گریم‌هایی که از این رو به آن رو می‌کند! + تصاویر
چهره‌پردازی از سال ۱۹۸۱ میلادی به یکی از موارد بخش رقابتی جایزه اسکار وارد شد و به دنبال آن فصل جدیدی از چهره پردازی در سینمای جهان آغاز شد. کار گریم یا چهره پردازی برای هر دوی چهره پرداز و هنرپیشه گریم شونده بسیار طاقت فرسا و سخت بوده و گاه ساعت‌ها و بلکه روز‌ها به طول می‌انجامد تا آنجا که در اغلب استودیو‌های فیلمسازی هالیوود بخشی با حضور روانشناس برای تحمل دشواری گریم ایجاد شده و در این زمینه روی آرامش و تحمل هنرپیشه‌ها در حین گریم کار و صحبت می‌شود. ازینرو با توجه به این موارد، هر کدام از چهره پردازی‌های زیر استحقاق جایزه اسکار را دارا بوده اند. تغییراتی که به غایت ابعاد ظاهری و سه بُعدی انسان را با تغییری نفس گیر به چالش می‌کشد.
«برد پیت» در نقش «بنجامین باتن»
پس از تماشای فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» می‌توانید تصور کامل از پیری برد پیت را در ذهن خود تصور کنید. هرچند شاید او در دوره پیری به اندازه ۲۲ سانتیمتر کوتاه نشود.
«جان ماتوزاک» در نقش «اسلات» (تنبل)
جان ماتوزاک یک فوتبالیست حرفه‌ای بود که در فیلم «گانیز» (احمق ها) در نقش «اسلات» (تنبل) بازی کرد. شخصیت او در این فیلم یک مرد بزرگسال با روحیه، ولی دارای صورتی دفورمه و ترسناک است. گریم یا همان چهره پردازی این کارگتر در زمان خود در سال ۱۹۸۶ میلادی انقلابی در این فن محسوب می‌شد. این کارکتر امروزه همچنان یک نماد فرهنگی شناخته شده در هالیوود محسوب می‌شود.
«رالف فینس» در نقش «والدمورت»
در حالی که اکثر چهره پردازی‌های فاینس برای فیلم‌های «هری پاتر» توسط یک تیم جلوه‌های بصری خلق می‌شد، بینی مار مانند او در واقع با فناوری فوق پیشرفته انیمیشنی CGI خلق شده بود.
«ادی مورفی» در نقش همه شخصیت‌های فیلم
ادی مورفی دوست دارد تقریباً در همه فیلم هایش، خودش در همه نقش‌ها بازی کند. در «پروفسور دیوانه» (Nutty Professor) و بعداً در فیلم «نوربیت» (Norbit)، ادی نقش یک دسته از شخصیت‌ها را بازی می‌کند که تمام این بازی‌های او کاملاً قانع کننده هستند. می‌توانید بگویید آن‌ها ادی هستند، اما او شخصیت فردی آن‌ها را به خوبی بازی می‌کند به طوری که واقعاً مانند افراد مختلف به نظر می‌رسند.
«رابین ویلیامز» در نقش «خانم دابت فایر
یکی از منتقدین سینما می‌گوید این روز‌ها تماشای خانم دابت فایر اشک در چشم من جاری می‌کند. رابین ویلیامز بازیگر فقید به عنوان بهترین پرستار بچه جهان کار خارق العاده‌ای انجام داد و گریم بسیار خوبی داشت تا باورپذیری آن بیشتر شود. هشت مرحله مختلف چهره پردازی برای رسیدن به این قیافه کارکتر خانم «دابت فایر» وجود داشت که او مجبور به گذراندن آن مراحل بسیار زمان بر شد تا ظاهر کامل را بدست آورد.
«چارلیز ترون» در نقش «آیلین وورنوس»
«چارلیز ترون» در فیلم «هیولا» (Monster) واقعاً می‌خواست که مردم به بازی او توجه کنند نه به صورت زیبا (یا ابروهایش). این هنرپیشه استرالیایی در یکی از سنگین‌ترین بازی هایش در نقش «آیلین وورنوس» قاتل زنجیره‌ای با موفقیت ظاهر شد.
«جیم کری» در نقش «گرینچ»
پس از بازی کری در فیلم موفق «ماسک»، وی گفت که هرگز فیلم دیگری را که نیاز به تغییر شکل و گریم شدید داشته باشد، نخواهد ساخت. با این حال، هنگامی که به او پیشنهاد «گرینچ» در فیلم «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید»، پیشنهاد شد که نتوانست از آن بگذرد. او ظاهراً مجبور بود کلاس‌هایی را بگذراند که چگونه در برابر اعصاب خوردی‌های گریم صورتش مقاومت کند، زیرا چهره پردازی این کارکتر بسیار طاقت فرسا بود.
