فساد ریشه ای در سیستم آمریکا/ قیمت وحشتناک دارو، میلیون ها آمریکایی بیکار و فاقد بیمه

وزیر کار سابق آمریکا گفت که وقتی پول فراوان سیاست های ما را کنترل کرده و دیکته می کند که چه سیاست هایی تصویب شوند یا خیر، انجام هر کاری از جمله؛ افزایش حداقل دستمزد، معکوس کردن تغییرات اقلیمی، فراهم آوردن مدیکر (برنامه ملی بیمه اجتماعی) برای همه، خاتمه دادن به کشتارها توسط پلیس، مبارزه با نژادپرستیِ سیستمی و کوچک کردن ارتش بادکرده ما دشوار است.

همه گیری واضح تر از همیشه شده است. قانون مراقبت ها (The CARES Act) که در اواخر ماه مارس با آغاز واکنش ما به همه گیری تصویب شد، به آرامی و بی سر و صدا مزایای فراوانی برای ثروتمندان و شرکت های بزرگ آمریکایی فراهم آورد. یک فقره از این مزایا، تخفیف مالیاتی 135 میلیارد دلاری برای 1 درصد از ثروتمندترین مالیات دهندگان آمریکا است که حداقل نیم میلیون دلار درآمد دارند.

این 135 میلیارد دلار، 3 برابر بیشتر از مبلغ 42 میلیارد دلار اختصاص یافته در قانون مراقبت ها برای برنامه های شبکه ایمنی مانند کمک های غذایی و مسکن است.

هنگامی که آمریکایی ها هنوز از بیکاری گسترده و ویرانی های حاصل از همه گیری رنج می برند، لابی‌گران در سراسر کپیتال هیل (ساختمان کنگره آمریکا) و کاخ سفید خواستار خاتمه دادن به کمک های اضافی به قشر کارگر، فقیر و بیکار بوده و به دنبال کمک مستمر به ثروتمندان و شرکت ها هستند.

این فساد در عمل است و دموکراسی ما را در هر مرحله تضعیف می کند.

از خود بپرسید که چگونه در میان یک همه گیری جهانی، زمانی که بیش از 45.5 میلیون آمریکایی درخواست مزایای بیکاری دارند، مجموع ارزش خالص دارایی میلیاردرهای آمریکا از 2.9 تریلیون دلار به 3.5 تریلیون دلار افزایش یافته است.

آیا این مهارت، شانس یا بینش آنها است؟ نه. این امتیازهای انحصاری آنها است که با ایجاد خفقان در دموکراسی امکان پذیر می شود... امتیازهای انحصاری مانند؛ آمازون، گوگل و فیس‌بوک که در دوران همه گیری بیشتر شده است.

این امتیازها همچنین شامل دسترسی آنها از جمله؛ سناتور "ریچارد بور" رئیس کمیته اطلاعات مجلس سنا و سناتور "کِلی لوفلِر" که شوهرش رئیس بورس اوراق بهادار نیویورک است به اطلاعات داخلی به منظور عملکرد خوب در بازار بورس سهام می شود. این 2 نفر در ماه فوریه گذشته کاملا از اثرات احتمالی کروناویروس مطلع شدند و بلافاصله سهام خود را از شرکت هایی که بعدا بیشترین آسیب را دیدند خارج کردند.

و این کاهش مالیات و یارانه ای است که آنها از دولت خارج کرده اند. شما به عنوان مصرف کننده و نه مالیات دهنده، هزینه تمام اینها را می پردازید.

زمانی که شما به دنبال پول هستید به وضوح می بینید که چگونه تمام ابعاد زندگی مردم آمریکا تباه شده است.

داروهای تجویزی را مصرف کنید. ما سالیانه ده ها میلیارد دلار برای نسخه های پزشکی خود هزینه می کنیم. این مبلغ، بسیار بیشتر از هر شهروند در هر کشور پیشرفته دیگر است. حالا که میلیون ها آمریکایی بیکار و فاقد بیمه هستند، بیش از هر زمان دیگری به داروهای تجویزی ارزان قیمت نیاز دارند.

با این اوصاف، قیمت داروهای مورد نیاز بیماران کرونایی سر به فلک می کشد.

شرکت داروسازی و بیوتکنولوژی غول پیکر گیلیاد (Gilead) برای "رمدسیوِر" (داروی کووید19 خود)، مبلغ هنگفتِ 3120 دلار درخواست می کند. این در حالی است که این دارو با اعطای 70 میلیون دلار از سوی دولت فدرال که توسط مالیات دهندگان پرداخت شده، ساخته شد.

بار دیگر، این شرکت به منفعت مردم را توجهی ندارد زیرا قانونگذاران ما برای بقا در قدرت به کمک های تبلیغاتی آنها وابسته هستند.

این شرکت داروسازی تنها یک نمونه است. این چرخه فاسد تقریبا در هر بخش یافت می شود و به همین دلیل است که ما همچنان سیاستمدارانی داریم که منافع ما را در سر ندارند.

پس چگونه می توانیم از دموکراسی خود پول کلانی به دست بیاوریم؟

نقطه شروع خوب را می توان در بسته اصلاحی گسترده ای موسوم به H.R.1 (The For the People Act) جستجو کرد. این لایحه، روزنه هایی که به نفع شرکت های بزرگ و ثروتمندان است را مسدود می کند، رأی دادن را برای همه مردم آسان تر می سازد و از طریق تأمین مالی عمومی انتخابات باعث تقویت قدرت اهداکنندگان کوچک می شود.

این قانون همچنین مانع فعالیت افراد کنگره در هیئت مدیره شرکت ها می شود، رؤسای جمهور را ملزم می کند تا اظهارنامه مالیاتی خود را به طور عمومی اعلام کنند و گماشته شدگان اجرایی را در مواردی که با منافع در تضاد است به چالش می کشد.

اینها تنها چند نمونه از راه حل های ملموسی است که از قبل برای مهار فساد بی سابقه و توقف لغزش آمریکا به سمت الیگارشی وجود داشته است. اما ما باید کارهای بیشتری انجام دهیم.

نکته مهمی که باید به خاطر بسپاریم این است که تصاحب پول کلان در دموکراسیِ ما مانع پیشبرد تمام سیاست های مورد نیاز برای اصلاحات اساسی در سیستم نژادپرستانه و ظالمانه ما و ایجاد جامعه ای که در خدمت اکثریت مردم (و نه اقلیت) است، می شود.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/