انحطاط مقام زن در غرب/ آزار و اذیت جنسی زنان انگلیسی در محل کار/ پارادوکس قدرت عامل افزایش سوء استفاده جنسی

به گزارش ایندیپندنت، بر اساس مطالعه بلانچ‌فلاور، خوشبختی ما در طول زندگی، الگوی یو (U) شکل را دنبال می کند، در دوران کودکی به اوج می رسد و سپس دوباره در پیری آغاز می شود. با توجه به اینکه 40 سالگی زمانی است که بسیاری از ما با تقاضاهای همزمانی مانند؛ پرورش فرزندان، مراقبت از والدین سالخورده و افزایش فشار در کار مواجه می شویم، این امر منطقی است.

این گزارش در بررسی دیگر، جزئیات متفاوتی از یک الگوی U شکل را نشان داد. نظرسنجی از زنان شاغل سوئد، ژاپن و آمریکا ثابت کرد که افراد در نقش های مدیریتی پایین و متوسط بیشتر از کسانی که در بالاترین و پایین ترین سطح هستند در معرض آزار و اذیت جنسی قرار می گیرند.

این مطالعه "پارادوکس قدرت" نامیده شد. به این معنا که قدرت در محل کار به جای کاهشِ قرار گرفتن در معرض آزارهای جنسی، زنان را در معرض خطرات بیشتری قرار می دهد.

همانطور که این تحقیق توضیح می دهد، آزار و اذیت جنسی زنان در محل کار اغلب از سوی مردانی صورت می گیرد که همکاران زن جوان را هدف قرار می دهند. آنها با بیان سخنان هرزه، انتظار دارند که زنان چای درست کنند و نقش سنتیِ زنِ خانه دار را در محل کار بازی کنند.

اکنون زنان زیادی نقش مدیریتی در محل کار دارند، اما هنوز بسیاری از آنها بهای موفقیت خود را با مورد آزار قرار گرفتن از جانب رؤسا و زیر دستان خود می پردازند. این چه پیشرفتی است که آزار جنسی را در پی دارد؟

مطمئنا جنبش آزادی زنان (جنبش فمنیستی) هنگام مبارزه برای تساوی حقوق به این موضوع که روزی ما زنان با کسب مقادیر اندکی از قدرت در محل کار هدف موج جدیدی از سوء استفاده قرار می گیریم، فکر نمی کرد.

شاید شگفت آور باشد که هنوز هم تعدادی از مردان قدیمی فسیل شده در مشاغل بالا و پایین هستند که به راحتی تغییر رفتار وحشتناک و منسوخ شده خود را نمی پذیرند. اما این چگونه رخ داد؟ دهه ها پس از بنیانگذاری جنبش آزادی زنان بسیاری از مردان هنوز فکر می کنند که آزار یک زن به خاطر نشان دادن جسارت به عنوان رئیس آنها مشکلی ندارد.

انگار کافی نیست که زنان در 40 سالگی مجبور به اندیشیدن درباره انجام کارهای مدرسه، بسته بندی ناهار، پر و خالی کردن ماشین ظرفشویی، پرداخت بیمه ماشین، تماس با مادر و مادر شوهر خود، تنظیم مصاحبه، بردن بچه ها به باله و شنا و تنیس و راگبی هستند. زنان هنوز با مشکلاتی دارند که مادران آنها در نسل قبل در محل کار با آنها مواجه بودند.

این اوج بدبختی است که پس از گذشت 47 سال از جنبش آزادی زنان هنوز در این وضعیت به سر می بریم. جای تأسف است که زنان هنوز مورد آزار و اذیت جنسی قرار می گیرند.

بنابراین، در حالی که باید نگرش بسیاری از مردان تغییر کند، زنان نیز باید به تلاش برای بیرون آمدن از این شرایط ادامه دهند. اگر این اقدام صورت نگیرد ما را به سمت قله بدبختی می کشاند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/