جای خالی نگاه ویژه به بانوان آزاده کشور / اسرای زن مردانگی را مشق کردند
فاطمه ناهیدی، معصومه آباد، شمسی بهرامی و حلیمه آزموده چهار زن اسیری هستند که پس از چهار سال اسارت، به عنوان نخستین گروه آزادگان وارد میهن اسلامی شدند و از رنجی که کشیدند سخن گفتند.
اکنون که پس از آن سالهای دشوار بسیاری از آزادگان ،خاطرات خود را مکتوب کردند با خواندن آنها متوجه می شویم حتی تصور لحظه ای قرار گرفتن در آن شرایط هم سخت است . از جمله کتاب های روایت کننده روزهای اسارات آزادگان می توان به کتاب" دوره درهای بسته" از زبان فاطمه ناهیدی اولین زن اسیر ایرانی اشاره کرد.
فاطمه ناهیدی، در مهر 59 در حالی که 23 سال سن داشت در خرمشهر اسیر می شود.
از آنجا که او را در خط مقدم اسیر می کنند به زندان سیاسی و امنیتی (الرشید) می برند و بنا بر نظر منافقین بر اساس رنگ طوسی مانتواش ! سمت او را در پرونده فرمانده سپاه یا افسر ارتش عنوان می کنند.
ناهیدی با اعتصاب غذای 19 روزه خودش را شامل اسرای جنگی کرده و به اردوگاه منتقل می شود.
او و سه زن دیگر اسیر ایرانی در مدت حضور در زندان الرشید واقعیت هایی از بانوی ایرانی را به نمایش گذاشتند که دشمن را مبهوت و ایرانیان را مفتخر کرده بود.
ناهیدی در خاطراتش آورده است، که فرمانده اردوگاه الانبار خطاب به آنها گفته بود" من اسیر شما هستم نه شما!"
از دیگر جلوه های شجاعت آنها می توان به مجروح کردن یک سرباز عراقی، موش انداختن بر سر زندانبان زندان الرشید و دادن پاسخی قاطع به یک افسر عراقی که گفته بود آنها مانند خواهرش هستند اشاره کرد که حتیاین امر باعث شادمانی و تحسین حجت الاسلام ابوترابی نیز شده بود.
فاطمه ناهیدی و دیگر زنان همرزمش چهار سال را در شرایطی سخت در سلول سرخ رنگ شماره 25 الرشید گذراندند و با رنجی که متحمل شدند مستحق عنوان "شهدای زنده هستند."
آنها اولین راویان ایستادگی در برابر خصم، ایثار و بزرگ منشی بودند، الگویی برای دختران ایران زمین که بدانند می شود زن بود و مردانگی کرد. می شود زن بود و قوت قلبی برای مردان شد و می شود رسم همیشگی تاریخ را تغییر داد.
بانوان آزاده ایران، زنان شاخصی هستند که نباید به دست فراموشی سپرده شوند و شایسته است تلاش شود ابعاد شخصیت جانفشانی و ایمان آنها برای نسل جوان امروز بازگو شود کاری که متاسفانه تا کنون کمتر صورت گرفته است.
انتهای پیام/