مومیایی‌هایی مرموز که هرگز ندیده اید + تصاویر

در ادامه چند نمونه از این دست مومیایی ها را با هم تماشا می کنیم.

اوا (اویتا) پرون (eva perón)، آرژانتین

اویتا یکی از محبوب ترن زنان آرژانتین بود که در سال ۱۹۵۲ در اثر سرطان درگذشت. او همسر اول رئیس جمهور آرژانتین خوآن پرون بود. همین باعث شد بدن او را مومیایی کنند. روش مومیایی پروفسور مشهور دکتر پدرو آنا (pedro ana) آنقدر خوب بود که نام آن را «هنر مرگ» گذاشتند. در این روش خون و آب بدن را با گلیسرین جایگزین کردند که همه اعضای داخلی از جمله مغز را حفظ می کرد. این فرآیند یک سال طول کشید. جسد او آنقدر خوب حفظ شده که زنده به نظر می رسد. بعدها جسد اویتا به آرژانتین بازگردانده و با احترام به خاک سپرده شد.

خانم شین ژوی (xin zhui)

قبل از میلاد، چین شین ژوی یا «بانو دای» در سلسله هان (۲۰۶-۲۲۰ قبل از میلاد) می زیسته است. او ۲۰۰۰ سال بعد از مرگش در مقبره ای داخل یک تپه در چین کشف و مشهور شد. برخلاف لنین، اندام های داخلی این مومیایی از جمله مغزش کاملا دست نخورده است. برخلاف اویتا بافت هایش هنوز نرم و اندام هایش قابل انعطاف هستند. مو های او کامل و گروه خونی a هنوز در رگ هایش وجود دارد! بنابراین بهترین مومیایی است که تا به حال پیدا شده است. وضعیت بدن به گونه ای است که کالبد شکافی روی آن انجام شد. از همه شگفت انگیزتر اینکه او ۲۱۰۰ ساله است! کالبدشکافی چیز های زیادی درباره زندگی او آشکار کرد. او اضافه وزن داشته، از کمردرد رنج می برده، رگ هایش مسدود شده و قلبش به شدت آسیب دیده بوده است.

داشی دورژو ایتیگیلیوف (dashi dorzho itigilov)

روسیه او یک راهب بودایی روسی بوده که در سال ۱۹۲۷ درگذشته است. او وصیت کرده بود به همان حالتی که می میرد به خاک سپرده شود؛ بنابراین با همان لباس ها و به حالت نیلوفری (چهارزانو) دفن شد. در سال ۱۹۵۵ راهبان جسدش را خارج کرده و او را به همان شکل یافتند. نبش قبر سال ۱۹۷۳ هم همین صحنه را در پی داشت. جسد او اکنون در آرامگاهی در فضای باز نگهداری می شود.

برنادت مقدس

۱۸۴۴ تا ۱۸۷۹، فرانسه او در سال ۱۸۴۴ در فرانسه به دنیا آمد. او در طول حیاتش می گفت که تقریبا هر روز مریم مقدس را می بیند. برخی می گویند او می توانسته بیماران را شفا دهد. ۱۵۰ سال بعد، هنوز معجزات او گزارش می شدند. برنادت در ۳۵ سالگی و در اثر سل درگذشت. جسد او در سال ۱۹۰۹ نبش قبر و دست نخورده پیدا شد. دوباره در سال ۱۹۱۹ او را نبش قبر کردند و پزشکان تشخیص دادند او بدن او با مواد معدنی موجود در قبر مومیایی شده و برخی قسمت ها پوسیده شده است. امروزه جسد او در محفظه ای شیشه ای در کلیسای سنت برنادت نگهداری می شود.

جان تورینگتون (john torrington)

بریتانیا گاهی اوقات طبیعت از مومیایی کردن هم بهتر می تواند جسد را حفظ کند. جان تورینگتون افسری بود که اکتشاف قطب شمال در اثر مسمومیت با سرب در ۲۲ سالگی جان خود را از دست داد و با سه نفر دیگر در میان یخ های کمپ اکتشاف دفن شد. دانشمندان در دهه ۱۹۸۰ او را نبش قبر کردند و بعد از باز کردن تابوت، از آنچه می دیدند شگفت زده و وحشت زده شدند، چون تورینگتون به آن ها خیره شده بود. جسد او بیش از ۱۵۰ سال پیش منجمد و کاملا حفظ شده بود. هنوز لباس های زمان مرگش را به تن داشت و دست ها و پاهایش هنوز بسته بود تا راحت تر دفن شود.

بیشتر بخوانید:مومیایی‌ها چگونه رازگشایی می‌شوند؟+ تصاویر

مرد چرچنی

۱۰۰۰ سال قبل میلاد، چین کشف این مومیایی مورخان را وادار کرد در مورد تعامل تمدن های شرقی و غربی تجدید نظر کنند. این مومیایی ۳۰۰۰ ساله اروپایی است، اما در چین کشف شده است. او در کنار سه زن و یک کودک در ترکستان چین پیدا شد. لباس های مومیایی به اندازه خود او گیج کننده بود، چون از پشم اروپایی ساخته شده بودند. آزمایش های DNA نشان می داد که این مرد و کسانی که همراه او دفن شده بودند در واقع اروپایی بودند. اما این که چطور از چین سردرآورده اند مشخص نیست.

مومیایی خیس

۷۰۰ سال پیش، چین این مومیایی از سلسله مینگ بیش از ۶۰۰ سال در یک تابوت پر از آب بوده و در یک پروژه ساختمانی در مرکز شهر کشف شده است. این زن ۱.۵ متری به طور کامل لباس پوشیده و با جواهراتش دفن شده است. روی تابوت چوبی او هم یک مدال نقره ساده قرار داده شده تا جسد را از ارواح شیطانی حفظ کند.

شاه توت عنخ آمون

۱۳۴۱ تا ۱۳۲۳ قبل از میلاد، مصر او فرعون سلسله هجدهم مصر بوده است. توت عنخ آمون در ۹ سالگی فرعون شده و تا زمان مرگش ۱۰ سال سلطنت کرده است. مقبره او در توسط هاوارد کارتر در سال ۱۹۲۲ و کاملا دست نخورده کشف شد. زندگی ابدی تمرکز اصلی همه مصریان باستان بوده که به معنای حفظ اجساد برای همیشه است. آن ها اجساد را مومیایی می کردند، چون به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند. آن ها با اعتقاد به اینکه زندگی پس از مرگ بسیار شبیه به زندگی در این دنیاست اجسادشان را حفظ می کردند تا بعد از مرگ همه بتوانند از آن استفاده کنند.

منبع:نوداد

انتهای پیام/