شغلی از جنس آتش و ایثار/ دل کندن از تعلقات تا جانی که در راه نجات دیگران در خطر است؛ رفتنمان با خودمان و برگشتنمان با خداست!

«صمد شرکایی» جوان 30 ساله ای که بیش از یک دهه است با تن کردن لباس مقدس آتش نشانی برای حفظ امنیت جان ومال مردم تلاش می کند به درخواست تیتریک از چگونگی سالهای خدمتش می گوید.

چطور شد این شغل را انتخاب کردید؟

از بچگی به آتش نشانی و کارهای عملیاتی علاقه داشتم و علاوه بر آن نجات دادن جان هم نوعان و هر موجود زنده ای برایم با ارزش بود.

آیا خانواده تان برای ورود به این کار مخالفتی نداشتند؟

ابتدای کار آنها مشوق من بودند، بعد از آگاهی و شناخت مخاطرات کار نگرانی آنها شروع شد و همیشه توصیه می کردند که با احتیاط تر باشم و مراقبت بیشتری کار کنم. اما در مجموع آنها همیشه مشوق و حامی من در همه کارها هستند.

آیا در زندگی مشترک و با همسر خود مشکلی در مورد کارتان ندارید؟

شغل ما طوری است که روز و شب ندارد و هر ساعتی که ماموریت اعلام شود باید سر حادثه برسیم و این امر سختی هایی را ایجاد می کند اما همسرم که از خانواده متدینی است با درک و شناختی که از فضای معنوی کار من دارد همیشه همراه من بوده و مخالفتی با شغل من ندارد. از این فرصت استفاده می کنم و از او برای همراهی، درک و سختی هایی که متحمل می شود قدردانی می کنم.

از مخاطرات کار خود بگویید.

آتش نشانی به دلیل حوادث و ماموریت های پی در پی مخاطرات زیادی را به دنبال دارد. با هر زنگ و اعلام ماموریت، هر آتش نشانی رفتنش با خود و برگشتش با خداست.

همه آنها تا سنی سلامت جسمی را دارند اما به مرور زمان در اثر حریق ریه هایشان آسیب می بیند، سوختگی ها، نقص عضو و... از آسیب هایی است که آتش نشانان با آنها مواجه هستند.

آیا تاکنون فکر این مخاطرات باعث نشده برای ادامه راه تردید کنید؟

هر آتش نشانی خانواده، دلبستگی، امید و آرزهای زیادی در زندگی دارد و همه ما پیش از ورود به این کار می ترسیدیم، به عنوان مثال وقتی آتشی ایجاد می شود همه انسان ها و موجودات زنده از آن فرار می کنند اما آتش نشانان زمان قرار گرفتن در این شرایط به هیچ کدام از این تعلقات فکر نمی کنند، از جان و دل مایه می گذارند تا بتوانند جان هر انسان و موجود زنده ای را که در حادثه گرفتار شده نجات دهند. آنها با آگاهی و قبول مخاطرات وارد این کار می شوند، در مورد من هم همین طور است و فکر نجات هم نوعان برایم اهمیت و ارزش دارد و هیچ وقت برای ادامه راه منصرف نشدم.

چه حوادثی بیشتر اتفاق می افتد که شما را به ماموریت می کشاند؟

با توجه به این که من در ایستگاه آتش نشانی گلسار کار می کنم و این ایستگاه در مکانی بنا شده که از شمال شهر به اتوبان کرج- قزوین، از ضلع جنوب به راه آهن تهران- تبریز و از مرکزیت شهر هم در جاده ترانزیتی کرج – قزوین است بیشترین حوادث مربوط به کارخانجات می شود که به دلیل مواد شیمیایی زیاد دچار آتش سوزی می شوند. تصادفات جاده ای در اتوبان و محبوس شدن افراد در خودرو هم از بیشترین اتفاقات هستند اما در کل با توجه به این که حدود 5 شهر را یا به صورت مستقیم و یا کمکی پوشش می دهیم حوادث دیگری مانند حریق خانه ها، حبس شدن در آسانسور و... هم در لیست حوادث ماموریتی ما قرار دارد.

بهترین و بدترین خاطره ماموریت هایتان را به یاد دارید؟

هر زمان که جان یک نفر را نجات می دهیم لذت بخش است و آرامش دارد و جزو بهترین خاطرات است که آن را با هیچ چیزی نمی توان مقایسه کرد اما متاسفانه بعضی از حوادث تلخ است حدود8 سال قبل در ماموریتی یکی از فرماندهان شیفت ما زمان ورود به خانه برای نجات جان دختر بچه ای، به دلیل موج انفجار دچار پارگی و آسیب دست شد. البته این تلخی در کنار شیرینی نجات و سالم ماندن دختربچه قابل تحمل تر شد و آخرین خاطره تلخ نیز مربوط به تصادف خانواده یکی از همکاران در روز عاشورای امسال بود که در محدوده شهر گلسار اتفاق افتاد و متاسفانه مصدوم هنوز در کما و شرایط نامعلومی است.

تاکنون در ماموریتی قرار گرفتید که به دلیل نداشتن تجهیزات لازم نگرانی داشته باشید؟

متاسفانه به دلیل کمبود تجهیزات آتش نشانی برای همه آتش نشانان پیش آمده که تجهیزات کافی نداشته و مجبور به کمک گرفتن از ایستگاه های همجوار و معین شوند، این نگرانی همیشه برای همه ما وجود دارد. ما هم در برخی عملیات ها از ایستگاه های دیگر کمک و تجهیزات گرفتیم اما تاکنون حادثه ای نبوده که به این دلیل نتوانیم پوشش داده و اقدامات لازم را انجام دهیم.

از اهداف و آرزوهای خود بگویید.

تا لحظه ای که خدمت می کنم و نفس می کشم برای نجات جان هم نوعان خالصانه و در حد توان قدم بردارم و روزی برسد که همه ایستگاه های آتش نشانی به استاندارهای جهانی و تجهیزات روز مجهز شوند.

صحبت پایانی؟

یکی از اقدامات آتش نشانان آموزش و آشنایی دانش آموزان، مردم و... با مخاطرات، علائم و واکنش در زمان اضطرار است اما متاسفانه گاهی اینها جدی گرفته نمی شود و فقط هدف از برگزاری آنها گرفتن امتیاز و درج در رزومه است. چندی پیش با وجود آموزش هایی که در یک مرکز داشتیم یک ماه بعد حادثه ای پیش آمد که نتوانستند آموزش های داده شده را اجرا کنند و آسیب های زیادی را برایشان ایجاد کرد. توصیه می کنم که این آموزش ها به طور مستمر و جدی گرفته شود تا در زمان حوادث آسیب ها به حداقل برسد.

ما با اشتیاق فراوان در مرکز آتش نشانی گلسار آمادگی داریم تا به صورت رایگان برای آموزش متقاضیان اکیپ آموزشی اعزام کنیم تا بتوانیم با کمک مردم برای جلوگیری از حوادث و به حداقل رساند آسیب ها اقدام کنیم.