فایده ی وجود امام زمان (عج) چیست؟/ وصف خورشید را از زبان خورشید بشنویم

گروه دین و اندیشه "تیتریک"؛ابتدا به من بگویید فایده ی داشتن یک دوست واقعی چیست؟ یک دوست واقعی که مونس، همدم و رفیق ماست، ما می توانیم راحت با او انس بگیریم و در کمال اطمینان و اعتماد با او درد و دل کنیم. فایده ی یک دوست واقعی که نه تنها رفیق ماست، بلکه برادر دوقلو و تنی ما هم هست، ما را جزیی از خود و پاره ی تن خود می داند و غم و شادی ما غم و شادی اوست. یک دوست واقعی که نه تنها مانند یک برادر دوقلو به ما نزدیک است؛ بلکه در حق ما پدری هم می کند، در مقابل ما احساس مسوولیت دارد و برای سعادتمندی مان از هیچ چیزی دریغ نمی ورزد.

حالا اگر این دوست واقعی، این مونس و همدم، این برادر دوقلو و این پدر دلسوز در حقمان مادری هم کند، فایده اش چقدر می شود؟ اگر پناهگاه امن هم باشد و ما بتوانیم در سختی ها و مصیبت های مرگبار به او پناه ببریم فایده اش چقدر است؟ اگر در دریای متلاطم زندگی کشتی نجاتمان باشد چقدر فایده دارد؟

اینها را که گفتیم برخی از ویژگی های امام است. زمانی شخصی خدمت امام رضا علیه السلام می رسد و از ایشان می خواهد امام را تعریف کند و فایده ی او را برشمارد. امام رضا علیه السلام در پاسخ به او فرمودند: « امام انیس، رفیق، برادر دوقلو، مادر مهربان، پدر دلسوز و پناه گاه امن است و...[1]».

وصف خورشید را از زبان خورشید بشنویم:

روزی شخصی خدمت امام رضا علیه السلام رسید و از ایشان سوال کرد: امام به چه معنی است؟ امام رضا علیه السلام در پاسخ به او فرمودند: « امام انیس، رفیق، پدر دلسوز، برادر دوقلو، مادر مهربان و پناه گاه امن است و...[2]».

الف: امام مونس، همدمی رفیق و مدارا کنند:

مسلما ما با افراد زیادی دوست هستیم، اما همه ی آنها انیس ما نیستند. انیس کسی است که ما می توانیم راحت با او انس بگیریم و در با کمال اطمینان با او درد و دل کنیم. امام نه تنها انیس و دوست صمیمی ماست؛ بلکه اهل رفاقت و مدارست، با کم و زیاد ما می می سازد و با خوب و بدمان کنار می آید.

ب: برادر دوقلو:

امام برادر دوقلو و تنی ماست، ما را جزیی از خود و پاره ی تن خود می داند و غم و شادی ما غم و شادی اوست. روزی رمیله، یکی از یاران امیرالمومنین علی علیه السلام بشدت بیمار شد. هنگام نماز که رسید، به سختی وضو گرفت و برای نماز جماعت به مسجد رفت. بعد از نماز جماعت تا از درب مسجد بیرون آمد، امیرالمومنین علی علیه السلام را دید که دست مبارک بر روی شانه هایش گذاشت و فرمودند: رمیله! دچار تب شدیدی بودی ولی باز هم برای نماز جماعت به مسجد آمده بود؟! رمیله متحیر و متعجب شد و عرض کرد: بله سرورم، اما شما چطور متوجه شدید!؟ امیرالمومنین علی علیه السلام لبخندی زد و فرمودند: « ای رمیله، هیچ زن و مرد مومنی نیست در شرق و غرب عالم، مگر اینکه ما بخاطر مریضی او مریض می شویم و هرگاه محزون می شود ما بخاطر او محزون می شویم و هر زمان دعا کند ما به دعای او آمین می گوییم و وقتی ساکت باشد ما برای او دعا می کنیم[3]».

ج: پدر دلسوز:

پدری که در مقابل ما احساس مسوولیت دارد، برای سعادتمندی ما از هیچ چیزی دریغ نمی کند و خوشبختی ما آرزوی اوست. سيد بن طاووس یکی از شیفتگان حضرت مهدی علیه السلام و از علمای قرن هفتم هجری نقل می کند: سحرگاهي، در سرداب مطهر، از حضرت مهدی علیه السلام اين مناجات را شنيدم که مي فرمود: «خدايا شيعيان ما گناهان زیادی مرتکب می شوند، اگر گناهانشان در ارتباط با توست، از آن ها در گذر، که با این گذشت ما را راضي کرده اي و اگر گناهانشان در ارتباط با خودشان و مردم است، خودت بين آن ها را اصلاح کن .... آن ها را از آتش جهنم نجات بده و حساب کار آنها را از دشمان ما جدا فرما[4]».

د: مادر مهربان:

امام همچون مادری که به فرزند خردسالش محبت می کند به ما محبت دارد و لحظه ای از توجه به ما غافل نیست. خود ایشان فرمودند که ما لحظه ای از توجه به احوال شما کوتاهی نمی کنیم و یادتان را از خاطر نمی بریم[5].

ه: پناه گاه امن:

امام پناهگاه امن ماست. می توانیم در سختی ها و مصیبت های مرگبار به او پناه ببریم و به آرامش و امنیت برسیم.

براستی چقدر امام را با این ویژگی ها می شناسیم؟ آیا او را به عنوان انیس، رفیق، پدر دلسوز، برادر دوقلو، مادر مهربان و پناه گاه امن قبول داریم؟ آیا با او درد و دل می کنیم؟ آیا ما نیز در غم و شادی امام شریک هستیم؟ آیا با او دوستی می کنیم؟