وجود خصومت نژادی دلیل عدم اعتراض طبقه فقیر و کارگر/ با افزایش هزینه های کنترل، هزینه های امداد عمومی کاهش می یابد/ افزایش 500 درصدی زندانی ها در آمریکا

وی طی یادداشتی نوشت که برخی جوامع بر کنترل اجتماعی و برخی بر سرمایه گذاری اجتماعی تمرکز می کنند.

جوامع با کنترل اجتماعی، منابع قابل توجهی را برای پلیس، زندان ها، نظارت، اجرای مهاجرت و ارتش قرار می دهند. هدف آنها بکارگیری ترس، مجازات و خشونت برای طبقه بندی مردم و حفظ وضعیت موجود (سرکوب سیستماتیک دائمی افراد رنگین پوست و بهره مندی هیچ کس جز ثروتمندان) است.

جوامع با سرمایه گذاری اجتماعی، منابع بیشتری را به زمینه های مراقبت های بهداشتی، آموزشی، مسکن ارزان قیمت، مزایای بیکاری و کودکان تخصیص می دهند. هدف آنها رهاسازی افراد از خطرات و تشویش های روزانه زندگی و ارائه فرصتی منصفانه برای دستیابی به آن است.

دونالد ترامپ بر مورد اول (جوامع با کنترل اجتماعی) تمرکز دارد. او خود را "قانون و نظم" می خواند. وی حتی می خواهد ارتش را بر معترضان آمریکایی که علیه کشتار وحشیانه پلیس به خیابان ها می آیند مسلط کند.

او یک ارتش بی مسئولیت متشکل از عوامل فدرال ایجاد کرده که بدون نشان دادن هویت خود به شهرهایی مانند؛ پورتلند و اورگن می روند و به آمریکایی های بی گناه حمله می کنند.

ترامپ در قله 40 سال افزایش کنترل اجتماعی و کاهش سرمایه گذاری اجتماعی در آمریکا است. فرایندی که با توجه به تاریخ عمیق نژادپرستی در آمریکا افراد سیاهپوست، بومی و رنگین پوست را به طور نامتناسبی ویران می کند.

هزینه پلیس در آمریکا 3 برابر شده و از 42.3 میلیارد دلار در سال 1977 به 114.5 میلیارد دلار در سال 2017 افزایش یافته است.

آمریکا در حال حاضر، 2.2 میلیون نفر را زندانی کرده که نسبت به 40 سال گذشته 500 درصد افزایش داشته است. این کشور هم اکنون دارای بیشترین زندانی در جهان است.

اعمال مهاجرت و گمرک آمریکا (ICE) از بین رفته است. اکثر افراد بیشتر از هر زمانی در طول تاریخ این کشور در بازداشت ICE قرار دارند.

کل هزینه های ارتش در آمریکا از 437 میلیارد دلار در سال 2003 به 935.8 میلیارد دلار در سال مالی کنونی (2020) افزایش یافته است.

هر چه جوامع، بیشتر برای کنترل های اجتماعی هزینه کنند، هزینه های سرمایه گذاری اجتماعی کمتر می شود. پلیس بیشتر به معنای خدمات اجتماعی کمتر است. مالیات دهندگان آمریکایی 107.5 میلیارد دلار بیشتر از مسکن عمومی برای پلیس هزینه می کنند.

زندان های بیشتر به معنای دلارهای کمتر برای آموزش است. در واقع، آمریکا در حال حاضر به جای مدارس دولتی پول بیشتری را صرف زندان ها می کند. 15 ایالت این کشور برای هر زندانی 27000 دلار بیشتر از هر دانش آموز هزینه می کنند.

با افزایش هزینه های کنترل، هزینه های کمک های عمومی رو به کاهش گذاشته، افراد اندکی یارانه غذایی دریافت می کنند و سرمایه گذاری در بهداشت عمومی کاهش یافته است.

