و پرورش داده است. اما از طرف دیگر در حوزه های اجرایی، عمرانی و جهادی دست این جریان از داشتن چهره هایی شاخص خالی است و شاید تنها چهره این جریان که سابقه اجرایی و عمرانی دارد «کرباسچی» باشد (که در مقایسه با «قالیباف» نیرویی متوسط به حساب می آید. چون فعالیت‌های کرباسچی در شهرداری تهران قابل مقایسه با اقدامات قالیباف نیست).

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: جریان اصلاحات زبانی دراز و قدرتمند و دستانی کوتاه و ضعیف دارد. اهل عمل نیست، اما در ساحت جنگ روانی و بازی دادن افکار عمومی استاد است.

کوشکی گفت: این جریان همیشه حسرتِ داشتن نیروهایی مانند قالیباف، رستم قاسمی، سعید محمد، علی نیکزاد و خیل بچه های مخلص جهادی را خورده و هیچگاه در سطح محسن رضایی مدیری راهبردی و قدرتمند را نداشته است و طبیعی است که هیچ یک از چهره های این جناح در موضوع شناخت اندیشه انقلاب اسلامی به گرد پای سعید جلیلی هم نرسند.

وی ادامه داد: ضعف اصلی نیروهای انقلابی در عرصه رسانه و ارتباط با افکار عمومی است. در حالی که اصلاح طلبان در طول ٣ دهه اخیر، نان تسلط خود بر افکار عمومی را خورده و به قدرت رسیده اند و ناتوانی و عجز خود در خدمت به مردم و مدیریت امور اجرایی و عمرانی را با بهانه هایی مانند  «نداشتن اختیار» و دخالت  «دولت تفنگ به دست» و... توجیه کرده اند.

این کارشناس در خاتمه گفت: جریان انقلابی در انتخابات پیش رو باید قدر نیروها و توانمندی‌های خود در عرصه های مدیریتی و جهادی را بداند و به جای دعواهای مخرب درونی و خودزنی های جاهلانه، به فکر یافتن روش‌های برقراری ارتباط با مردم و به کارگیری رسانه باشد تا جامعه برای چندمین بار در چاه  «جریان علیل، ولی زبان‌باز اصلاحات» سقوط نکند.

انتهای پیام/ م