«رابرت داونی جونیور» در نقش «کرک لازاروس» به عنوان گروهبان ستاد لینکلن اوزیریس
داونی جونیور ممکن است در «تندر استوایی» (Tropic Thunder) با کارکتر چهره سیاه گریم شده باشد، اما او با اختلاف بزرگترین شخصیت کل فیلم بود؛ و صادقانه باید اعتراف کرد که چهره پردازی او بسیار متقاعد کننده به نظر می‌رسد.
«هیت لِجِر» در نقش «جوکر»
هیت لجر با گریم شوالیه تاریکی، از جمله «لبخند گلاسگو» که به یکی از ماندگارترین و مشهورترین نماد‌های چهره تبدیل شد، دستخوش تحولات بسیار دیوانه واری شد. در عوض، گفته می‌شود نقشی که لجر بر عهده گرفت، واقعاً تأثیر جدی بر روح و روان وی داشت.
بی شک بازی هیت لجر در نقش جوکر یکی از قدرتمندترین بازی‌های تاریخ سینمای هالیوود و جهان است. اسکار نیز نتوانست از این اوج شکوه بازیگری بگذرد و با این وجود که هیت لجر به رقابت اسکار نرسید و جان خود را از دست داد، اما جایزه اسکار بهترین هنرپیشه را برای اولین بار به بازیگری داد که در قید حیات نبود.
«گَری اولدمن» در نقش «مِیسون ورگر»
گری اولدمن به آفتاب پرست بازیگری معروف است. وی به دلیل داشتن تنوع زیادی در نقش‌ها، به لهجه‌های مختلف و گاهی اوقات آرایش بسیار زیبا (به عنوان مثال دراکولا) معروف است. اما اولدمن در «هانیبال»، به عنوان یک کودک وحشت زده و تغییر شکل یافته به نام «میسون ورگر» کاملاً غیرقابل تشخیص و شناسایی بود.
«دوگ جونز» در نقش «فاون»
دوگ جونز رویای طراحان چهره پردازی فیلم است. قد و ویژگی‌های دیوانه کننده او به این معنی است که او شخصیت‌های بسیار دیوانه‌ای را بازی کرده است. او بازیگر توانمند شخصیت‌های «فاون» و «Pale Man» (مرد نابالغ) در «هزارتو»ی پَن بود. او همچنین در فیلم‌های «تقلید» و «پسر جهنمی» ساخته «گیِرمو دل تورو» ایفای نقش کرده است.
«جان تراولتا» در نقش «ادنا ترنبلَد»
چه کسی می‌دانست که «جان تراولتا» می‌تواند نقش چنین زنی را آنچنان قابل قبول و متقاعد کننده بازی کند؟ ستاره فیلم «Pulp Fiction» (داستان‌های عامه پسند ساخته کوئنتین تارانتینو) نقش «ادنا ترنبلَد» در نسخه سال ۲۰۰۷ فیلم «Hairspray» (اسپری مو) در نقش بازی کرد.
«ران پیرلمن» در نقش «پسر جهنمی»
بیش از ۳۵ هنرمند حرفه‌ای چهره پردازی برای تبدیل «ران پیرلمن» به شیطان قرمز آتشین، «پسر جهنمی» با هم همکاری کردند. پرلمن مجبور بود چندین روز بیش از ساعت‌ها بنشیند در حالی که تیم گریم روی او کار می‌کرد.
«جان هارت» در نقش «مرد فیل چهره»
در «مرد فیل چهره» اثر «دیوید لینچ»، جان هارت فقید در نقش «جان مریک»، یک شخصیت تاریخی (با نام واقعی جوزف مریک) نقش آفرینی کرد که به دلیل بدشکلی‌های شدید صورت ناشی از یک بیماری نادر با عنوان «elephantiasis» (داءالفیل) شناخته می‌شود. چهره پردازی هارت بیش از هشت ساعت و پاک کردن آن بعد از فیلمبرداری دو ساعت طول می‌کشید. به دنبال نمایش این فیلم و انتقاد بسیاری از تماشاچیان به اینچنین گریم بد شکلی، آکادمی اسکار نیز این سطح از تغییر شکل صورت را مورد انتقاد قرار داد.
منبع: فارس
انتهای پیام/
