افزایش چربی های شکمی و ابتلا به دیابت 2 در پی گرسنگی متناوب

در فرمول گرسنگی متناوب باهدف کاهش وزن، به بدن کالری کمتری برای مصرف داده می‌شود. این کار بر اساس روزهای خاص هفته یا ساعاتی از روز تعریف می‌شود. طبق این تئوری این نوع رژیم غذایی با کاهش متابولیسم بدن، منجر به کاهش اشتها می‌شود.

گاهی اوقات از گرسنگی متناوب به «مُد زودگذر» که میان مردم محبوب شده، یاد می‌شود که به گفته عموم باعث افزایش طول عمر و جلوگیری از سرطان می‌شود. تحقیق روی حیوانات نشان داده است که گرسنگی ناگهانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد و مطالعه روی مردمی که روزه می‌گیرند نیز نشان داده است که طول عمر بیشتری نسبت به کسانی که روزه نمی‌گیرند، پیداکرده‌اند.{لینک}

اما نتایج تحقیقی که اخیراً در اجلاس سالانه انجمن اروپایی غدد درون ریز در بارسلونای اسپانیا مطرح شد نشان می‌دهد که ممارست در رژیم گرفتن عواقب جدی برای متابولیسم بدن دارد. به‌طور خاص، تحقیق جدید انجام‌شده توسط Ana Cláudia Munhoz Bonassa از دانشگاه سائوپائولوی برزیل نشان می‌دهد که گرسنگی متناوب ممکن است فعالیت طبیعی لوزالمعده و تولید انسولین را مختل کند که درنتیجه می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد.

مطالعات قدیمی تأکید می‌کرد که گرسنگی در یک دوره کوتاه باعث افزایش استرس اکسیداتیو و تولید رادیکال‌های آزاد می‌شود که این عامل باعث سرعت گرفتن روند پیری و تخریب دی ان ای شده و خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

خانم Ana Cláudia Munhoz و همکاران برای کشف این نکته که گرسنگی متناوب باعث آزادشدن رادیکال‌های آزاد می‌شود، از موش‌های بالغ کمک گرفته و به مدت 3 ماه روی آن‌ها رژیم غذایی اعمال کردند. آن‌ها متوجه شدند که بافت چربی در شکم جوندگان افزایش‌یافته است و این چربی رابطه مستقیمی با ابتلا به دیابت نوع 2 دارد که مکانیسم مولکولی بدن در آن دخیل است. آن‌ها همچنین به‌وضوح تخریب سلول‌های لوزالمعده (وظیفه ترشح انسولین در بدن) و افزایش رادیکال آزاد و نشانه‌هایی از مقاومت انسولین را مشاهده کردند.

درنهایت به عقیده این دسته از محققان، افراد چاقی که سعی می‌کنند با گرسنگی متناوب وزن خود را کم کنند در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 قرار می‌گیرند.

انتهای پیام/

منبع: خبرآنلاین