ناکامی‌همیشگی سازمان‌ملل در حمایت از مردم مظلوم‌غزه/ سابقه خطرناک رژیم‌کودک‌کش در نقض قوانین بین‌المللی و حقوق بشری/ کم‌آبی؛ بحران خطرناکی که غزه را تهدید می کند

انستیتوی تحقیقات دفاع ملی رَند (RAND)، سازمان غیر انتفاعی آمریکایی در رابطه با بهداشت عمومی غزه در میان تجاوزات وحشیانه رژیم صهیونیستی نوشت، غزه مدت مدیدی چالش های آبی و بهداشتی داشته، اما اکنون وضعیت آن اضطراری و بحرانی است. بحران آبی مضاعف غزه از جمله؛ کمبود آب برای آشامیدن، پخت و پز و بهداشت با فقدان سیستم تخلیه فاضلاب در هم آمیخته است. در نتیجه ی این وضعیت، روزانه بیش از 108000 مترمکعب فاضلاب از غزه به دریای مدیترانه می ریزد و خطرات بی نهایتی را در سلامت عمومی غزه، رژیم صهیونیستی و مصر ایجاد می کند.

با اینکه این مشکلات جدید نیستند، اما به سرعت در حال از بین بردن زیرساخت ها هستند، محدودیت های واردات مصالح ساختمانی و پمپ های آب را سخت کرده و با تأمین انرژی کم و غیر قابل اتکا، بحران آب را تشدید و خطرات بهداشتی مرتبط با آب را بدتر می کنند.

جنگ بین رژیم صهیونیستی و فلسطین از سال 2009 تاکنون، مانع بازسازی بخش های آبی و بهداشتی غزه شده است.

گزارشِ پیش رو رابطه میان مشکلات آبی در غزه و چالش های انرژی در آن را توضیح می دهد و نتایج بحران آب بر سلامت و بهداشت عمومی را بررسی می کند.

این بررسی، وضعیت فعلی تأمین و بهداشت آب در غزه را بازنگری، خطرات مرتبط با آب بر بهداشت عمومی این منطقه را تحلیل می کند.

نویسندگان توصیه های متعددی برای بهبود بحران و کاهش فاجعه ی بهداشت عمومی منطقه ای که محدودیت های سیاسی فعلی را در نظر می گیرد، دارند.

مخاطبان این گزارش شامل؛ دولت های فلسطین، رژیم صهیونیستی و مصر، سازمان های مختلف بین المللی، سازمان های غیر دولتی که در غزه فعالیت می کنند و جامعه خیرین که به دنبال بازسازی غزه هستند، هستند.

* جمعیت جوان و در حال رشد غزه نه تنها آب آشامیدنی، بلکه بهداشت و سیستم تخلیه فاضلاب نیز ندارند:

- بیش از یک چهارم بیماری های گزارش شده در غزه ناشی از کیفیت و دسترسی کم به آب است.

- آلودگی های شیمیایی و بیولوژیکی می تواند منجر به عفونت های میکروبی (وبا، سالمونلا، شیگلا)، انگل (ژیاردیا) و ویروسی (فلج اطفال، مننژیت ویروسی) گردد.

- اگر روند فعلی ادامه یابد، غزه و مناطق اطراف در خطر شیوع بیماری یا دیگر بحران های بهداشتی مربوط به آب قرار می گیرند.

* حوادث اخیر، چالش های درازمدت آب غزه را افزایش داده است:

- منبع اصلی آب غزه، سفره ی آبی آن، در حال خالی شدن است و کیفیت آن بواسطه نفوذ آب شور، نشت فاضلاب و فاضلاب کشاورزی از بین رفته است.

- تأمین انرژی نامتناسب غزه به شدت عملیات های تأسیسات تصفیه آب و فاضلاب را محدود می کند.

- تکرار جنگ ها بین رژیم صهیونیستی و فلسطین، زیرساخت های آب غزه را مختل کرده است.

* بحران آب غزه می تواند از طریق سرمایه گذاری بیشتر در زیرساخت های آب و برق و همچنین خرید آب و برق اضافی حل شود، اما موانع زیادی بر سر راه است:

- اسرائیل و مصر، کشورهای همسایه غزه، به شدت دسترسی و انتقال کالا به غزه از جمله؛ مصالح مورد نیاز برای تعمیرات و ساخت زیرساخت های برق، آب و فاضلاب را محدود کرده اند.

- نزاع داخلی فلسطین و خلاء حکومت در غزه آسیب تحمیل شده ناشی از محدودیت شدید در تأمین برق و منع بازسازی را تشدید کرده است.

