پدر این "کاندیدا" کدام یک از این دوگزینه هستند!؟

گروه داخلی «تیترک»  ؛ رقابت پاستور نشینی رسمأ و با شروع رسمی زمان تبلیغات کاندیداها حالت جدی تری به خود گرفت . می توان به راحتی این مدعا را پذیرفت که انتخاب 92 قبل از شروع آن قدر درگیر هجمه ی صلاحیت و احراز آن و حواشی احتمالی پیرامون رد چهره های حاشیه ساز روز آخر ثبت نام بوده که کمتر از سایر انتخابات های گذشته به موضوع اصلی که همان انتخاب گفتمان اصلح است پرداخته شد .

حواشی حضور آخرین ثانیه های هاشمی و احساس تکلیف او که در هر انتخابات در سال های گذشته به وی دست داده است و به عادت رفتاری حتی میان مردم کوچه و بازار بدل گشته است و دو دیگر حضور کم بهای احمدی نژاد در کنار رهبر حلقه ی انحراف ( مشایی ) آنقدر ذهن و قلم ها را به خود مشغول ساخت که کمتر اندیشه ای به سمت آنچه هشت نامزد امروز دارند ، پیش رود .

  تب داغ حواشی حضور هاشمی و مشایی دو عنصری که افکار و تئوریکال کاملا شبیه به هم در  حوزه ی حکومت داری و نگاه به مساله ولایت فقیه دارند هنوز به سردی نگراییده و هنوز سخن ها و گمانه زنی ها در پی آن است تا از عکس العمل احتمالی کاندیداها و جریانات همسویشان در پس عدم احراز اطلاع یابد . هرچند آیت الله رفتاری معقول از خود نشان داد تا همچنان در پیکره ی بزرگان نظام نامش باقی بماند و سعی نمود از تجربه ی نامه ی قبلی و بدون سلام معروفش به رهبری معظم انقلاب حذر نماید ، اما هنوز به نظر، بازی هاشمی تمام نشده است . از بی سلیقگی همیشگی مهندس رییس سیما هم نباید گذشت که بازهم نمره ای زیر 10 گرفت.

اگر دقیق تر به اتفاقات لحظات آخر اردوگاه اصلاح طلبان نگاه کنیم تضاد واضحی در میان افکار و عملکرد شخصیت های اثرگذار آن خاصه رهبران عبا پوشش دیده می شود و دامنه ی آن گسترده تر از آن است که در نگاه مخاطب قرار نگیرد . چه آنکه اعلام خروج از بازی انتخابات حتی در دقیقه ی 93 معروف ترین جمله ایست که از زبان عارف مرد دوم دولت اصلاحات بیرون آمد ، وعده ای که هیچگاه عملی نشد . و یا حضور شیخ دیپلمات در عرصه ی انتخابات به قطعیت مشخص است به نمایندگی به نیابت از هاشمی و برای اعتلای جریان هاشمیسم در انتخابات رقم خورده است .

اصلاحات اما هنوز تکلیف اساسی خود را نمی داند آنکه قرار است به راه پدر تئوریک نهان شده خود یعنی موسوی خوئینی ها برود و پس از برنامه ریزی فتنه های مختلف و البته متناوب علیه انقلاب امام راحل اکنون به فکر باز سازی تئوری صف کشی های محتوایی/کلامی مقابل مقام و شان ولایت مطلقه فقیه باشد که این می شود مشی تحریم انتخابات و یا چون چپ گرایان معتدل و معقول تری چون عارف به پیشبرد اصلاحات با راهبرد داخل نظام فکر کند!

آنچه مبرهن است و شاید از هرچیز جذاب تر به نظر میرسد، چگونگی حضور شیخ حسن رو حانی در بازی روزهای پسین انتخابات است . روحانی 65 ساله که با کمک تیم زیبا ساز خود سعی بر آن دارد جوان و پر انرژی به نظر آید کدامین مشی و سیاست را پیش خواهد گرفت؟

روحانی را نباید دست کم یا لا اقل حریفی دست پاچه شمرد او در کلاس درس هاشمی ممتاز میان همکلاسان خود است، و آنچه شیخ پیر و قهوه ای پوش مجمع بدان گفتمان اعتدال را می گوید همه را از الف تا ی آن خط به خط حفظ است. روحانی در موج سواری بی بدیل به هاشمی شبیه است و شاید در این گزینه از استاد خود نیز مدل به روز تری باشد. همین است که در جریان دیپلماتیک در حوزه هسته ای سوار بر موج هاست و با آنکه ذلت بارترین اتفاقات هسته ای و ترکمان چای گونه در زمان مسئولیت وی رقم خورده اما خود را مرد خوش خاطره جریان فوق الذکر می داند.

گرچه به نظر معامله عزت هسته ای و عدم دست یازی ایران به اطلاعات و حق هسته ای خود با عضویت مضحک در سازمان تجارت جهانی آن هم با برچسب عضو ناظر درذهن صاحبان خرد مغفول نمی ماند.

از این باب است که شیخ 65 ساله که به کمک تیم تصویر ساز خود سعی می کند جوان تر به نظر آید نسخه ای برابر اصل از مراد پیر خود می باشد. روحانی اما به هم دوشان اصلاحاتی خود نیز شباهت هایی دارد به خاتمی شبیه است چرا که مانند او در میتینگ های اتخاباتی دختران و پسران جوان را به آزاد سازی هیجان فرو خورده می رساند و برایش به طرز مبسوطی هورا میکشند، کاری که آیت الله مجمع تشخیص انصافاً هنرش را ندارد...جدای از آن تورق در دو جلد کتاب خاطرات روحانی نشان میدهد در این مقال ها میان روحانی دیروز و امروز فاصله زیادی وجود دارد.

روحانی به رفیق روحانی نمای خود نیز شباهت هایی دارد گرچه مانند کروبی نیست و عمیقاً درادبیات خویش نشان می دهد سواد سیاسی و علمی مطلوبی دارد اما در فرافکنی و فرار به جلو و انداختن توپ در زمین دشمن نسخه مقرر شده کروبی است. علاقه به سان دیدن میان هواداران و تیم های عجیب و غریب همراه او در سفرهای تبلیغی شباهت دیگری است که میان کروبی و روحانی دو شیخ اصلاحات قابل تشخیص است

به هرحال شیخ حسن همیشه لباده بر تن، زرنگ تر از آن است که عارف بتواند رهبران اصلاحات را برای حمایت از خودش اقناع کند و یحتمل خاتمی ها و موسوی ها روحانی را گزینه برون رفت از مسئله انزوای خود می دانند.