واکاوی مواضع پوپولیستی جریان اصلاحات در خصوص زنان/ دولت برای کاهش آلام زنان کولبر چه کرده است؟

هرچند پیش‌ از این، اجازه ورود بانوان به ورزشگاه‌ها در چند مورد صادر شده بود اما این اولین بار بود که یک مقام ارشد وزارت ورزش، از فراهم شدن امکان حضور بانوان در بازی‌های ملی در ورزشگاه آزادی (حدود 4600 بلیت) خبر می‌داد. فارغ از انتقاداتی که کارشناسان و تحلیلگران فرهنگی و اجتماعی به مسئله حضور زنان در ورزشگاه‌ها دارند و باید در جای دیگری آن را مورد بررسی و واکاوی قرار داد، آنچه قابل‌تأمل است بهره‌برداری‌های سیاسی مدعیان اصلاحات و همراهی جریان ضدانقلاب و اپوزیسیون با آنان در این مسئله و به‌طورکلی در موضوعات و مسائل مربوط به حوزه «زنان» است.

از سوی دیگر پیش از بازی ایران-کامبوج، دولت به رسانه ملی فشار می آورد تا مستندی تفرقه انگیز در خصوص حضور زنان در ورزشگاه‌ها پخش کند اما صدا و سما زیربار نمی رود!

 محمدحسین رنجبران، مدیر روابط عمومی صداوسیما در این باره در فضای مجازی می نویسد: «تیم اطلاع‌رسانی دولت به مدیریت دکتر عباد عزیز به بهانه حضور بانوان در ورزشگاه، تازه به فکر - به اصطلاح- پاسخ دادن به برنامه یک ماه پیش شبکه سه با موضوع دختر آبی افتاده! و در اقدامی عجیب مستندی ساخته که از نگاه حرفه‌ای، تمرکز آن خواسته یا ناخواسته، در جهت اختلاف‌افکنی میان قوا و تضعیف وحدت ملی، و البته تزریق ناامیدی است. مشفقانه از ایشان می‌پرسم حال که رسانه ملی برای حفاظت از منافع ملی و فهمِ درست از شرایط کشور، زیر بار پخش این مستند نرفته؛ بهتر نیست شیرینی بازی ایران- کامبوج را با بازی در فضای مجازی، به محملی برای شعارهای سطح پائین سیاسی، انتخاباتی و تفرقه‌انگیز تبدیل نکنند؟»

این روزها بحث حضور زنان در ورزشگاه و به تماشا نشستن فوتبال در رسانه ها داغ است و جریان اصلاحات از این موضوع بهره برداری سیاسی می کند اما برای زنانی در استانهای کردنشین غرب کشور که کولبری می کنند و برای تکه نانی کوهها و مسیرهای صعب العبور را درهم می شکنند رگ غیرتشان بالا نمی زند!

فرسنگ ها دورتر از پایتخت، در مرزهای استانهای کردستان، کرمانشاه، و آذربایجان غربی دختران و زنانی در پوشش لباس مردانه مجبور به کولبری هستند تا فقر آنها را از پای درنیاورد و هیچگاه مدعیان اصلاحات برای آنان حتی موضع گیری پوپولیستی هم ندارند چون می دانند در این موضوع عوامفریبی جواب نمی دهد و باید پاسخگو باشند!

چرخاندن چرخ زندگی زن و مرد نمی شناسد اما سنگ زیرین آسیاب بودن برای یک زن تنهای کولبر چقدر دردناک است. زنانی که به تنهایی در دل شب به کوه می‌زنند و بارهای سنگین به دوش می‌کشند تا بلکه بتوانند چراغ خانه‌هایشان را روشن نگه دارند. اما چرا دولت در این خصوص کر و کور و لال شده جای تأمل است. چرا؟ چون پرداختن به آن به نفعشان در انتخابات آینده نیست!

 در همین خصوص نماینده مردم استان کردستان در شورای عالی استان‌ها در جریان بیست و سومین اجلاس عمومی این شورا که دو روز پیش برگزار شده، گفته است، امیدوارم مطالبی که در این جایگاه به عنوان نمایندگان مردم در شورای عالی استان‌ها قرائت و ایراد می‌شود به قول معروف آب در هاون کوبیدن و «کشتی بر خشکی راندن» نباشد بلکه از این تریبون و جایگاه صدای مردم استان کردستان، مردمی که به مهمان‌نوازی، خونگرمی، یکدلی، یکرنگی و دارای زنان و مردان باغیرت مشهور است به سمع و نظر مسئولان کشوری برسد.

وی بیان کرده است، این واقعیت زندگی کولبرانی است که به دلیل فقدان اشتغال و مشکلات گسترده اقتصادی در مناطق مرزی از روی ناچاری و دریافت دستمزدی ناچیز اقدام به حمل کالا می‌کنند. کولبرانی که در سردی و تاریکی هوا به گونه‌ای که خون در رگ‌هایشان رو به انجماد می‌رود اما دل‌هایشان به رسیدن مقصد و گرفتن دستمزد گرم می‌شود و کیلومترها راه را در مسیرهای صعب‌العبور کوهستانی طی می‌کنند.

