۷ فیلم ترسناک که سلطان وحشت دیدنشان را توصیه می‌کند + تصاویر
به سال ۱۹۸۱ که برگردیم، کینگ یک کتاب غیرداستانی به نام «رقص مرگ» (Danse Macabre) نوشت و در میان چیز‌های مختلفی که از آن‌ها صحبت کرده بود از چند فیلم ترسناک محبوبش هم که بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ عرضه شده بودند صحبت کرد. در آن کتاب هم می‌توانید چند توصیه‌ی سینمایی درجه یک پیدا کنید. اما ما سراغ آن‌ها نرفته‌ایم. چون آن فهرست در اینترنت موجود است. در این فهرست نویسندگان سایت Taste of Cinema تعدادی از فیلم‌های ترسناک مربوط به سال‌های اخیر را برگزیده‌اند که پادشاه وحشت یعنی استفن کینگ از طریق حساب توییترش آن‌ها را معرفی کرده است و ارزش دیدن دارند.
۱. شبی که جهان را می‌خورد
عنوان اصلی: The Night Eats The World
کارگردان: دومینیک روچر
بازیگران: آندرس دنیلسن لی، گلشیفته فراهانی
امتیاز متاکریتیک: ۵۰ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۸
استفن کینگ درباره‌ی این فیلم می‌گوید: «درست وقتی که شما فکر می‌کنید ژانر زامبی عصاره‌اش چلانده شده و دیگر چیزی از آن نمانده است، فیلم فوق‌العاده‌ای از دومینیک روچر از راه می‌رسد و مغزتان را متلاشی می‌کند.»
ساختن یک فیلم زامبی که شبیه فیلم‌های قبلی که دیده‌اید نباشد، کار ساده‌ای نیست. به هر حال در چند سال گذشته تعدادی از فیلم‌های زامبی مثل «قطاری به بوسان» یا «باتری» با اقبال مواجه شدند جوری که می‌شد تصور کرد ژانر مورد علاقه‌ی ژرژ رومرو دوباره زنده شده است. «شبی که جهان را می‌خورد» یکی از آن فیلم‌های زامبی است که جوری ساخته شده که با آن چه از چنین فیلمی انتظار دارید کمی متفاوت است.
«شبی که جهان را می‌خورد» یک فیلم فرانسوی درباره‌ی زامبی‌هاست. سام موزیسینی که در پاریس زندگی می‌کند با دوست‌دختر سابقش ملاقات می‌کند تا نوار‌های کاستی که پیش او مانده را پس بگیرد. دختر یک مهمانی می‌گیرد و فردای مهمانی سم تنهاست و لکه‌های خون همه جا دیده می‌شود. جهان تغییر کرده و دوست‌دختر او و سایر مهمانان تبدیل به زامبی شده‌اند و او تنها آدم نجات‌یافته در ساختمان است.
چیزی که درباره‌ی این فیلم فوق‌العاده به نظر می‌رسد این است که چه‌طور همه‌ی عناصر اکشن ژانر زامبی را دور زده (تقریبا در کل فیلم شاهد کشته شدن هیچ زامبی نیستیم) و به جایش روی کاراکتر اصلی و ناامیدی او که از تنهایی‌اش ناشی می‌شود، تمرکز می‌کند.
فیلم البته با یک شاهکار فاصله‌ی زیادی دارد، اما بهتر از چیزی است که انتظارش را دارید. فیلم یک بازیگر محوری قدرتمند دارد، تعدادی چرخش غیرمنتظره در فیلمنامه و صحنه‌هایی که موسیقی در آن‌ها شبیه فیلم‌های موزیکال است و قاعدتا انتظار ندارید در یک فیلم زامبی آن را ببینید، اما در کمال تعجب کارش را درست انجام می‌دهد و در مجموع فیلم بسیار سرگرم‌کننده‌ای است به خصوص با توجه به این که زامبی‌های زیادی هم در آن کشته نمی‌شوند.