به نظر می رسد آمریکا در طول این همه گیری حتی نمی تواند پولی برای افزایش مزایای بیکاری بیابد.

جوامعی که در آنها از سرمایه گذاری اجتماعی به خاطر هزینه کرد بیشتر در کنترل های اجتماعی دریغ شود دچار خشونت و ظلم و ستم می شوند. این روند بخش دیرینه ای از تاریخ ما است.

آمریکا با کنترل جامعه آغاز شد. بردگی (گناه اصلی آمریکا) به خشن ترین و شدیدترین کنترل های قابل تصور بستگی داشت. قوانین "جیم کرو" این میراث را ادامه دادند.

اما در دهه های بعد از جنگ جهانی دوم، این کشور به سمت سرمایه گذاری اجتماعی (قانون حقوق مدنی، قانون حق رأی، قانون مسکن عادلانه و سرمایه گذاری های اساسی در بهداشت و آموزش) گرایش یافت و سپس به کنترل اجتماعی روی آورد.

"ریچارد نیکسون" یک جنگ با موادمخدر اعلام کرد و افرادی که موادمخدر داشتند و آنها را می فروختند، 4 برابر بیشتر از قبل دستگیر شدند. استراتژی نیکسون اثر مخربی بر سیاهپوستان داشت و احتمال دستگیری یک فرد سیاهپوست به جرم داشتن حشیش، 4 برابر بیشتر از یک سفیدپوست بود.

"بیل کلینتون" 88000 پلیس بیشتر در خیابان ها مستقر کرد و به کنگره فرمان داد تا برای افرادی که پس از 2 یا چند بار محکومیت قبلی از جمله جرائم مرتبط با موادمخدر متهم شدند مجازات حبس ابد تعیین کند. این قانون توسط بسیاری از ایالت ها تکرار شد و همچنان به طرز نامتناسبی بر سیاهپوستان آمریکایی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، سیاهپوستان کالیفرنیا تا اصلاح این قانون در سال 2014، 14 برابر بیشتر از سفیدپوستان محکوم می شدند.

چرا آمریکا دوباره به کنترل اجتماعی روی آورد؟

بخشی از پاسخ مربوط به گسترش نابرابری است. با فروپاشی طبقه متوسط و فقیر، افراد صاحب قدرت، کنترل اجتماعی را ارزان تر از سرمایه گذاری اجتماعی که به مالیات های اضافی و توزیع مجدد ثروت و قدرت نیاز دارد، دانستند.

در ضمن، سیاستمدارانی که قدرت آنها به حفظ وضعیت موجود بستگی دارد برای خنثی کردن اضطراب های طبقه کارگر سفیدپوست از نژادپرستی بهره بردند. این همان استراتژی قدیمی است. تا زمانی که خصومت نژادی وجود داشته باشد، طبقه فقیر و کارگر برای سرنگونی سیستمی که بسیاری از آمریکایی ها را در فقر نگه می دارد و به سیاهان آمریکا ظلم می کند به یکدیگر نمی پیوندند.

اعتراضات هفته های گذشته آنچه که همیشه درست بوده را نشان داده است. کنترل های اجتماعی، کشنده و ناپایدار هستند. آنها برای ترساندن جوامع، بیشتر و بیشتر به ابزار ظلم نیاز دارند. این امر ما را ترغیب می کند تا از کنترل اجتماعی چشم پوشی کنیم و تعهد خود را برای سرمایه گذاری اجتماعی به کار ببندیم.

زمان آن است که به جای گاز اشک آور، باتوم و کشتار در زمینه مسکن ارزان قیمت و آموزش سرمایه گذاری کنیم. باید به جای قرار دادن والدین در پشت میله های زندان، کودکان را تغذیه کرده و از فقر نجات دهیم. وقت آن است که بودجه پلیس را قطع کرده و در جوامع سرمایه گذاری کنیم. ما هیچ زمانی برای تلف کردن نداریم.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/