- امدادهای بین المللی متعهد شده، اما به طور متناقض هنوز کامل نشده اند.

- پیچیدگی های سیاسی مانع اجرای راه حل های پیشنهادی می شود.

این‌دیزتایمز (In These Times)، ماهنامه آمریکایی در مورد ناکامی سازمان ملل متحد در حمایت از مردم فلسطین گفت، پس از گذشت 10 سال از جنگ وحشیانه رژیم صهیونیستی در غزه، سازمان ملل متحد هنوز در مورد فلسطینی ها ناکام است.

سازمان ملل متحد سابقه خطرناکی در ناکامی حمایت از حقوق فلسطینیان دارد، اما فشارهای داخل و خارج این نهاد می تواند این وضعیت را تغییر دهد.

بنابر گزارش مرکز حقوق بشر فلسطین در غزه، روز 27 دسامبر سال 2018، یک معلول فلسطینی به دست تک تیراندازهای صهیونیستی کشته و 25 غیرنظامی دیگر از جمله؛ 5 کودک، 1 روزنامه نگار و 2 بهیار زخمی شدند.

آن 26 فلسطینی در زمره بیش از 2 میلیون نفر که 80 درصد آنها پناهنده بوده و هنوز با آب، غذا و داروی ناکافی تحت اشغال نظامی در میان خانه ها و زیرساخت های ویران شده در نوار غزه زندگی می کنند، هستند.

بسیاری از شرایطی که آنها در حال حاضر با آن رو به رو هستند ناشی از جنگ 10 ساله ی اسرائیل در غزه است.

دو روز پس از کریسمس سال 2008، رژیم صهیونیستی با نقض آتش بسی که 6 ماه به طول انجامیده بود، عملیات سُرب مذاب (Cast Lead) را راه اندازی کرد. این تجاوز نظامی 22 روزه، جان بیش از 1400 نفر که عمدتا غیرنظامیانی چون صدها کودک بودند را در نوار غزه گرفت و بیش از هزاران زخمی بر جای گذاشت.

در پی این تجاوز، بیش از 2000 کودک یتیم شدند. واحدهای مسکونی، مدارس، کارخانه ها، زمین های کشاورزی، بیمارستان ها، مساجد، دفاتر سازمان ملل متحد و سرزمین فقیرنشین اشغالی نوار غزه با بمباران ویران شدند. زیرساخت های حیاتی چون؛ آب، تصفیه فاضلاب و ظرفیت تولید برق نابود شد.

ساعاتی در میان حمله به غزه، میگوئل دسکوتو بروکمن، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در واکنش به این بحران سعی در فراخوانی فوری مجمع کرد. وی با مخالفت کسانی که معتقد بودند شورای امنیت باید مجاز به اقدام اولیه باشد مواجه گردید و موفق به تشکیل جلسه رسمی نشد.

دسکوتو تصریح کرد که بمباران غزه به دست رژیم صهیونیستی، وحشیگریِ سرکش یک دولت علیه سرزمینی است که به طور غیر قانونی اشغال شده است. اگر سازمان ملل متحد به طور صحیح قصد متهم کردن این همدستی در جرم را نداشته باشد، اقدامات جدی موردنیاز است.

وی ادامه داد که من تمام کشورهای عضو سازمان ملل را موظف به تعهد مستقل در قبال حفاظت از هر غیرنظامی که با تخلفات گسترده قوانین بشردوستانه بین المللی مواجه هستند (صرفنظر ازاینکه کدام کشور ممکن است مسئول آن تخلفات باشد) کرده ام. من تمام کشورهای عضو همچنین مقامات و ارگان های مربوط به سیستم سازمان ملل را نه تنها برای اقدام مؤثر در قبال محکوم کردن تخلفات و تجاوزهای جدی رژیم صهیونیستی، بلکه به منظور توسعه رویکردهای جدید مشروط به حمایت واقعی از مردم فلسطین، فراخواندم.

روز بعد در 28 دسامبر، شورای امنیت سازمان ملل متحد اقدامی نسبی انجام داد. آمریکا به وضوح هرگونه قطعنامه مبنی بر اینکه رژیم صهیونیستی مسئول نقض گسترده حقوق بشر است را وتو کرد. بدین ترتیب، شورا تنها یک بیانیه مطبوعاتی بدون هیچگونه پشتوانه و توان اجرایی را تصویب کرد.

این بیانیه نگرانی جدی در مورد تشدید شرایط در غزه را ابراز داشت و خواستار توقف فوری تمام خشونت ها شد. به بیانی دیگر، شورا کاری انجام نداد.