۲. وب‌کم
عنوان اصلی: Cam
کارگردان: دانیل گلدهابر
بازیگران: مادلین بروئر، ملورا والترز
امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۸
استفن کینگ درباره‌ی این فیلم گفته است: «فیلم «وب‌کم» را روی شبکه‌ی نت‌فلیکس دیدم و دوستش داشتم. با یک بازی فوق‌العاده در نقش اول از مادلین بروئر».
«وب‌کم» حضوری محجوبانه در سری فیلم‌های ترسناک/تریلر دارد که حول و حوش تکنولوژی روز می‌گردد. فیلم داستان آلیس (با بازی مادلین بروئر) را حکایت می‌کند، دختری که مدل اینترنتی است و جلوی وب‌کم می‌نشیند تا این که متوجه می‌شود حساب کاربری‌اش توسط ناشناسی که انگار همزاد خودش است، دزدیده شده. آلیس که مبهوت و سرگردان شده، تلاش می‌کند که هویت آنلاینش را دوباره به دست بیاورد و البته کشف کند که چه کسی پشت این ماجرای اسرارآمیز است.
«وب‌کم» شبیه یک اپیزود گسترش‌یافته از سریال «آینه‌ی سیاه» (Black Mirror) است. قبل از دیدن فیلم احتمالا تصور نمی‌کنید که قرار است فیلم جالبی ببینید، اما بهتر از چیزی است که انتظارش را داشته‌اید. طرح داستانی محکم و پر از تعلیقی دارد، اتمسفر فیلم عجیب و غریب و ترسناک است و بازی نقش اول آن تاثیرگذار که مجموع همه‌ی این‌ها باعث می‌شود یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک-تکنولوژی مدرنی باشد که تاکنون دیده‌ایم.
۳. قطار به بوسان
عنوان اصلی: Train To Busan
کارگردان: سانگ هو یئون
بازیگران: یو گونگ، دونگ سئوک ما
امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۶
استفن کینگ درباره‌ی این فیلم نوشته است: «فیلم «قطاری به بوسان» خدای من حیرت‌انگیز است. درست مثل این که جان وو یکی از فیلم‌های زامبی آخرالزمانی را ساخته باشد. این فیلم باعث می‌شود سریال «واکینگ دد» (مردگان متحرک) بیمزه به نظر برسد.»
قهرمان فیلم «قطار به بوسان»، سئوک وو است که به کار کردن اعتیاد دارد و با دختر جوانترش سوار بر قطار به سمت بوسان می‌رود. دخترک می‌خواهد در روز تولد مادرش او را ببیند. همان‌طور که از عنوان فیلم پیداست، بیشتر این فیلم در قطار می‌گذرد. اما احتمالا این بدترین قطاری است که می‌شود سوارش شد. چون ویروسی در قطار بین مسافران در حال انتشار است و آن‌ها را به سرعت تبدیل به زامبی‌هایی سریع و به شدت خشن و وحشی می‌کند. سئوک وو مجبور است برای نجات خودش و دخترش تلاش کند و راهی برای رسیدن به مکانی امن بیابد. اما تلاش‌اش تقریبا بی‌ثمر است.
استفن کینگ با کلمات خوبی فیلم را توصیف می‌کند: زامبی‌های «قطاری به بوسان» واقعا باعث می‌شوند آن‌هایی که در «واکینگ دد» حضور دارند لوس و بیمزه به نظر برسند. این‌ها از مدل زامبی‌های فیلم‌های ژرژ رومرو نیستند که به آرامی راه می‌روند و غیرعادی هستند. سرعت‌شان زیاد است و تقریبا غیرممکن است که از دستشان فرار کنید. این واقعیت که نجات‌یافتگان در یک فضای دربسته با آن‌ها گیر افتاده‌اند کار را در شکست دادن زامبی‌ها سخت‌تر هم می‌کند.
همه‌ی این‌ها باعث می‌شود که «قطاری به بوسان» یکی از وحشیانه‌ترین، دیوانه‌وارترین و سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های زامبی بشود که تا امروز دیده‌اید.
