عوارض بلندمدت کووید-۱۹ چیست؟

ریسک تاثیرات در کدام بیماران بالاتر است؟

مسلما شدت بیماری در همه کسانی که به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند، یکسان نیست. ممکن است مشکلاتی همچون ضعف و خستگی یا سرفه و درد قفسه سینه مدتی بعد از بهبودی نیز کسانی را که بیماری خفیفی را تجربه کرده‌اند همراهی کند. اما شرایط برای همه بیماران این‌طور نیست. از یک دیدگاه کلی، افرادی که خطر تاثیرات بلندمدت کووید-۱۹ در آن‌ها بالاست کسانی هستند که به پنومونی مبتلا شده و نیاز به اکسیژن پیدا کرده‌اند و در این حالت تست کرونای آن‌ها مثبت اعلام شده است. جمعیت‌های پرخطر شامل موارد زیر هستند:

کووید-۱۹ یک عفونت تنفسی ویروسی است، بنابراین اصلی‌ترین تاثیر ماندگار بیماری، سیستم تنفسی را درگیر می‌کند. کسانی که در حد متوسط تا شدید به بیماری مبتلا شده‌اند ممکن است به مدت طولانی به آسم مبتلا شوند یا از تنگی نفس و سختی تنفس رنج ببرند. این افراد همچنین ممکن است در دوره بیماری خود دچار سندروم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) شوند که یک آسیب خطرناک برای ریه هاست. ARDS یک شرایط اورژانسی است و بیمارانی که بر این شرایط غلبه کرده‌اند، اغلب به درمان طولانی‌مدت و یک روند توان بخشی طولانی نیاز دارند. افزون بر این، کووید-۱۹ میزان التهاب در بدن را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد، شرایطی که می‌تواند به آسیب سایر قسمت‌ها و بافت‌ها منجر شود.

پزشکان اکنون می‌دانند که برخی از بیماران ممکن است به دلیل نارسایی ریه در دراز مدت دچار آسیب‌های مغزی، کلیوی و قلبی شوند. مطالعاتی که در چین انجام شده نشان داده است شیوع صدمات کلیوی و قلبی در بیماران مبتلا به کرونا بالاتر ازحد طبیعی است. در جهان غرب نیز برداشت مشابهی وجود دارد. واشنگتن پست به‌تازگی در مقاله‌ای نوشت: «پزشکان سراسر جهان شواهدی در دست دارند که نشان می‌دهد ویروس کرونا ممکن است باعث التهاب قلب، بیماری حاد کلیه، اختلالات عصبی، لخته شدن خون، آسیب روده و مشکلات کبدی شود.» در نهایت این‌که گذراندن چندین هفته زیر دستگاه تنفس یا در رختخواب با بی‌اشت‌هایی و بدون قدرت حرکت، می‌تواند سیستم اسکلتی عضلانی را تضعیف کند. به این معنا که بسیاری از بیماران ممکن است بعد از بیماری ضعیف شوند و مشکلات حرکتی را به عنوان عوارض بیماری تجربه کنند.

تاثیرات بلند مدت بر مغز

سلامت مغز انسان وابسته به تأمین مداوم اکسیژن برای این اندام حیاتی است و عفونت‌های تنفسی ریه ناشی از ویروس‌هایی مانند کووید-۱۹ ممکن است به میزان قابل توجهی اکسیژن رسانی به مغز را کاهش دهد. در نتیجه، این احتمال وجود دارد که بیماران، علایم مشکلات عصبی را هم در طول بیماری و هم بعد از آن تجربه کنند. سردرگمی، کاهش توانایی تمرکز، مشکلات حافظه و نوسانات خلقی برخی از علایم شناختی است که بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ممکن است از آن رنج ببرند. محققان هنوز مطمئن نیستند که این علایم می‌تواند چه مدت ماندگاری داشته باشد.