از همان ابتدا مشخص بود که قطعنامه شورای امنیت کاری از پیش نمی برد. یک آتش بس فوری، سریعتر از حد ممکن، توقف کشتار فجیع غیرنظامیان را هدف قرار داد، اما مادامی که هدف ماندگاری داشت، هرگز پایدار نبود. فوریتی که هرگز اتفاق نیفتاد.

این قطعنامه با محدود کردن پیشگیری قاچاق غیر قانونی به رژیم صهیونیستی اجازه داد تا برای تأمین نامحدود پیشرفته ترین تسلیحات از جمله سلاح هایی مانند فسفر سفید که تحت قانون بین المللی استفاده از آنها علیه غیرنظامیان ممنوع شده، به اتکای به حامیان آمریکایی خود ادامه دهد.

کسی از اینکه قطعنامه شورای امنیت تأثیری نداشت، تعجب نکرد. تجاوز اسرائیل ادامه یافت و آمریکا اطمینان داد که رژیم صهیونیستی از سوی بقیه جهان با هیچ عواقبی مواجه نیست.

امتناع سازمان ملل متحد برای اجرای تعهداتی که در طول عملیات سُرب مذاب (Cast Lead) اسرائیل معرفی شد، عمدتا به خاطر فشار آمریکا، سابقه خطرناکی از بخشودگی نقض قوانین بین المللی و حقوق بشری رژیم صهیونیستی را رقم زد.

امروزه ادامه بحران در نوار غزه توسط نیروهای صهیونیستی شامل؛ دو تجاوز نظامی در سال های 2012 و 2014، محاصره مداوم و کشتار صدها معترض غیر مسلح در طول راهپیمایی بزرگ بازگشت (Great March of Return) است که می تواند ناشی از هفته های شوم در سازمان ملل متحد باشد.

ده سال بعد، در پس تعهداتِ انجام نشده، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: "ما، سازمان ملل متحد، باید خواستار آتش بس فوری و بی قید و شرط و دسترسی بشردوستانه ی بلامانع فوری باشیم. ما، سازمان ملل متحد، باید در کنار افراد سراسر دنیا که خواستار خاتمه دادن به این مرگ و نابودی هستند و در این راستا فعالیت می کنند، باشیم."

میدل ایست مانیتور (Middle East Monitor)، سازمان غیر انتفاعی نظارت بر مطبوعات مستقر در لندن با اشاره به کودکان فلسطینی غزه در اعتراضات توسط رژیم صهیونیستی نوشت، بر اساس گزارش ارائه شده به بازرسی سازمان ملل متحد از سوی سازمان بین المللی دفاع از کودکان فلسطینی (DCIP) و دانشکده حقوق دانشگاه شهری نیویورک (CUNY)، نیروهای صهیونیستی در طول اعتراضاتِ اشغال نوار غزه طی اقدام به جنایات جنگی، کودکان فلسطینی را کشته اند.

این گزارش 57 صفحه ای که در ماه مه سال 2018 طی جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مقرر شد، به محققانی که به عنوان بخشی از کمیسیون تحقیقاتی سازمان ملل متحد در مورد اعتراضات سال 2018 در سرزمین اشغالی فلسطین (OPT) فعالیت می کنند، ارائه گردید.

بنا بر بیانیه منتشر شده، گزارش سازمان بین المللی دفاع از کودکان فلسطینی و دانشکده حقوق دانشگاه شهری نیویورک، سابقه و زمینه ای از اعتراضات گسترده در غزه فراهم می آورد، کشتار غیر قانونی کودکان معترض فلسطینی را روشن می سازد و تخلفات جدی قوانین بین المللی توسط نیروهای صهیونیستی را به تفصیل شرح می دهد.

این گزارش بیان می کند که از 56 کودک فلسطینی که طی سال 2018 به دست نیروهای اشغالگر و مهاجران در سرزمین اشغالی به قتل رسیده اند، 44 نفر آنها در نوار غزه کشته شدند.

این بیانیه افزود: "سازمان بین المللی دفاع از کودکان فلسطینی در اکثریت موارد منکوب کننده، توانست تأیید کند کودکانی که به دست نیروهای صهیونیستی کشته شدند، در هیچ تهدید قریب الوقوع، مرگبار و جدی حضور نداشتند."

این بیانیه نتیجه گرفت که نیروها و مقامات صهیونیستی، مسئول جنایات جنگی، جنایت ها علیه بشریت و سایر تخلفات جدی قوانین بین المللی چون کشتار کودکان معترض فلسطینی در غزه هستند.