از ابتدا تا انتها لحظه‌ای فرصت پیدا نمی‌کنید که با خیال راحت نفس بکشید.
۴. ساحره
عنوان اصلی: The Witch
کارگردان: رابرت ایگرز
بازیگران: آنا تیلور جوی، کیت دیکی
امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۵
چیزی که استفن کینگ درباره‌ی فیلم گفته این است: «فیلم «ساحره» مرا از ترس زهره‌ترک کرد. یک فیلم واقعی است و تنش و تفکربرانگیزی قصه‌ی آن کاملا درونی است.»
فیلم داستان یک خانواده‌ی پیوریتن (یکی از فرقه‌های پروتستان‌ها) در سال ۱۶۳۰ در نیوانگلند است. یک روح شیطانی و خبیث ناشناخته که در جنگل‌های تاریک اطراف مزرعه‌ی دورافتاده‌ی آن‌ها کمین کرده، آرامش این خانواده را به هم می‌زند. همان‌طور که حیوانات آن‌ها شروع به رفتار‌های عجیب و غریب می‌کنند، محصولاتشان نابود می‌شود و به نظر می‌رسد که یکی از بچه‌ها هم توسط موجودی که دیده نمی‌شود تسخیر شده باشد. اعضای پارانویید خانواده، دختر نوجوان توماسین را متهم می‌کنند که تبدیل به ساحره شده است.
صحنه‌های تاریخی و تم‌های پیچیده‌ی مذهبی، تعصب و محدود کردن زنان، فضای رویاگونه و کمبود کلیشه‌های فیلم‌های ترسناک باعث می‌شود که این فیلم با بقیه‌ی فیلم‌های ترسناکی که دیده‌اید فرق داشته باشد. هیچ صحنه‌ای نیست که از ترس از جایتان بپرید و هیچ سکانسی نیست که خون به در و دیوار بپاشد با این حال فیلم یکی از غیرعادی‌ترین و ترسناک‌ترین فیلم‌های وحشت دهه‌ی اخیر است.
۵. آماده باشی یا نه
عنوان اصلی: Ready or Not
کارگردان: تایلر ژیلت، مت بتینلی
بازیگران: سامارا ویوینگ، آدام برودی، مارک اوبرایان
امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۹
استفن کینگ درباره‌ی این فیلم گفته است: «این فیلم یک سرگرمی بزرگ است. نسخه‌ای از فیلم ترسناک «دختر نهایی» که ترسناک و خیلی بامزه از کار درآمده است. سامارا ویوینگ خارق‌العاده است و فیلمبرداری فیلم زیباست. فیلم چرخ را از ابتدا اختراع نمی‌کند، اما لعنتی فیلم باحالی است.»
از لحاظ تاریخ پخش این متاخرترین فیلم این فهرست است. یک کمدی-ترسناک که هیچ‌کس انتظارش را ندارد، اما تبدیل به یکی از دلپذیرترین شگفتی‌های امسال شد.
کارگردانان فیلم تهیه‌کنندگان آنتولوژی وحشت «Southbound» در سال ۲۰۱۶ بودند. «آماده باشی یا نه» در شب عروسی الکس و گریس اتفاق می‌افتد. خانواده‌ی ثروتمند و غیرعادی پسر رسم و رسوم مفصلی دارند که هر بار یک نفر جدید به خانواده‌شان اضافه می‌شود باید یک بازی هم بکنند. اول کار گریس فکر می‌کند که این یک بازی بی‌ضرر است. اما مشخص می‌شود که خانواده‌ی جدید او درباره‌ی آن جدی هستند و چیزی که در مایه‌ی بازی قایم باشک شروع شده تبدیل به جدالی ترسناک برای زندگی می‌شود.
منتقدان این فیلم را با «برو بیرون» جوردن پیل مقایسه کرده‌اند، اما «آماده باشی یا نه» مثل آن فیلم پرفروش و در فصل جوایز دیده نشد. شاید به این دلیل که این یکی فیلمی سرگرم‌کننده، به طرز سیاهی بامزه، پیچیده و بهتر از چیزی است که تصورش می‌رفت.
