ویژگی های معماری دژ مادی ازبکی در البرز

به این ترتیب که پس از چیدن نخستین رج از خشت های هر پله، در دومین رج، نخست یک تیر به قطر ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر، یعنی برابر با خشتها کار گذاشته و سپس خشت ها را در پشت آن چیده اند. سوراخ های موجود جای تیرهای چوبی در دیوارهای سمت پله ها نشان می دهد که دیوارها و پله ها همزمان ساخته شده اند. از طرفی وجود پله ها یکی از دلایل احتمال وجود طبقه دوم در دژ ازبکی می باشد.

دیگر ویژگی معماری دوره ماد که در کلیه محوطه های منسوب به ماد به کار برده شده، استفاده از نیش های تزئینی برای از بین بردن یکنواختی فضاهای معماری استفاده است. این تزئینات در ازبکی به صورت فرورفتگی هایی با سقف مسطح و یا جناغی است که در فضاهای مختلف استفاده شده است. مشابه این تزئینات در نوشیجان، گودین، موش تپه، الغ تپه و تل قبه نیز استفاده شده است.

در مورد مسقف سازی اتاق ها به یقین می دانیم که آن ها را درست به شیوه ای که هنوز در روستاها و بسیاری از شهرهای کوچک متداول است، سقف ها را با تیرهای چوبی می پوشاندند و سپس لایه ی ضخیمی از کاهگل را بر آن می افزودند.

برخلاف سقف های چوبی امروزی که در ساختن آن ها تیرها را با فواصلی از یکدیگر قرار داده  و سپس فضای خالی میان آنها را به کمک شاخ و برگ درختان، نی و بوریا پر می کنند، معماران مادی تیرها را در کنار هم و کاملا چسبیده به یکدیگر قرار داده و سپس روی آنها را نخست با لایه نازکی از گل نوع ملات خاکستری به کار رفته در ساختمان ها که به مراتب از گل معمولی منسجم تر و با دوام تر بود، پوشانده و در پایان لایه ضخیم دیگری از کاهگل بر روی آن می افزودند.

این روش قرار دادن تیرها به ویژه در پوشاندن تالارهای بزرگ، نسبت به امروز کارآمدتر بوده و استحکام بیشتری داشته است.  

 انتهای پیام/