قورباغه های سمی در تولید مسکن نقش به سزایی دارند

گروه سبک زندگی «تیتریک»، این مکانیزم می‌تواند به شناسایی یک جهش ژنتیکی بسیار ظریف و توسعه داروهای جدید برای درمان درد و حتی درمان اعتیاد به نیکوتین کمک کند.

از آنجایی که اعتیاد به مواد مخدر یک معضل بزرگ محسوب می‌شود، دانشمندان به دنبال یافتن جایگزینی برای مسکن‌های حاوی مخدر هستند.

آنها با انجام پژوهش‌هایی به بررسی گیرنده‌هایی پرداخته‌اند که تعیین می‌کنند که کدام سیگنال به گیرنده راه یابد.

پروتئین‌های این گیرنده‌ها در خارج از سلول قرار داشته و تعیین می‌کنند که کدام مولکول‌ها اجازه ورود دارند و با بررسی این پروسه، محققان از مسکن‌هایی در قالب زهر حلزون و موارد دیگر رونمایی کردند.

دانشمندان می‌گویند که در بدن قورباغه‌های سمی چیزی به نام "اپیباتیدین"(epibatidine) وجود دارد. این نوروتوکسین به گیرنده‌های شکارچی متصل شده و باعث ایجاد اثراتی مانند فشار خون بالا، تشنج و مرگ می شود، در حالی که به خود قورباغه ضرری نمی‌رساند.

صدها ترکیب تجربی از epibatidine ساخته شده است، اما در نهایت به دلیل عوارض جانبی ناخوشایند نتوانسته اند به جایگاه مطلوبی برسد.

یک تیم تحقیقاتی که توسط دانشمندان دانشگاه تگزاس رهبری می‌شود، نمونه‌های بافتی از 28 گونه قورباغه مانند قورباغه‌های phantasmal poison که از سم epibatidine استفاده کرده و برخی از قورباغه‌ها که از سموم دیگر استفاده کرده و برخی از آنها که از هیچ کدام استفاده نمی‌کنند را جمع آوری کردند.

آنها سپس به تعیین توالی یک ژن اختصاصی پرداختند که وظیفه رمزگذاری یک گیرنده خاص(مشابه فرآیند اعتیاد به نیکوتین در انسان) را برعهده دارد. آنها یک نمودار درخت تکاملی را نشان دادند که به واسطه آن مشخص می‌شود که چگونه ژن مانند یک سپر حفاظتی از قورباغه در برابر سموم خود حفاظت می‌کند.

این تیم یک جهش ژنتیکی کوچک را شناسایی کرد که فقط سه مورد از 2500 اسید آمینه تشکیل دهنده گیرنده را تغییر داده و این اسیدهای آمینه از اتصال سم به گیرنده ممانعت می‌کنند.

در نتیجه از تاثیر سم بر روی خود قورباغه جلوگیری می‌کنند. با مسدود شدن سم‌ها، گیرنده‌های آنها در حالت طبیعی و سالم کار می‌کنند.

درک بهتر این فرآیند می‌تواند به دانشمندان درس‌های ارزشمندی در جهت توسعه داروهایی که درد و اعتیاد به نیکوتین را متوقف کرده و عوارض جانبی نامطلوبی ندارند بدهد.

این تیم تحقیقاتی پژوهش خود را در مجله Science منتشر کرده است.