دوشنبه ۳۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 20
باید یک هشدار فوری برای رهبران جهان ارسال گردد.
بیش از ۵۰ سال بود که ۳ دقیقه مانده به نیمه شب، نزدیک‌ترین ساعت به نیمه‌شب بوده است. شخصی که مسئول اعلام این ساعت است بیان کرده: احتمال وقوع یک فاجعه‌ی جهانی بسیار زیاد است و باید اقدامات لازم به منظور کاهش خطرات ناشی از این فاجعه خیلی سریع انجام گردد.
گروه گوناگون «تیتریک»،اخیرا تیترهای نشریات متفاوت در رابطه با ساعت پایان دنیا، از ۳ دقیقه مانده به نیمه شب به ۲٫۵ دقیقه به نیمه شب، تغییر یافته است.
بیش از ۵۰ سال بود که ۳ دقیقه مانده به نیمه شب، نزدیک‌ترین ساعت به نیمه‌شب بوده است. شخصی که مسئول اعلام این ساعت است بیان کرده: احتمال وقوع یک فاجعه‌ی جهانی بسیار زیاد است و باید اقدامات لازم به منظور کاهش خطرات ناشی از این فاجعه خیلی سریع انجام گردد.
باید یک هشدار فوری برای رهبران جهان ارسال گردد.
نخستین بار، هیات تحریریه‌ی نشریه ای به اسم بولتن دانشمندان اتمی ایده‌ی ساعت پایان دنیا را مطرح کردند. بعد از طرح این موضوع، اکثر دانشمندانی در پروژه منهتن مشغول به کار بودند، شروع به پیگیری آن کردند.
در سال ۱۹۴۷ این نشریه از یک خبرنامه در جامعه‌ی دانشمندان هسته‌ای به یک نشریه رسمی مبدل گردید و همان زمان تصویر این ساعت روی جلد مجله چاپ شد. موسسان این نشریه، ساعت را یک نماد میدانستند. نمادی از لزوم اطلاع رسانی در مورد خطرات هسته‌ای که نشریه و جامعه‌ی علمی سعی می‌کنند، اطلاعات آن را به رهبران سیاسی و مردم جهان منتقل نمایند.
در همین زمان، ساعت روی ۷ دقیقه به نیمه شب تنظیم گردید. پس از ۲ سال و همزمان با انتشار خبر آزمایش سلاح‌های هسته‌ای از سوی شوروی، ساعت به ۱۱:۵۷ تغییر یافت.
آمریکا اولین بمب هیدروژنی خود را در سال ۱۹۵۳ آزمایش کرد، قدرت تخریب این سلاح سلاحی قوی‌تر از قدرت تخریب بمب‌های اتمی است که هیروشیما و ناکازاکی را نابود کرد.
چند ماه پس از آن شوروی در اقدامی متقابل دست به چنین آزمایشی زد و ساعت به ۱۱:۵۸ تغییر کرد تا این مسئله را به همه هشدار دهد که انفجارهای اتمی، از مسکو تا شیکاگو، می تواند نیمه‌شب را در تمدن غرب متوقف نماید.
بعد از این خبر، پیشرفت اندکی حاصل شد. به مرور مشخص شد که قدرت تخریب سلاح‌های جدید آنقدر زیاد است که با توجه به قطعی بودن اقدامات تلافی جویانه‌ی و فاجعه‌بار طرف مقابل، فقط یک رهبر بی خرد می تواند در برابر دشمنانی با سلاح های مشابه، از آنها استفاده کند.
در سال ۱۹۶۳، آزمایش سلاح‌های مخرب تر بصورت پی در پی در حال اجرا بود، به همین دلیل آمریکا و روسیه، پیمان منع آزمایش های هسته‌ای را امضا کردند که در این پیمان آزمایش‌های جوی ممنوع اعلام شد. در نتیجه ساعت دوباره به ۱۱:۴۸ تغییر کرد.
البته این پیمان نیز سودمند واقع نشد و تنها نتیجه آن انتقال آزمایش سلاح‌های جدید به تآسیسات زیرزمینی توسط این دو ابر قدرت آن زمان بود. در همین زمان، کشورهای دیگری از جمله انگلیس، فرانسه و چین نیز زرادخانه‌های هسته‌ای خود را توسعه دادند.
به تدریج ساعت به نیمه شب نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ روی ساعت ۱۱:۵۷ توقف کرد. بعد از آن میخائیل گورباچف، عهده دار رهبری روسیه شد و مذاکراتی را برای کاهش تنش‌ها و احتمال جنگ‌های هسته‌ای آغاز کرد.
در سال ۱۹۸۹ تخریب دیوار برلین توانست اثر چشمگیری بر پایان جنگ سرد میان کمونیسم و نظام سرمایه‌داری بگذارد. پس از آن فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی منجر به کاهش قابل توجه سلاح‌ها در زرادخانه‌های هسته‌ای شد و در سال ۱۹۹۱، ساعت به ۱۱:۴۳ تغییر کرد.