نماینده مردم استان کردستان در شورای عالی استان‌ها گفته است، به کار بردن لفظ قاچاقچی به جای کولبر را از جانب برخی زیبنده و شایسته نمی‌دانیم. کولبر یعنی قربانی به گونه‌ای که نان، دام مرگ آنها شده است و جانشان را برای نان به حراج می‌گذارند، وضعیت کولبران هر روز مبهم‌تر از دیروز و بیمناک‌تر از آینده است و هر روز شاهد شنیدن خبرهای تکان‌دهنده از مرگ کولبران به دلایل مختلف هستیم، کولبری اجباری است از فقر که زخم آن بر شانه‌های نحیف کودکان و نوجوانان هم می‌نشیند و 18 روز از مهرماه و بازگشایی مدارس می‌گذرد اما جای افشارها خالی است، افسوس بر نیمکت خالی مدرسه.

امینی خاطر نشان کرده است، افشار 15 ساله و متین 17 ساله نوجوانانی که در صعب‌العبورترین مناطق ارتباطاتی در استان‌های کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی نوجوانی‌شان را به گور می‌برند؛ نوجوانانی که به جای پدر از کارافتاده‌شان نان‌آور خانواده باشند اما از شیب تند کوهستان سقوط کرده و زیر خروارها برف و بهمن آرزوهایشان ابدی می‌شود.

وی عنوان کرده است، خون باید گریست و بسی مایه تاسف است که بگویم با دختران و زنانی مواجه هستیم که مجبورند در نقش یک مرد یا یک پسر ظاهر شوند تا به صف طولانی کولبران بپیوندند. کولبری در ردیف سخت‌ترین شغل‌ها، شغلی که ریشه در فقری عمیق، نابرابری و توزیع ناعادلانه ثروت و امکانات در کشور را دارد.

نماینده مردم استان کردستان در شورای عالی استان‌ها گفته است، کولبران در مناطق مرزی با خطرات بسیاری مواجه هستند به همین دلیل شاید بیمه می‌توانست کمی از دغدغه‌های آنها برای آینده خود و خانواده‌هایشان را کم کند اما مسئولان می‌گویند چون کولبری شغل پایدار نیست به عنوان شغل اصلی تلقی نمی‌شود و این پرسش مطرح می‌شود که پس آینده فرزندان یتیم و افراد قطع عضو چه خواهد شد؟

امینی تصریح کرده است، در سایر استان‌ها کارخانه‌های کوچک و بزرگ برای اشتغال به کار مردم ایجاد شده است اما کردستان هیچ سهمی از این سرمایه‌گذاری‌های بزرگ به خصوص در مناطق مرزی ندارد و هم اکنون نه تنها در شهرستان‌های مرزی مریوان، سروآباد، سقز و بانه بلکه جوانان بیکار تحصیل‌کرده‌ای که همه دارای مدارک کارشناسی ارشد و دکتر هستند از سایر شهرستان‌های استان چون سنندج، دهگلان، دیواندره، قروه، بیجار و کامیاران نیز راهی مناطق مرزی شده و با کولبری امرار معاش می‌کنند و چه بسا برخی از آنان زنانی هستند که هیچگاه مورد توجه دولتمردان واقع نشدند.

وی خاطرنشان کرده است، کاش مسئولان برای یک بار هم که شده سری به بخش روانپزشکی بیمارستان قدس سنندج و سایر شهرستان‌های استان می‌زدند و در آنجا با افرادی مواجه می‌شوند که به علت فقر، بیکاری و به‌ویژه تضاد طبقاتی دچار اعتیاد یا بیماری صعب‌العلاج اعصاب و روان شده‌اند و این بیماران افرادی هستند خلاق که اگر سلامت خود را باز یابند می‌توانند کارهای بزرگ و مفید انجام دهند پس نیاز است که توجه بیشتری به این افراد شود زیرا بیماری روح و روان که امروزه بسیاری با آن دست و پنجه نرم می‌کنند از چشم‌ها و انظار پنهان است.

آقایان اصلاحات، حضرات تدبیر و امید، نمایندگان محترم استانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی در مجلس و در یک کلام آقایان پرمدعا، مردم دیگر از شماها انتظار کارهای عمرانی و توسعه را ندارند حداقل به فکر کرامت زنان آن باشید، غیرت زنان کرد برای کولبری عار نیست سکوت و بی تفاوتی شماها مایه شرمساری است.

آنچه که عیان است، مدعیان اصلاحات و دولت کنونی برای فرار از پاسخگویی، موضوعاتی مانند صدور مجوز ورود زنان به ورزشگاه را به‌عنوان مطالبه اصلی جامعه جا زده و علاوه بر کارنامه سازی، به دنبال دوقطبی سازی و بهره‌برداری‌های سیاسی و انتخاباتی هستند و شعارهایشان در خصوص حق و حقوق زنان، دروغ، دروغ و دروغ است.

منبع: کردتودی

انتهای پیام/