مدیریت بحران در نظرآباد گرفتار کمبودهاست

گروه استانی «تیتریک»، به نقل از کرج رسانه، حوادث غیرمترقبه از جمله مسائل بسیار مهمی هستند که همه ساله گریبان گیر دولت ها و ملت ها شده، و تلفات جانی و خسارات مالی فراوانی بر آنها تحمیل کرده است. کشور ایران، جزء یکی از کشورهای بلاخیز دنیا به شمار می رود و  همانطور که آمارها نشان می دهد از ۴۰ نوع بلایای طبیعی که در جهان رخ میدهد ۳۱ مورد آن در ایران به وقوع می پیوندد.

وجود چنین بلایای طبیعی در کشور باعث شده که ایران جزو ده کشور نخست جهان در زمینه بلاخیزی باشد. لذا اهمیت برنامه ریزی برای مدیریت بحران در هنگام بروز مخاطرات امر بدیهی و ضروری است و مدیریت بحران، فرآیند برنامه‌ریزی، عملکرد و اقدامات اجرائی است که توسط دستگاه های دولتی، غیردولتی و عمومی جهت مدیریت عملیات، مقابله و بازسازی و بازتوانی منطقه آسیب‌دیده صورت می‌پذیرد تا شرایط به وضعیت عادی بازگردد.

نبود سند مشخص در مدیریت بحران ضعف در برنامه ریزی برای شهرهاست، زیرا، به نظر دور از ذهن می رسد که افراد بتوانند در هنگام مواجهه با بحران و همچنین در شرایط آشفته پس از بحران، تصمیم گیری صحیح و بدون خطایی در مورد تشخیص و یافتن محل امن و مناسب اسکان خود و خانواده شان داشته باشند.

شهرستان  نظرآباد نیز با توجه به قرار گیری در دامنه جنوبی رشته کوه های البرز و مجاورت با برخی گسل های زمینی ، پتانسیل رخداد مخاطرات طبیعی را داراست. لذا مقابله با مخاطرات در شهرستان  نظرآباد نیازمند ترسیم و تنظیم سند و طرح مدیریت بحران است و البته تاسیس و جانمایی برخی ایستگاه های آتش نشانی در سطح شهر نظرآباد نشان از توجه مسوولین شهری به این امر دارد.ولی باید در نظر داشت که آسیب پذیری در مواقع بحرانی هم می تواند اجتماعی باشد و هم کالبدی( فیزیکی).

لذا باید به برخی عوامل که تقویت کننده و افزایش خسارات در هنگام مخاطرات در شهر نظرآباد هستند، اشاره کرد که عبارتند از :چگونگی تراکم جمعیت در نقاط مختلف شهر (تراکم جمعیتی بالا در کل سطح شهر و تراکم بالاتر در محله های سیدجمالدین، محمدآباد و محله شهید مفتح و فلسطین )، بافت فرسوده که بخش اعظمی از سطح شهر را به خود اختصاص داده است و بخش آسیب پذیری در مخاطرات هستند و هنوز از سوی مسئولین امر جدی گرفته نشده است.

وجود برخی ساختمان های با مصالح کم یا بی کیفیت و بدون سازه محکم، معابر باریک و تنگ که امدادرسانی را سخت و مشکل می نماید، نبودن اصول خاص در قسمتی از شبکه های گازرسانی و برق رسانی و جانمایی خطرناک کنتورهای برق و گاز کنار یکدیگر،نبود هماهنگی بین برخی کاربری های سازگار و ناسازگار،نبود اطلاع درست از وضعیت سطح آب زیر زمینی ، عدم تعریف مراکز اسکان موقت در مواقع بحرانی برای کل شهر و نواحی شهر، مراکز درمانی و اورژانس و نوع پراکنش آنها و عدم تجهیز مراکز آتش نشانی و خدمات اضطراری از عمده مشکلاتی است که در این شهرستان بدون راهکار باقی مانده است.

این درحالی است که می توان با تهیه برنامه استراتژیک مدیریت بحران در سطح شهر و منطقه، مکان گزینی مراکز اسکان موقت برای استفاده در مواقع بحرانیف تعریف پارک ها، فضاهای سبز و فضاهای باز شهر به عنوان مراکز اسکان موقت جمعیت، تهیه طرح تعریض شبکه معابر، تهیه طرح بهسازی و بازسازی بافت فرسوده که هر چه زودتر باید پیگیری شود و همچنین برگزاری کلاس های آمادگی در برابر خطراتی مثل زلزله برای عموم مردم و استفاده تخصصی از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) برای ایجاد پایگاه داده های مکانی، ترسیم الگوهای آسیب پذیری، پیش بینی خسارات، مکان یابی های جدید و… بحران را جدی گرفت و مدیریت مطلوب آن را انجام داد.

انتهای پیام/