دوباره امیدها برای شروع عصر صلح و پایان تهدیدات سلاح‌های هسته‌ای جان گرفت. نظام سیاسی آمریکا، تولید سلاح‌های هسته‌ای به میزان قبل را تقریبا غیر ممکن ساخت.
هدف از عقد پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دهه‌ی ۱۹۷۰، پیشگیری از گسترش این سلاح‌ها توسط کشورهایی بجز ۵ کشوری بود که پیش‌تر به آن دست پیدا کرده بودند.
اما از آنجایی که این ۵ کشور به وعده‌ی خلع سلاح هسته‌ای خود جامه‌ی عمل نپوشاندند، کشورهای دیگر نیز به این نتیجه رسیدند که با در اختیار داشتن سلاح‌های هسته‌ای از امنیت بیشتری برخوردار خواهند بود از جمله کشورهایی مثل هند، پاکستان و اسرائیل. در نتیجه این اقدامات هر سال ساعت جلوتر رفت و در سال ۲۰۰۲ به ۱۱٫۵۳ رسید.
از سال ۲۰۰۲ به بعد مدیران ساعت پایان دنیا، تهدیدات تازه ای را به تهدید اصلی یعنی وقوع جنگ هسته ای اضافه کردند. به گفته‌ی آنها در سال ۲۰۰۷، تغییرات جوی نیز یک چالش خطرناک و مهلک را به بشریت تحمیل می‌کند و در نتیجه ساعت به ۱۱:۵۵ رسید.
در گزارشات سالیانه‌ی جدیدتر، هشدار داده شده بود که رهبران بین‌المللی از عهده‌ی مهم‌ترین وظیفه خود که همان حصول اطمینان و صیانت از سلامت و شادی بشریت می باشد، بر نیامده اند.
حتی اگر هیچ سلاح‌های هسته‌ای وجود نداشته باشد، تغییرات آب و هوا و از دست رفتن تنوع زیستی که به سرعت در حال اتفاق است، یک تهدید جدی برای بشریت به حساب می‌آید.
آسیب رساندن به محیط زیست سالهاست که صورت می گیرد. تغییر جوی، جان و مال انسان‌های زیادی را گرفته و بر سیستم‌های طبیعی نیز تاثیر گذار بوده است. همزمان با این مشکلات، کشورهایی که سلاح هسته ای دارند نیز در حال آزمایش سیستم‌های پرتابی جدید و پیچیده‌تر هستند. با این وجود که تعداد سلاح‌های هسته ای از ۶۰۰۰۰ عدد، به ۱۰۰۰۰ کاهش یافته، اما همین مقدار نیز بارها می تواند تمدن بشری از روی زمین محو کند
البته در این راستا بازیکنان جدیدی هم به این بازی اضافه شده اند، از جمله: کره‌ی شمالی. به گزارش سال ۲۰۱۷، ۲٫۵ دقیقه مانده به نیمه‌شب، صدای تیک تاک ساعت به گوش می رسد، خطر جهانی از دور پیداست. دولتمردان باید هر چه زودتر وارد عمل شده و بشریت را از این خطر دور کنند. در غیر اینصورت شهروندان هوشیار باید قدم پیش گذاشته و خود رهبری این مسیر را به عهده بگیرند.
باید یک هشدار فوری برای رهبران جهان ارسال گردد.
نخستین بار، هیات تحریریه‌ی نشریه ای به اسم بولتن دانشمندان اتمی ایده‌ی ساعت پایان دنیا را مطرح کردند. بعد از طرح این موضوع، اکثر دانشمندانی در پروژه منهتن مشغول به کار بودند، شروع به پیگیری آن کردند.
در سال ۱۹۴۷ این نشریه از یک خبرنامه در جامعه‌ی دانشمندان هسته‌ای به یک نشریه رسمی مبدل گردید و همان زمان تصویر این ساعت روی جلد مجله چاپ شد. موسسان این نشریه، ساعت را یک نماد میدانستند. نمادی از لزوم اطلاع رسانی در مورد خطرات هسته‌ای که نشریه و جامعه‌ی علمی سعی می‌کنند، اطلاعات آن را به رهبران سیاسی و مردم جهان منتقل نمایند.
در همین زمان، ساعت روی ۷ دقیقه به نیمه شب تنظیم گردید. پس از ۲ سال و همزمان با انتشار خبر آزمایش سلاح‌های هسته‌ای از سوی شوروی، ساعت به ۱۱:۵۷ تغییر یافت.
آمریکا اولین بمب هیدروژنی خود را در سال ۱۹۵۳ آزمایش کرد، قدرت تخریب این سلاح سلاحی قوی‌تر از قدرت تخریب بمب‌های اتمی است که هیروشیما و ناکازاکی را نابود کرد.
چند ماه پس از آن شوروی در اقدامی متقابل دست به چنین آزمایشی زد و ساعت به ۱۱:۵۸ تغییر کرد تا این مسئله را به همه هشدار دهد که انفجارهای اتمی، از مسکو تا شیکاگو، می تواند نیمه‌شب را در تمدن غرب متوقف نماید.
