قصه گویی "ادبیات کودک و نوجوان " از تکنولوژی عقب مانده است/ جدا کردن نسل امروز از فن آوری؛ امری غیر منطقی
مهران کریمی ادامه داد: قصه و قصه گویی یکی از موثرترین شیوه هایی است که علاوه بر پاسخگویی به نیازهای عاطفی و اجتماعی کودکان و نوجوانان و نیاز آنها به دانستن منجر به یادگیری و رشد تربیتی و اخلاقی آنها می گردد، باورهای ملی و مذهبی یک ملت را به نمایش می گذارد و در نتیجه علاقه به مطالعه و کتابخوانی را تقویت می کند.
وی افزود: در واقع قصه با آموزش غیر مستقیم، کودکان و نوجوانان را با زندگی واقعی آشنا می کنند و با گشودن درهایی تازه، دیدگاه و اندیشه آنها را می پروراند و فرصتی برای ابراز آن به کودک می دهند؛ فرصتی که شاید کودک در جایی دیگر آن را لمس نکند.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: از طرفی پیشرفت سریع علم و فن آوری نه تنها اندیشه و دیدگاه انسان ها را تغییر داده است، بلکه بر نحوه زندگی آنها نیز تاثیر گذاشته است به طوری که امروزه رشد اینترنت و ظهور میلیون ها وبلاگ، وب سایت و وجود بازی های رایانه ای، کودکان و نوجوانان را به طرز شگرفی به خود جذب کرده است.
کریمی ادامه داد: در این میان قصه و قصه گویی نیز از این قاعده تحول مستثنی نبوده است و علیرغم وجود بازی های رایانه ای و ابزارهای جدیدی که روز به روز کودکان و نوجوانان را به سوی خود می کشانند، نه تنها خود را از دست نداده بلکه این فن آوری ها تفاوت های زیادی را بین قصه گویی سنتی و قصه گویی با شیوه های نوین به وجود آورده است.
وی افزود: در قصه گویی به شیوه سنتی و کهن، قصه گو داستانی را انتخاب می کند، آن را به خاطر می سپارد و با استفاده از صدا و حرکات خود و بدون استفاده از ابزاری خاص آن را بازگو می کند در حالی که در قصه گویی مدرن از وسایل و ابزارهای نوین مانند رادیو، تلویزیون ، اینترنت و مانند آن بهره گرفته می شود.
این استاد دانشگاه گفت: قصه گویی توانسته است از فن آوری استفاده بهینه کند و اینکه درآمیختن هنر قصه گویی با فن آوری روز، محتاج هنری بالاتر است، یکی از این هنرها، قصه گویی دیجیتالی است.
کریمی ادامه داد: منظور از قصه گویی دیجیتالی به کارگیری ابزارها، امکانات و فن آوری های نوین اطلاعاتی در قصه ها و استفاده از آنها در شبکه جهانی وب است.
وی تاکید کرد: بنابراین از آنجایی که قصه ها یکی از محتواهای آموزشی موجود در کتابخانه های عمومی، کتابخانه های کودکان و نوجوانان و کتابخانه های آموزشگاهی هستند، نقش مهمی در علاقمند کردن کودکان و نوجوانان به مطالعه دارند، پس لازم است که این کتابخانه ها شیوه های آموزشی جدید را به کار گیرند و با استفاده بهینه از اینترنت و فن آوری ها، در زندگی کودکان و نوجوانان گام هایی رو به توسعه بر دارند وب سایت ها منبعی نوین برای آموزش کودکان عصر حاضر هستند.
این مدرس ادبیات افزود: قصه گویی دیجیتالی یک ابزار آموزشی و یادگیری قدرتمند است که منجر به برقراری تعامل، پرورش خلاقیت و نوآوری، انتقال ارزش های فرهنگی و اجتماعی، بهبود حافظه و برقراری ارتباط با دانسته های قبلی در میان کودکان و نوجوانان می شود.
کریمی گفت: مثلا اگر در وب سایت های قصه گویی دیجیتالی امکاناتی نظیر ایجاد قصه های چند رسانه ای برخط و استفاده از بازی ها برای ساخت قصه را دارا بود، کودکان کلمات بیشتری را یاد گرفته و قدرت یادگیری، درک و خلاقیت آنها ارتقا می یابد.
وی ادامه داد: علیرغم اهمیت داشتن مفهومِ قصه گویی دیجیتالی، برخی وب سایت ها در این زمینه، بخش هایی با عنوان "داستان"، "قصه"، "قصه خوانی" و مانند آن را دارا هستند، اما با ورود به این بخش ها با متن هایی ساده رو به رو می شویم که تنها تفاوت آنها با کتاب در این است که قصه ها در آنها با زبانی ساده تر نوشته شده اند.
این استاد البرزی عنوان کرد: خلاء امکاناتی مانند استفاده از یک بازی برای ساخت قصه، امکان هدایت شخصیت قصه ها، انتخاب و افزودن افکت های صوتی، انتخاب و افزودن افکت های تصویری، رنگ آمیزی، انتخاب شخصیت ها، تعیین مدت زمان و حوادث قصه، انتخاب لباس ها و ابزارها و استفاده از امکانات شبیه سازی در این سایت ها به شدت حس می شود.
کریمی افزود: استفاده از حداقل نوآوری و خلاقیت و از طرفی دیگر به دلیل تکرار در تمامی وب سایت ها و عام بودن، بالتبع جذابیتی برای نسل امروز ندارند و باید پذیرفت که جدا کردن نسل امروز از فن آوری امری غیر منطقی و غیر معمول است.بنابراین باید هر آنچه را که می خواهیم به این مخاطبان آموزش دهیم، در قالب تکنولوژی ریخته و به تغذیه ای مناسب برای آنها بدل کنیم.
وی در خاتمه خاطر نشان کرد: متاسفانه وب سایت های قصه گویی و داستان ادبیات کودک و نوجوان در کشور محدود و تکنولوژی هایی که در این وب سایت ها به کار گرفته شده است جوابگوی نیاز مخاطب امروز نیست، کودک و نوجوان امروز با تکنولوژی عجین شده است و اگر نتوانیم نیاز مخاطب را متناسب با تکنولوژی روز برطرف کنیم یعنی در این زمینه دچار فقر فرهنگی هستیم.
الهه ملاحسینی-تیتریک
انتهای پیام/