۶. بابادوک
عنوان اصلی: The Babadook
کارگردان: جنیفر کنت
بازیگران: اسی دیویس، نوآه وایزمن
امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۴
استفن کینگ درباره‌ی فیلم مشهور جنیفر کنت نوشته است: «فیلمی که عمیقا آزاردهنده است و به شدت دیدنش را باید توصیه کرد. شما بیشتر از این که فیلم را تماشا کنید این حس را دارید که تجربه‌اش می‌کنید.»
«بابادوک» را جنیفر کنت کارگردانی کرده است و اسی دیویس در آن نقش زنی را بازی می‌کند که شوهرش در یک تصادف وحشتناک ماشین مرده و باید پسر شش ساله‌اش به نام سام را خودش به تنهایی بزرگ کند. سام همان روزی به دنیا آمده که پدرش از دنیا رفته است. او بچه‌ی سرسختی است که بزرگ کردنش دردسر‌های زیادی دارد و به نظر مادرش دوست داشتنش کار سختی است. وقتی سام شروع به دیدن رویا‌های عجیب و غریبی می‌کند که در آن هیولای ترسناکی به نام بابادوک حضور دارد، همه چیز از کنترل خارج می‌شود و رفتار‌های مضحک او تاوان زیادی برای روان مادرش دارد.
«بابادوک» به عنوان یک فیلم ترسناک درخشان عمل می‌کند و شما را واقعا می‌ترساند. به هر حال این چیزی بیشتر از یک فیلم عجیب و غریب است و اگر عمیق‌تر به آن نگاه کنید و از لایه‌ی سطحی آن فراتر بروید متوجه خواهید شد که فیلم استعاره‌ای از اندوه و مشکلات تنها بزرگ کردن یک بچه‌ی مشکل‌دار است. «بابادوک» خودش نماد ترس‌های واقعی زندگی در دوران کودکی است. وقتی که والدین گاهی اوقات می‌توانند واقعا ترسناک شوند.
۷. هیس
عنوان اصلی: Hush
کارگردان: مایک فلاناگان
بازیگران: جان گالاگر، کیت سیگل
امتیاز متاکریتیک: ۶۷ از ۱۰۰
محصول ۲۰۱۶
استفن کینگ درباره‌ی آن گفته است: «فیلم «هیس» چقدر خوب است؟ آن بالا کنار «هالووین» قرار می‌گیرد و حتی شاید کمی فراتر از آن باشد.»
یک‌بار دیگر استفن کینگ فیلمی از مایک فلاناگان را معرفی کرده است. خب جای تعجب هم ندارد، چون فلاناگان یکی از بهترین کارگردانان وحشت است که این روز‌ها کار می‌کند. در حالی که مقایسه‌ی کینگ که این فیلم را کنار «هالووین» جان کارپنتر قرار داده ممکن است کمی گزافه‌گویی باشد، با این حال «هیس» هنوز هم فیلم فوق‌العاده‌ای است. فلاناگان با فیلمنامه‌ی مبدعانه‌اش چیز جدیدی به سینما عرضه کرده است.
«هیس» یکی از آن فیلم‌های هجوم به خانه است که یک چرخش داستانی خوب هم دارد. شمایلی که ماسک به صورت دارد به زور وارد خانه‌ی یک زن جوان می‌شود (که نقش‌اش را همسر خود فلاناگان بازی می‌کند). زن در خانه‌ای دورافتاده نزدیک جنگل زندگی می‌کند و مجبور است که برای نجات زندگی‌اش مبارزه کند. پیچیدگی داستان کجاست؟
زن جوان ناشنوا و بی‌صداست و این همه‌ی معادلات فیلم را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود که فیلم «هیس» در ژانر اسلشر اثری‌تر و تازه و هوشمندانه باشد که اگر دوستدار فیلم‌های ترسناک هستید حتما باید زمانی آن را ببینید.
منبع: برترین ها
انتهای پیام/
