۷ بازی ترسناکی که تجربه کردنش جرات می‌خواهد + تصاویر

برای همین در این مقاله از ۷ بازی ترسناک با کیفیتی گفتیم که نه تنها کارشان را بلد بودند، بلکه هر یک به معنای گسترده واژه ترس، شاخ و برگ بیشتری دادند و باعث شدند تا چرخ پیشرفت این ژانر با سرعت بیشتری بچرخد.

۷) Outlast

سازندگان اوت‌لست با هالیوودی‌تر کردن آنچه در امنژیا دیده بودیم، به فرمولی رسیدند که نه تنها به موفقیت رسید، بلکه عملکرد فوق‌العاده‌ای هم در ایجاد ترس و دلهره داشت. تجربه اوت‌لست پر بود از جامپ اسکیر، پر بود از تصاویر حال به هم‌زن و از همه بدتر، پر بود از خشونتی که هر کسی تاب تماشایش را نداشت. جالب اینکه بازی به هیچ وجه وقت‌کشی هم نمی‌کرد و از ثانیه اول به مخاطبش می‌فهماند که یا ظرفیتت را زیاد کن، یا بیخیال بازی شو.

۶) Amnesia: The Dark Descent

به عقیده من یک بازی ویدیویی وقتی ترسناک است که قدر تعلیق را خوب بداند. کاری که سازندگان Amnesia: The Dark Descent به زیبایی هر چه تمام‌تر آن را انجام دادند و اثری ساختند که هیچکس نمی‌تواند صفت ترسناک بودنش را زیر سوال ببرد. Amnesia: The Dark Descent کاری می‌کرد که از شدت ترس، یخ کنید و همچنان با آن تعلیق‌های به جا، محیط‌های تو در تو و از همه مهمتر هیولا‌های فوق‌العاده‌اش استانداردترین بازی ترسناکی است که هنوز خیلی‌ها توان تجربه کاملش را ندارند.

۵) Dead Space

بیایید با هم رو راست باشیم. بعد از کشتن نکرومورف‌ها چند بار لگدشان می‌کردید که مطمئن شوید دیگر از جایشان بلند نمی‌شوند؟ آن‌هایی که بازی را تجربه کرده‌اند و الان دارند تعداد لگد‌هایی که بر سر نکرومورف‌های مرده زده‌اند را می‌شمارند، خوب درک می‌کنند که چرا این سوال را پرسیدم. بله، قسمت اول Dead Space به خاطر خفقان محیط و نکرومورف‌های سریع و بی‌رحمش، یکی از آن آثاری است که خیلی‌ها به زور توانستند تا آخر تحملش کنند. چرخ جلوه‌های ترس بازی، حتی برای یک ثانیه هم متوقف نمی‌شد و آنقدر اتفاقات مختلف را پشت هم برای مخاطب رقم می‌زد که از یک جایی به بعد واقعا نفس کم می‌آوردیم.

۴) Silent Hill ۲،

Silent Hill ۲ نه تنها یکی از بهترین بازی‌های ترسناک، بلکه یکی از خوش‌ساخت‌ترین بازی‌های تاریخ است. جدای از محیط رعب‌آور و هیولا‌های ترسناک، این قصه سایلنت هیل ۲ بود که ذهن مخاطبش را به بازی می‌گرفت و کاری می‌کرد همه چیز به شدت دلهره‌آورتر شود. تقریبا پشت ظاهر ترسناک هر موجودی که در بازی می‌دیدید، قصه‌ای روانشناختانه وجود داشت که با درک و هضمشان، تازه ضربه اصلی را از بازی می‌خوردید و اوضاع به قدری بد می‌شد که دیگر قدم از قدم نمی‌توانستید بردارید.

۳) Fatal Frame

فیتال فریم از لحاظ تکنیکی شباهت خیلی زیادی به سری بازی‌های سایلنت هیل و حتی رزیدنت اویل داشت. با این تفاوت که در فیتال فریم به جای سلاح گرم، یک دوربین عکاسی در اختیارتان قرار می‌گرفت و باید به کمک آن به شکار ارواح می‌رفتید. فیتال فریم برای افرادی که با مقوله روح و خانه اشباح مشکل داشتند، یک عذاب تمام عیار بود. چراکه بازی عملا شما را با ترستان رو به رو می‌کرد و با رها کردنتان در عمارتی شبه‌زده با معماری تو در تو، خواب شیرین شب را از چشمانتان می‌گرفت.

۲) Slender: The Eight Pages

Slender: The Eight Pages شاید در نگاه اول بازی ساده‌ای به نظر برسد. شما در جنگلی تاریک رها شده‌اید و باید هشت نامه را در دل سیاهی شب پیدا کنید. محیط تاریک و ترسناک است و مو به تن هر گیمری سیخ می‌کند. اما چیزی که اوضاع را پیچیده‌تر می‌کند، هیولایی است که از دل قصه‌های ترسناک محلی بیرون آمده و در Slender: The Eight Pages آرام آرام به شما نزدیک می‌شود. هر چه بیشتر در مورد شخصیت اسلندرمن خوانده باشید، بازی برایتان ترسناک‌تر خواهد شد و تا حدی اوضاع وخیم می‌شود که بعد از یک مدت بعید نیست فکر کنید یک فرد قد بلند بدون صورت در دنیای واقعی هم دنبالتان است.

۱) Alien Isolation

تقریبا در اکثر مقالاتی که در مورد بازی‌های ترسناک نوشته‌ام به Alien Isolation اشاره کرده‌ام و در مورد توانایی بالای این اثر در القای هر چه بهتر ترس به مخاطب گفته‌ام. Alien Isolation از اینکه پروتاگونیستش را بی‌دفاع و بی‌سلاح به مصاف یک زنومورف وحشی بفرستد، هیچ ابائی نداشت و حاضر بود مخاطب ساعت‌ها در زیر یک میز از ترس به خود بلرزد، اما حاضر به رویارویی با این بیگانه فضایی نشود. واقعا هم همین بود. زنومورف به قدری در تعقیب و گریز شما باهوش بود که اصلا یک لحظه هم نمی‌توانستید از دستش احساس آرامش کنید. چیزی که تا پیش از این شاید فقط در نمسیس اورجینال می‌شد پیدا کرد.

منبع: ویجیاتو

انتهای پیام/