چرا با دیگران همدلی می کنیم؟
به گزارش گروه اجتماعی «تیتریک»،علی اکبر رمضان پور روانشناس و کارشناس ارشد مشاوره در یادداشت اختصاصی "تیتریک" نوشت: فرد از طریق درک واکنشهای عاطفی دیگران، واکنشهای عاطفی از خود نشان میدهد که به آن همدلی میگویند همدلی دو جزء شناختی و یک جزء عاطفی دارد. اجزای شناختی همدلی عبارتاند از توانایی در شناسایی و نامگذاری حالات دیگران و توانایی در حدس زدن دیدگاه شخص دیگر.جزء
عاطفی آن عبارت است از توانایی در نشان دادن پاسخ عاطفی مناسب. بهمنظور برقراری
روابط همدلانه.فرد
باید بتواند خود را بهجای دیگران بگذارد، امور را از دیدگاه آنان ببیند و از خود
بپرسد که اگر من بهجای او و شرایط او بودم چه احساسی داشتم؟ شرط لازم برای انجام
چنین کاری خودآگاهی است. وقتی شما موفقیتها و شکستهای خود را شناختید و آنها را
پذیرفتید و به خود بهعنوان یک انسان ارزشمند احترام گذاشتید، آنگاه میتوانید
دیگران را باهمان وضعیتی که هستند با تمام نقاط ضعف و قوتشان بپذیرید و به آنها
احترام بگذارید.
از دیگر شرایط لازم برای ایجاد همدلی بین افراد، اعتماد متقابل است، بهعبارتدیگر اعتماد متقابل هنگامی به وجود میآید که طرفین درگیر در ارتباط، نسبت به همدیگر یکدلی، آسایش و امنیت خاطر داشته باشند و این اعتماد حاصل نمیشود مگر با شناخت تفاوتهای فردی و احترام گذاردن به آن تفاوتهای بین فردی و تأثیر آن در برقراری روابط همدلانه.
محققان بر این باورند که دو عامل اصلی تفاوتهای بین فردی، در ابتدا تفاوت در ساختار ژنتیکی افراد و سپس تفاوت در محیط زندگی آنان است.
هر فرد ساختار ژنتیکی خاص خود را دارد و هر خانوادهای سبک، روش زندگی، روش تربیتی مخصوص به خود را داراست. خانوادهها بر اساس روش تربیتی متنوع، کودکان متفاوتی تربیت میکنند.
محیط مدرسه، دوستان، همسالان هر یک بهگونهای خاص در چگونگی رشد شخصیت ما تأثیر میگذارند و فرهنگ حاکم بر جامعه و طبقه اجتماعی خاصی که هر یک از ما در آن قرارگرفتهایم خود بر چگونه بودن و ویژگیهای روانی - اجتماعی ما تأثیر میگذارند.
مجموعه عوامل فوق از ما، فردی منحصربهفرد میسازد که در بعضی زمینهها و یا بعضی ویژگیها با دیگران متفاوت باشیم و یا بین ما شباهت وجود داشته باشد و در تعاملات فردی خود بهخوبی به تفاوتهای عمیق فردی خود با انسانها یا اختلافات با گروهی دیگر پی میبریم. نحوه نگرشی که ما نسبت به تفاوتهای بین فردی داریم، بر چگونگی برخورد ما با دیگران اثر میگذارد.
بعضی افراد معتقدند که تفاوتها مانعی بزرگ بر سر راه روابط صمیمانه است و فکر میکنند در برقراری روابط نزدیک با دیگران باید افرادی را برگزینند که بیشترین شباهتها را با او داشته باشند.
مسلماً چنین باورهایی به فرد اجازه نمیدهد که با صبر و تحمل به احساسات و افکار دیگران توجه کند و دیگران را همانگونه که هستند ببیند و بپذیرد و دوست بدارد. شاید بتوان گفت بسیاری از رفتارهای نامناسبی که ما در جوامع مختلف شاهد آن هستیم، یعنی رفتارهایی همچون بیعدالتیها، تبعیضها، تحقیرها و تهدیدها و... ناشی از همین باورغلط است.
