اکثر مدیران فرهنگی، شاکله سیاسی دارند/ خروج از هنر متعهدانه یعنی انحراف

در نخستین میزگرد تخصصی این برنامه، سینمای استراتژیک با حضور اکبر نبوی منتقد سینما و سعید الهی کارشناس فرهنگی مورد بررسی قرار گرفت.

* اکثر مدیران فرهنگی، شاکله سیاسی دارند

نبوی در این میزگرد گفت: سینما بعضی اوقات به فرآیند تصمیم‌سازی کمک می‌کند و گاهی هم تصمیم‌گیر است.اما همبستگی بین سینماگران و مسئولان همبستگی نمی‌بینیم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: اساساً رسانه جزء‌دلمشغولی‌های مدیران کشور نیست و به آن به عنوان روابط عمومی و بلندگو نگاه می‌کنند و صرفاً منعکس‌کننده فعالیت‌های آن‌هاست. که گفته رسانه باید بلندگوی مسئول باشد؟! البته که کار خوب آن‌ها را هم منعکس می‌کند اما نباید فقط در خدمت مسئول باشد. مدیران فرهنگی و ارشاد ما همه شاکله سیاسی دارند. وضعیت این‌ چند سال سینما نشان‌دهنده یک سری اتفاقات خارج از خانواده سینماست.

نبوی مدعی شد: جمهوری اسلامی ایران استراتژی فرهنگی ندارد. تلاش‌هایی صورت گرفته اما عملی نشده است. در نتیجه در سینما هم استراتژی فرهنگی نداریم. استراتژی از حوزه نظامی آمده است. استراتژی هنر به کارگیری منابع ملی برای رسیدن اهداف ملی است. سینمای استراتژیک از یک سری منابع ملی برای رسیدن اهداف مدنظر خود استفاده میکند. باید دیدگاه مخاطب را باز کند.

وی درباره دایره فیلم‌های استراتژیک گفت: سینمای استراتژیک و راهبردی صرفاً «به وقت شام» را شامل نمی‌شود، بلکه مثلا فیلم سینمایی «هیس دخترها فریاد نمیزنند» هم یک فیلم راهبردی است.

نبوی خاطرنشان کرد: سینمای استراتژیک توسط چند مؤلفه شکل می‌گیرد، مثلاً مدیر فرهنگی دارای دیدگاه استراتژیک باشد، همچنین نویسنده‌های ما باید دارای دغدغه‌های مدنظر باشند تا جریان سینمای راهبردی را شکل دهند.

* خروج از هنر متعهدانه یعنی انحراف!

الهی هم بحث خود را با اشاره به دو نقل قول از بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی آغاز کرد و اظهار داشت: دو عبارت «هنر، دمیدن روح تعهد در انسانهاست» و «ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم» از امام خمینی، دو راهبرد اصلی و کلان فعالیت در عرصه هنر بعد از انقلاب است.

وی افزود: این جملات در قالب یک نگاه جامع، کل نگر و آینده محور اگرچه قطعا برای شورای عالی انقلاب فرهنگی و دستگاه‌های مرتبط سرلوحه تدوین راهبردهای هنری بوده است، ولی در حوزه اجرا نباید درگیر پیچیدگی‌های مرسوم سازمانی شده و از آن غفلت شود.

الهی اضافه کرد: این خط فکری کلی که دارای چشم‌انداز بوده و حتی به سهولت می‌تواند دربرگیرنده تاکتیک‌ها برای مدیران اجرایی نیز باشد،  به این معناست که متولیان امر در مسیر تولیدات استراتژیک باید به پرورش هنرمندان متعهد نیز مبادرت بورزند و هرگونه عدول و خروج از این راه، انحراف و خطا از راهبرد تعیین شده تلقی می‌شود.

این مدرس دانشگاه تاکید کرد: بی‌تردید اگر مدیران فرهنگی به ویژه دست اندرکاران سازمان سینمایی، با تکیه بر این استراتژی روشن و دقیق، با جامعه سینمایی و در عین حال مسئولان دستگاه‌های منتفع از حوزه فرهنگ و سینما تعامل مستمر داشته باشند، زمینه مشارکت و رغبت همگان برای ورود به عرصه تولید آثار استراتژیک فراهم خواهد شد.

وی با اشاره به وجوه علمی و هنری مقوله استراتژیک در حوزه سینما خاطرنشان ساخت: در جایی که شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در کشور موظف به تدوین، نظارت، هدایت و حمایت از سینمای متعهدانه و مسئولانه تحت عنوان سینمای استراتژیک هستند، صحبت از تشکیل شوراهای جدید برای ایجاد همبستگی بین دستگاههای دولتی بعد از گذشت ۴۰ سال از انقلاب نوعی موازی‌کاری است.

این کارشناس فرهنگ و رسانه، پرهیز از انفعال در دستگاه‌های فرهنگی را مورد تاکید قرار داد و گفت: متاسفانه مدیران مربوطه چندان اراده‌ای برای رونق سینمایی منطبق بر راهبردهای کلان جامعه ـ که اتفاقا مورد نیاز جامعه نیز هست ـ ندارند و این رخوت و سستی نیز به جز معدود هنرمندانی که دغدغه شخصی نسبت به انقلاب و ایران اسلامی دارند به درون اهالی سینما نفوذ کرده است.

وی افزود: دو عنصر تعهد و تخصص از ملزومات تولید سینمای استراتژیک است و تجربه آثای چون «به وقت شام» آقای حاتمی‌کیا ثابت کرده مردم اقبال خوبی نسبت به اینگونه آثار دارند؛ هر چند که سینمای استراتژیک تنها در واکنش هنرمندان به موضوعات منطقه‌ای و سیاست خارجی خلاصه نمی‌شود و میتواند دربرگیرنده سایر نیازهای جامعه در بخش منافع و امنیت ملی نیز باشد.

منبع:مهر

انتهای پیام/