آرامشی وصف ناشدنی در امامزاده ای در دل طبیعت البرز/ خروش رودخانه هزاربند و درختان سربه فلک کشیده در کنار مقبره تاریخی در ورده

به گفته اهالی ابتدا سنگ قبری به خط کوفی برای این شهید ساخته و سپس برای این امامزاده مقبره و آستانی ساخته و در گذر زمان نیز تغییراتی در ساختار آن داده شده است.

درختان سربه فلک کشیده که دورتادور این امامزاده را محاصره کرده اند در فصل تابستان گنبد هرمی شکل آن را محصور و مانع دیدن آن از دور می شوند اما با برگ ریزان درختان و در فصول سرد سال گنبد قدیمی و زیبای این آستان گویای قدمت و تاریخ این امامزاده می شود.

خروش رودخانه هزاربند در جوار این امامزاده بر زیبایی و آرامش این محدوده افزوده است.

آرامستان این امامزاده علاوه بر حضور 5 شهید، از گذشته پذیرای اموات بومی و حتی غیربومی این روستا بوده و هنوز هم در آن دفن اموات انجام می شود.

این امامزاده به دلیل طبیعت و محیط زیبایی که در آن قرار دارد به ویژه در فصل بهار و تابستان زائر و گردشگران زیادی را پذیراست و البته در فصول سرد سال هم مهمانان خود را دارد اما تعداد این مراجعان کمتر می شود.

تاریخچه امامزاده عبدالقهار(ع)

مدیر فرهنگی، اجرایی و عضو هیئت امنای آستان مقدس امامزاده عبدالقهار می گوید: این امامزاده قابلیت و پتانسیل بالایی برای جذب گردشگری و رونق اقتصادی منطقه دارد و نیاز است به آن پرداخته شود اما این امامزاده به نوعی غریب و مغقول مانده است.

«سیدعلی میرحبیبی» که از بومیان این منطقه است در مورد تاریخچه این امامزاده می گوید: در هجرتی که بعضی از خاندان اهل بیت(ع) در سفر به شهر مشهد و ملحق شدن به امام رضا(ع) داشتند بین شهرهای قزوین و ری اطراق می کردند. در حمله نیروهای عباسی به کاروان خاندان و دوستداران اهل بیت آنها به اطراف پراکنده می شدند. به دنبال این حملات امام زاده ابوالحسن به روستای ورده رفت اما آنجا مورد تعقیب و حمله دشمنان قرار گرفت وکنار رودخانه «هزاربند» به شهادت رسید.

دستور ساخت مقبره در دوران شاه طهماسب

میرحبیبی می افزاید: اهالی و محبان اهل بیت پس از دفن ابتدا سنگ قبری با خط کوفی برای این امامزاده ساختند که تا دوره صفوی به همین شکل بوده است، پس از حکومت شاه طهماسب که شیعه و پایتخت وی در قزوین بود در یکی از سفرهای طهماسب، با محل دفن امامزاده عبدالقهار مواجه و دستور ساخت مقبره ای برای امامزاده داده است. به مرور اهالی با وقف زمین هایشان بر محوطه این امامزاده افزودند.

میرحبیبی با بیان اینکه این امامزاده از دوره صفوی هدایا و نذورات زیادی داشت که اکنون بخشی از آن در موزه ملی ایران است می گوید: «ضریح چوبی» که هدیه شاه طهماسب بود یکی از این هدایاست.

وی با اشاره به اینکه در دوره قاجار بازسازی هایی در این امام زاده انجام شده می افزاید: در سال های اخیر هم بازسازی و محوطه سازی هایی انجام و بر فضای مسقف آستان بنا افزوده، محوطه سنگ فرش و خانه ای برای خادم امامزداه ساخته شد.

پتانسیل و ظرفیت امامزاده برای جذب گردشگر

معاون فرهنگی امامزاده عبدالقهار با بیان اینکه کاستی هایی در این آستان وجود دارد اظهار می کند: این امامزاده به عنوان یکی از امامزادگان شناسنامه دار کشور این ظرفیت را دارد تا با تخصیص اعتبار ویژه و ایجاد امکانات و خدمات بیشتر برای جذب زائر و گردشگران بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.