از سوی دیگر برخی از انسانها بر این باورند که تفاوتها فرصتهایی مغتنم در زندگی هر فرد میباشند. تفاوتها فرصتهای چالشبرانگیزی هستند که به ما اجازه میدهند دوباره خود و نقاط ضعف و قوت خود را ببینیم.
تفاوتها میدان عمل مهارتهای آموختهشده ماست. جایی که میتوانیم در آن توانمندیهایی را که کسب کردهایم به شکل عملی تجربه کنیم و ببینیم چقدر در عمل میتوانیم آموختههای خود را پیاده کنیم و در این میدان دوباره ضعفها و توانمندیهای تفاوتها به ما فرصت میدهند که خود را مورد مشاهده قرار دهیم بفهمیم با چه مهارتهایی آشنا نیستیم و باید به دنبال کسب آنها باشیم.
توجه به تفاوتهای فردی، پذیرش آنها و احترام به این تفاوتها یکی از اصول پایهای و مهم در برقراری روابط همدلانه با دیگران است. در پایان ذکر این نکته ضروری است که هدف از توجه به تفاوتهای بین فردی، نادیده گرفتن و کماهمیت تلقی کردن نقش شباهتها در برقراری روابط همدلانه نیست و مسلماً هرچه قدر شباهتهای بین فردی بیشتر باشد توان برقراری روابط همدلانه بیشتر خواهد بود.
همدلی ما را رشد میدهد و روحمان را عمیقتر میکند. وقتی احساسات دیگران را میشناسید، درواقع مثل این است که خودتان چنین احساساتی را تجربه کرده اید. مهم تر از همه این که اگر با کسی همدلی کنید مشکلاتش را از دریچهای دیگر خواهید دید و حتماً راهحلهایی را ارائه میدهید که شاید به ذهن او خطور نکرده باشد. همدلی، روابط اجتماعی را بهبود می بخشد و باعث ایجاد رفتارهای حمایتکننده و پذیرنده، در برابر انسانهای دیگر میشود.
وجود توان همدلی در فرد، علامت خودآگاهی، سلامت روان، ارزش قائل شدن برای خود و دوست داشتن خود(نه به معنای خودشیفتگی) است و نبود همدلی به معنی نقص در بلوغ هیجانی و شناختی است که منجر به ناتوانی در دوست داشتنِ دیگران میشود. همدلی از افراط و تفریط و تعصب داشتن در اعتقادات و نظرات جلوگیری میکند و باعث انعطافپذیری در زندگی میشود.
همدلی ما را رشد میدهد و روحمان را عمیقتر میکند. وقتی احساسات دیگران را میشناسید، درواقع مثل این است که خودتان چنین احساساتی را تجربه کردهاید. مهم تر از همه این که اگر با کسی همدلی کنید مشکلاتش را از دریچه ای دیگر خواهید دید و حتماً راهحلهایی را ارائه می دهید که شاید به ذهن او خطور نکرده باشد. همدلی، روابط اجتماعی را بهبود می بخشد و باعث ایجاد رفتارهای حمایتکننده و پذیرنده، در برابر انسان های دیگر می شود.
وجود
توان همدلی در فرد، علامت خودآگاهی، سلامت روان، ارزش قائل شدن برای خود و دوست
داشتن خود (نه به معنای خودشیفتگی) است و نبود همدلی به معنی نقص در بلوغ هیجانی و
شناختی است که منجر به ناتوانی در دوست داشتن دیگران می شود.
همدلی از افراط و تفریط و تعصب داشتن در اعتقادات
و نظرات جلوگیری میکند و باعث انعطافپذیری در زندگی می شود .
انتهای پیام/