بهای سنگین کووید19 بر صنعت غذایی جهان/ مداخله‌نظامی آمریکا عامل بی ثباتی کشورها و تشدید تنش های سیاسی/ سوءمدیریت رهبران جهان و بیش از 250 میلیون قحطی زده تا پایان سال 2020

همانطور که بشریت با همه گیری جهانی کووید19 مقابله می کند، هشدارهایی از سوی سازمان ملل متحد درباره تهدیدهای فزاینده برای امنیت غذایی وجود دارد.

در طول تاریخ، بحران های گرسنگی بسیاری وجود داشته است و اغلب آنها پیامدهای تحولات منطقه ای مانند نا آرامی های سیاسی یا فجایع شدید آب و هوایی و طبیعی (سیل، طوفان، خشکسالی و غیره) بود. تهدید فعلی برای امنیت غذایی منحصر به فرد است، زیرا تمام مناطق جهان را هدف قرار می دهد و توسط متغیرهای متعدد مرتبط با تأثیر کووید19 بر سیستم اقتصادی جهان هدایت می شود.

تغذیه کردن و زنده نگهداشتن مردم در میان همه گیری با وجود شوک های بیشتر در مورد اقتصاد بین الملل و سیستم های غذایی که به زنجیره های تأمین متکی است به مراتب دشوارتر است.

نگرانی اظهار شده از سوی مقامات سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان تجارت جهانی (WTO) این است که ترس از عدم دسترسی به مواد غذایی در مناطق خاص می تواند منجر به محدودسازی دولت ها در صادرات کشورهای خود شود که این امر می تواند به شدت زنجیره های تأمین مواد غذایی سراسر جهان در یک سیستم جهانی شده را مختل سازد.

"جان آر. کلیفورد" رئیس پیشین دامپزشکی آمریکا نوشت: "با تجارت بین المللی که برای رونق، سلامتی و پایداری محیط زیست بسیار اساسی است، ما باید به وضوح ناقلان بیماری را شناسایی کرده و به منظور حفظ جریان تجاری در نقاطِ مهمِ کنترل مداخله کنیم. توقف تجارت، قرنطینه ها، چالش بیشتر و نیاز به کم جمعیت کردن مزارع دام، بهای سنگینی برای صنعت غذایی ما دارد."

نوسانات قیمت مواد غذایی حاکی از شکنندگی چنین زنجیره های عرضه است و کشورهایی که برای تأمین نیازهای غذایی ملی خود به واردات وابسته هستند را در برابر تأثیرات کووید19 بر امنیت غذایی آسیب پذیر می کند. تعدادی از افراد که تا پایان سال 2020 از 250 میلیون نفر تجاوز می کند (2 برابر آمار کنونی) به دلیل این بیماری فاقد دسترسی به غذای کافی هستند.

بدون شک، کشورهایی که سابقا با بحران های غذایی مقابله می کردند یا به سختی در تلاش برای جلوگیری از آن بودند متحمل بیشترین رنج خواهند بود.

به گفته شبکه جهانی علیه بحران های غذایی، سال گذشته حدود 135 میلیون نفر که برای بقا به مواد غذایی، تغذیه ای و کمک معیشتی نیاز فوری داشتند، نا امنی حاد غذایی را تجربه کردند. 65 درصد از افرادی که در این نا امنی غذایی شدید قرار دارند در کشورهای افغانستان، جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC)، اتیوپی، هائیتی، نیجریه، سودان جنوبی، سودان، سوریه، ونزوئلا و یمن زندگی می کنند.

"یوهان سویینِن" دبیرکل مؤسسه بین المللی تحقیقات سیاست های غذایی مستقر در واشنگتن به نیویورک تایمز توضیح داد:‌ "مشکلات لجستیکی در کاشت، برداشت و انتقال مواد غذایی طی ماه های آتی کشورهای فقیر به ویژه آنها که بر واردات متکی هستند را مشخص می کند."

وزرای کشاورزی بیان می کنند که اخیرا G20 (گروهی متشکل از وزرای اقتصاد و مسئولان بانک های مرکزی 20 اقتصاد برتر جهان) موافقت کرد که وقتی پای زنجیره های تأمین غذایی جهانی که بسیاری از انسان ها به آن متکی هستند به میان می آید، اقدامات اضطراری در زمینه همه گیری کووید19 باید هدفمند، متناسب، شفاف و موقت باشد.

تعطیلی مدارس بر اثر کووید19 نیز بخشی از این مشکل ناگوار است. از 1.6 میلیارد محصلی که در حال حاضر به خاطر بیماری کروناویروس به مدرسه نمی آیند بیش از یک سوم از 1 میلیارد، وعده غذایی که برای سیستم ایمنی بدن آنها حیاتی است را دریافت نمی کنند.

تأثیرات درگیری های مسلحانه

کشورهای آسیب دیده جنگی که از بحران های غذایی و سوء تغذیه رنج می برند به طور ویژه آسیب پذیر هستند. بنابراین، توقف درگیری های مسلحانه الزامی و ضروری است. سازمان ملل متحد از تمام عاملان درگیری در جنگ ها خواسته تا به دلیل کمک به جهان برای مبارزه با کووید19 عملیات های نظامی خود را متوقف کنند. با این وجود هنوز جنگ در بسیاری از نقاط مهم مانند لیبی، سومالی و سوریه با مداخله نظامی آمریکا ادامه دارد.

ناکامی در برقراری صلح در این مناطق درگیری مانع دسترسی ایمن سازمان های بین المللی به آسیب پذیرترین افرادی که در بخش هایی از کشورهای جنگ زده به دام افتاده اند می شود.

جلوگیری از قحطی

تاکنون، اختلالاتی که کووید19 در سیستم اقتصادی جهانی ایجاد کرده منجر به گرسنگی و قحطی گسترده نشده است. اما اگر جامعه بین المللی در اقدامات تدارکاتی برای تضمین دسترسی افراد آسیب پذیر به مقادیر کافی از مواد غذایی برای بقا ناموفق باشد، خطر همه گیری کروناویروس با فاجعه ای از بحران غذایی بزرگ افزایش خواهد یافت.

جهان در سال های 2007 و 2008 دریافت که مسائل مربوط به امنیت غذایی می تواند کشورهای ضعیف و شکننده را بی ثبات کرده و تنش های سیاسی را تشدید کند. امروز در میان بحران کووید19 احتمال اَشکال مشابهی از نا آرامی ها واقعی است. بر تمام کشورها واجب است که این تهدید را جدی بگیرند و اقدامات پیشگیرانه (نه واکنشی) را انجام دهند.

در حالی که قاره آفریقا در معرض خطر قحطی قرار دارد، همه کشورهای کره زمین منافع خود را در پیشگیری از ابتلا به اپیدمی کروناویروس به رهایی از گرسنگی گسترده در هر منطقه نسبت داده اند. بحران های غذایی که برخی از کشورها را به آشوب می کشاند ناگزیر منجر به بی ثباتی در سراسر مرزها می شود.

تمام کشورها برای جلوگیری از وقوع بحران های فاجعه بار به ویژه در مناطق فقیرنشین و جنگ زده جهان باید برای اطمینان از ادامه جریان تجارت هماهنگ باشند.

بدون مدیریت صحیح تأثیرکووید19 بر زنجیره های غذایی، کمبود مواد غذایی در سراسر جهان می تواند عامل هدایت ده ها میلیون نفر به سوی قحطی باشد.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/