بعد از این خبر، پیشرفت اندکی حاصل شد. به مرور مشخص شد که قدرت تخریب سلاح‌های جدید آنقدر زیاد است که با توجه به قطعی بودن اقدامات تلافی جویانه‌ی و فاجعه‌بار طرف مقابل، فقط یک رهبر بی خرد می تواند در برابر دشمنانی با سلاح های مشابه، از آنها استفاده کند.
در سال ۱۹۶۳، آزمایش سلاح‌های مخرب تر بصورت پی در پی در حال اجرا بود، به همین دلیل آمریکا و روسیه، پیمان منع آزمایش های هسته‌ای را امضا کردند که در این پیمان آزمایش‌های جوی ممنوع اعلام شد. در نتیجه ساعت دوباره به ۱۱:۴۸ تغییر کرد.
البته این پیمان نیز سودمند واقع نشد و تنها نتیجه آن انتقال آزمایش سلاح‌های جدید به تآسیسات زیرزمینی توسط این دو ابر قدرت آن زمان بود. در همین زمان، کشورهای دیگری از جمله انگلیس، فرانسه و چین نیز زرادخانه‌های هسته‌ای خود را توسعه دادند.
به تدریج ساعت به نیمه شب نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ روی ساعت ۱۱:۵۷ توقف کرد. بعد از آن میخائیل گورباچف، عهده دار رهبری روسیه شد و مذاکراتی را برای کاهش تنش‌ها و احتمال جنگ‌های هسته‌ای آغاز کرد.
در سال ۱۹۸۹ تخریب دیوار برلین توانست اثر چشمگیری بر پایان جنگ سرد میان کمونیسم و نظام سرمایه‌داری بگذارد. پس از آن فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی منجر به کاهش قابل توجه سلاح‌ها در زرادخانه‌های هسته‌ای شد و در سال ۱۹۹۱، ساعت به ۱۱:۴۳ تغییر کرد.
دوباره امیدها برای شروع عصر صلح و پایان تهدیدات سلاح‌های هسته‌ای جان گرفت. نظام سیاسی آمریکا، تولید سلاح‌های هسته‌ای به میزان قبل را تقریبا غیر ممکن ساخت.
هدف از عقد پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دهه‌ی ۱۹۷۰، پیشگیری از گسترش این سلاح‌ها توسط کشورهایی بجز ۵ کشوری بود که پیش‌تر به آن دست پیدا کرده بودند.
اما از آنجایی که این ۵ کشور به وعده‌ی خلع سلاح هسته‌ای خود جامه‌ی عمل نپوشاندند، کشورهای دیگر نیز به این نتیجه رسیدند که با در اختیار داشتن سلاح‌های هسته‌ای از امنیت بیشتری برخوردار خواهند بود از جمله کشورهایی مثل هند، پاکستان و اسرائیل. در نتیجه این اقدامات هر سال ساعت جلوتر رفت و در سال ۲۰۰۲ به ۱۱٫۵۳ رسید.
از سال ۲۰۰۲ به بعد مدیران ساعت پایان دنیا، تهدیدات تازه ای را به تهدید اصلی یعنی وقوع جنگ هسته ای اضافه کردند. به گفته‌ی آنها در سال ۲۰۰۷، تغییرات جوی نیز یک چالش خطرناک و مهلک را به بشریت تحمیل می‌کند و در نتیجه ساعت به ۱۱:۵۵ رسید.
در گزارشات سالیانه‌ی جدیدتر، هشدار داده شده بود که رهبران بین‌المللی از عهده‌ی مهم‌ترین وظیفه خود که همان حصول اطمینان و صیانت از سلامت و شادی بشریت می باشد، بر نیامده اند.
حتی اگر هیچ سلاح‌های هسته‌ای وجود نداشته باشد، تغییرات آب و هوا و از دست رفتن تنوع زیستی که به سرعت در حال اتفاق است، یک تهدید جدی برای بشریت به حساب می‌آید.
آسیب رساندن به محیط زیست سالهاست که صورت می گیرد. تغییر جوی، جان و مال انسان‌های زیادی را گرفته و بر سیستم‌های طبیعی نیز تاثیر گذار بوده است. همزمان با این مشکلات، کشورهایی که سلاح هسته ای دارند نیز در حال آزمایش سیستم‌های پرتابی جدید و پیچیده‌تر هستند. با این وجود که تعداد سلاح‌های هسته ای از ۶۰۰۰۰ عدد، به ۱۰۰۰۰ کاهش یافته، اما همین مقدار نیز بارها می تواند تمدن بشری از روی زمین محو کند
البته در این راستا بازیکنان جدیدی هم به این بازی اضافه شده اند، از جمله: کره‌ی شمالی. به گزارش سال ۲۰۱۷، ۲٫۵ دقیقه مانده به نیمه‌شب، صدای تیک تاک ساعت به گوش می رسد، خطر جهانی از دور پیداست. دولتمردان باید هر چه زودتر وارد عمل شده و بشریت را از این خطر دور کنند. در غیر اینصورت شهروندان هوشیار باید قدم پیش گذاشته و خود رهبری این مسیر را به عهده بگیرند.
منبع: ایسنا
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