میرحبیبی می گوید: شبستان امامزاده که اکنون محدود است و جوابگوی برگزاری مراسم ها نیست نیاز به توسعه دارد، ساخت زائرسرا، فضاسازی و توسعه آرامستان امامزاده و ساخت بنایی برای عالم ثابت از اقدامات عمرانی است که لازم است مورد توجه متولیان قرار گیرد.

ضرورت فضاسازی معنوی

وی با اشاره به اینکه این امامزاده در دل طبیعت قرار دارد می گوید: نیاز است با فضاسازی معنوی و مذهبی و تغییراتی در کاشی کاری و شکل ظاهری آین آستان مانند دیگر امامزاده ها آن را از بحث تفرجگاه و پارک خارج کرد چرا که اکنون برخی صرفا برای تفریح، کشیدن قلیان و با ظاهری نامناسب در این امامزاده حضور پیدا می کنند و این امر به دلیل نبود فضای مناسب و معنوی است.

میرحبیبی می گوید: درخواست طرح جامع دادیم تا با رعایت اصول و کارشناسی معماری امامزادگان، با توجه به پتانسیل و ظرفیت این آرامستان برای توسعه و جانمایی مناسب شبستان، سرویس بهداشتی و... که اکنون کمی محدودیت و مشکل داریم اقدام شود.

توسعه شبستان و پارکینگ برای امامزاده

وی با تاکید بر حفظ بافت قدیمی و تاریخی این امامزاده می گوید: نیاز است برای توسعه پارکینگ و فضای داخلی آن برای برگزاری بهتر مراسم هایی که در مناسبت ها، نوروز و تابستان انجام می شود اقدام کرد.

معاون فرهنگی آستان امامزاده عبدالقهار می گوید: زائران این امامزاده نه تنها بومیان بلکه از شهرهای اطراف و در ایام نوروز و تابستان حتی از شهرهای جنوبی کشور هم هستند و این امر ضرورت ساخت زائرسرا را ایجاد می کند.

میرحبیبی می گوید: آرامستان اکنون محدودیت هایی دارد و با توجه به تقاضای اهالی و بومیان برای دفن اموات و همچنین مراجعه غیر بومیان نیاز است برای توسعه و بهسازی آن اقدام شود.

وی بیان می کند: توسعه آرامستان با توجه به فاصله ای که با محل سکونت اهالی دارد از نظر زیست محیطی مشکلی ایجاد نمی کند.

میرحبیبی می گوید: 2 سال است برنامه های فرهنگی و مناسبتی همراه با جایزه در امامزاده برگزار می شود که علاوه بر بومیان اهالی روستاهای اطراف و در تابستان از شهرهای دیگر هم در آن شرکت دارند.

برگزاری مراسم های فرهنگی در آستان

وی اجتماع بزرگ 28 صفر و مراسم شب های احیا و برنامه های تابستانی را از برنامه های مهم این آستان معرفی کرده و می گوید: در این برنامه ها تنها مشکل محدودیت فضاست که امیدواریم با توجه مسئولان و متولیان بتوانیم آن را حل کنیم.

وی با بیان اینکه آمار دقیقی از زائران و گردشگران به این امامزاده وجود ندارد می گوید: در فصل تابستان و ایام نوروز هر روزه گردشگران زیادی به این امامزاده می آیند و اردوهای دانش آموزی از مدارس و مساجد را داریم اما در فصول سرد تعداد گردشگران کم می شود.

حال و هوای دنج و معنوی آستان آرام بخش کلافگی شهری

معاون فرهنگی آستان امامزاده عبدالقهار می گوید: با وجود حال و هوای دنج و معنوی که این امامزاده دارد می تواند در بین کلافگی و سردرگمی زندگی شهری پناه و آرام بخشی برای روح و روان مردم باشد و جا دارد با ایجاد فضای مناسب برای اسکان موقت و استراحت زائران و مسافران در تحقق این امر اقدام کرد.

انتهای پیام/

خدیجه ستارزاده- تیتریک