سهم من سکوت؛ اثری که دغدغه فرهنگسازی زبان اشاره را دارد/ گوش کر مسئولین صدای دردهای ناشنوایان را نمی شوند

مجید احمدیان ادامه داد: این مستند نشان می دهد که ناشنوا فقط یک ناشنوا و یک اقلیت زبانی است، همان گونه که اگر دو نفر در خیابان به زبان فرانسوی صحبت کنند غیرعادی نیستند بچه های ناشنوا نیز زبان شان، زبان اشاره است و این ضعف ماست که برای یادگیری زبان اشاره تلاش نمی کنیم.

وی افزود: در این مستند نقاط قوت بچه های ناشنوا را به تصویر کشیده ایم و کسی که این فیلم را می بیند به این نتیجه می رسد که ناشنوا هیچ ضعف جدی بدنی ای از لحاظ فیزیکال ندارد، فقط نمی تواند صحبت کند و نمی شنود به همین دلیل ما می توانیم به بچه های ناشنوا کار داده و به آنها اعتماد کنیم.

این تهیه کننده تاکید کرد: افراد ناشنوا نیز می توانند مثل افراد عادی در جامعه زندگی کنند ولی متاسفانه فرهنگ آن در جامعه فرهنگسازی نشده است و متاسفانه شاهد آن هستیم که وقتی در خیابان با یک فرد ناشنوا مواجهه می شویم حتی نمی توانیم به آن ها کمک کنیم و بعضا با برخوردهای نادرست، باعث رنجش این عزیزان می شویم.

احمدیان افزود: ما سعی کردیم با ساخت این مستند این فرهنگ را به جامعه القا کنیم که به جای غیر عادی برخورد کردن با ناشنوایان به راحتی با آنها ارتباط برقرار کنیم زیرا این عزیزان بسیار توانمند هستند.

وی به هدف ساخت مستند اشاره کرد و گفت: هدف من از ساخت این اثر خدمت به جامعه ناشنوایان بود و می خواستم پس از ساخت اثر یک اکران باشکوهی برگزار کنم و از تمامی مسئولین، سلبریتی ها، نویسندگان و ... دعوت کنم تا ابتدا دید این عزیزان را نسبت به جامعه ناشنوایان عوض کنم و از آنها بخواهم اگر می توانند در فرهنگسازی این مهم که ناشنوایی محدودیت نیست مرا کمک کنند و اگر کاری از دستشان بر می آید برای ناشنوایان انجام دهند.

این تهیه کننده خاطر نشان کرد: خاله ، دایی، دو تا از پسرخاله های من ناشنوا هستند و من از بچگی با این عزیزان بزرگ شدم و ناخواسته و کمی خواسته زبان اشاره را یاد گرفتم تا بتوانم با آنها ارتباط برقرار کنم و همیشه دوست داشتم کاری برای این عزیزان انجام دهم و اگر قرار است خودم در مورد آنها حرف بزنم حداقل خودم آن کار را انجام داده باشم و کاری که از دستم بر می آمد ساختن یک مستند فیلم بود اثری که گوشه ای از مشکلات بچه های ناشنوای سرزمینم را به تصویر بکشد که شاید یک نفر، فقط یک نفر با دیدن این فیلم تحت تاثیر قرار گرفته و از آنها حمایت کند و دست یاری به آنها دهد.

احمدیان ادامه داد: مستند اثری است که در آن با مشخص شدن یک موضوع، فیلم نامه نویس در قالب یک پژوهش کاربردی آن را با زبان هنر بررسی می کند و حقایق را بیان می کند حقیت همیشه تلخی هایی هم دارد که با بررسی پیشینه علمی، تحقیقاتی، مطالعاتی و ... بدست می آید تا بتوانیم آن حقیقت را فرهنگسازی کنیم ولی متاسفانه علیرغم تلاش های مضاعفی که مستندسازان برای ساخت اثرشون می کنند جایگاه تبیین شده ای در کشور ندارند و بسیار مورد بی مهری قرار گرفته اند امیدوارم روزی جایگاه واقعی و حقیقی مستند در جامعه تبیین شود تا کار مستندسازان دیده شود.

وی در خاتمه گفت: ما برای ساخت این اثر به کانون ناشنوایان ایران مراجعه کردیم و با توجه به اینکه موضوع فیلم مرتبط با جامعه ناشنوایان بود از آنها درخواست کردیم که از لحاظ مالی و کلیات کار از اثر ما حمایت کنند و در ابتدای امر قبول کردند ولی وقتی به عمل رسید زیر تمامی وعده های خود زدند و من چون ساخت این مستند دغدغه ذهنی ام شده بود با هزینه شخصی این مستند را ساختم.

این تهیه کننده در خاتمه خاطر نشان کرد: از تمامی عوامل فیلم مستند "سهم من سکوت" تشکر می کنم که در تمامی مراحل ساخت اثر بدون هیچ چشم داشتی کنار من بودند و ساخت این اثر 5 سال طول کشید امیدوارم این اثر دیده شود و بتوانیم با ساخت این اثر در تغییر رفتار مردم نسبت به جامعه ناشنوایان موفق شده باشیم.

تهیه کننده "سهم من سکوت" مجید احمدیان ،کارگردان و پژوهشگر مهدی امیری مطلق و مدیر تصویر برداری و تدوین رامتین فیروزیان می باشند.

الهه ملاحسینی-تیتریک

انتهای پیام/