برَد پارکر، مشاور ارشد سیاست و وکالت در سازمان بین المللی دفاع از کودکان فلسطینی گفت: "نیروهای مسلح صهیونیستی به طور منظم در تخلفات گسترده و سیستماتیک حقوق بشری علیه کودکان فلسطینی دست داشته اند، با این حال، بخشودگی سیستمی یک قاعده است."

وی افزود: "مقامات عالی رتبه باید با تجزیه و تحلیل تخلفات جنایی بین المللی و شناساندن مجرمان در پی پاسخگویی در حوزه قضایی دیوان کیفری بین المللی باشند."

دِکنورسِیشِن (The Conversation)، رسانه مستقل و غیر انتفاعی استرالیایی با اذعان این مطلب که فلسطین ضعیف نیست و می تواند ابتکار کند، ادامه داد؛ سیاست اخیر دونالد ترامپ در مورد درگیری اسرائیل و فلسطین واضح بوده است. دولت وی به طرز فزاینده ای همتراز یکی از دولت های راست گرای تاریخ رژیم صهیونیستی است.

دولت آمریکا با به رسمیت شناختن بیت المقدس (اورشلیم) به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، سیاستِ بلندمدت کشورش را تغییر داد و سفارت خود در تل آویو را به آنجا منتقل کرد. اما در حالی که سیاست آمریکا موضوع گفتگوهای خشمگین قرار گرفته، بحث اندکی در مورد چگونگی واکنش رهبران فلسطین وجود دارد.

بسیار مهم است که فلسطین و رهبران آن را بازیگران منفعل یا قربانیان درمانده نپنداریم. وضعیت در حال تحول است و مردم فلسطین ضعیف نیستند. در واقع، اتحاد کنونی آمریکا و اسرائیل، رهبران فلسطین را با فرصت های جدید برای تنظیم ضد سیاست ها نشان می دهد و وضعیت فلسطین را تنها به عنوان یک دلیل حفظ می کند.

کارهای زیادی در جبهه خانگی انجام می شود و اتحاد ملی میان احزاب سیاسی مختلف فلسطین و همچنین جوامع پهناورتر فلسطینی در میهن و شَتات (یهودیانی که در خارج از اسرائیل زندگی می کنند) دست یافتنی است.

یکی از بزرگترین ترس های ارتش و رهبری سیاسی رژیم صهیونیستی، ظهور جنبش غیرمسلح و بدون خشونت در سرزمین های اشغالی است. چیزی که می تواند حمایت بین المللی و توجه رسانه های جهان را به خود جلب کند. امکان راهپیمایی پناهندگان فلسطینی به سمت زمین های غصب شده ی خودشان و درخواست حقوق ملی خود، 70 سال رژیم صهیونیستی را خلع سلاح کرده است.

فلسطینیان در اسرائیل با تبعیض شدید روزانه مواجه هستند. فلسطینی های غزه و کرانه باختری از جمله؛ شرق بیت المقدس تحت اشغال نظامی ستمگرانه زندگی می کنند.

جستجوی حقوق و عدالت برابر در تمام فلسطین تنها یک مسئله نیست، بلکه چالشی است برای ایدئولوژی های منحصر به فردی که جدایی و درگیری را حفظ کرده اند.

به رسمیت شناختن دولت فلسطین تأثیر زیادی بر زندگی روزمره مردم این کشور ندارد، اما مطمئنا به بهبود موقعیت بین المللی فلسطین و مسئله پیش روی این کشور در قوانین بین المللی کمک خواهد کرد. این امر به نوبه خود می تواند رژیم صهیونیستی را برای پذیرش استقلال ملی فلسطین تحت فشار بیشتری قرار دهد.

سازمان ملل متحد در اقدامی غیر منتظره در سال 2012 دولت فلسطین را به رسمیت شناخت و عضویت "دولت ناظر غیر عضو" را به آن اعطا کرد. این اقدام، دسترسی به مکانیزم عدالت بین المللی را اعطا کرده است.

در حال حاضر، دیوان کیفری بین المللی در حال بررسی جنایات جنگی پنهانیِ مرتکب شده توسط رژیم صهیونیستی از ماه ژوئن سال 2014 تاکنون در سرزمین های فلسطین به ویژه در غزه است.


امید می رود با شکل گیری بیداری جهانی، مردم آزاده و بیدار جهان دولت های خود را در سراسر جهان مجبور به کنارگذاشتن سیاست خودکامه و منفعت طلب خود کرده و آنها را وادار به حمایت از مردم مظلوم فلسطین و منزوی کردن رژیم منفور و جنایتکار صهیونیستی و هم پیمانانش کنند.

معصومه میرحسینی - تیتریک

انتهای پیام/