در سال ۱۹۹۲ میلادی قانون منع آدامس اجرا و به موجب این قانون، محدودیت هایی در زمینه خرید، توزیع و تجارت هر نوع از انواع آدامس وضع شد.
گروه گوناگون «تیتریک»، سنگاپور در طول تاریخ خود برای دستیابی به استقلال از تعدادی از قدرت ها و امپراتوری ها که آن را اشغال کرده بودند، تلاش کرد. تا اینکه در ۳۱ آگوست سال ۱۹۶۳ میلادی عنوان یک دولت مستقل از مالزی را کسب کرد و پس از دو سال از آن کامل جدا شد. در این مدت، سنگاپور با تمام قدرت در زمینه تولید وارد شد و از راه های تجارت دریایی کمال استفاده را نمود.
این شکوفایی ناگهانی اقتصادی نتایج بدی به بار آورد. فعالیت های خرابکارانه و بی مبالاتی های متعمدانه از سوی طبقه کم سن و سال و جوان سنگاپور افزایش یافت و در دهه هشتاد میلادی کارگران و رفتگران سنگاپوری در تمیز کردن خیابان ها، پله ها، آسانسورها، راه ها، و اتوبوس ها که پر از آدامس های جویده و چسبانده شده بودند، با سختی های بسیاری مواجه شدند.
لی کوان نخست وزیر سنگاپور در سال ۱۹۸۳ میلادی اولین کسی بود که رسما به این مسأله پرداخت. او اولین پیش نویس قانون منع آدامس را ارائه داد؛ اما این قانون اجرایی نشد. در سال ۱۹۸۷ سنگاپور یک ایستگاه مترو با مبلغ ۵ میلیارد دلار راه اندازی کرد. این ایستگاه پرهزینه هم از گزند بی توجهی ها و تخریب ها در امان نماند. آدامس ها همه جا چسبانده شده بودند؛ از صندلی ها تا درهای اتوماتیک. خسارت قابل توجهی به مترو سنگاپور وارد شد.
در سال ۱۹۹۲ میلادی قانون منع آدامس اجرا شد. به موجب این قانون، محدودیت هایی در زمینه خرید، توزیع و تجارت هر نوع از انواع آدامس وضع شد. پلیس مأموریت یافت تا افرادی که به چسباندن آدامس مبادرت و یا آن را از دهان خود بیرون پرتاب می کنند، مجازات کند.
واردات هر گونه انواع آدامس ممنوع شد. در سال ۲۰۰۴ اما سنگاپور بنا به دلایل و مقاصد درمانی، اجازه واردات آدامس های سازگار با درمان های پزشکی را داد. البته خریداری این آدامس ها در سنگاپور سخت است و فقط با نسخه پزشک قابل خرید و مصرف است، در صورتی که افراد قانون را رعایت نکنند، دو سال زندان و جریمه ۳۰۰۰ دلاری در انتظار آنان خواهد بود.
گردشگران فقط به مقدار مصرف خود می توانند به سنگاپور آدامس ببرند، در صورتی که از حد مشخصی تجاوز کند، به اتهام قاچاق آدامس به مدت یک سال زندان و ۵۵۰۰ دلار جریمه خواهند شد.
جریمه مالی، انجام خدمات اجتماعی، شلاق خوردن با چوب بامبو در مقابل انظار و...از جمله مجازات کسانی است که در اماکن عمومی آدامس بچسبانند. در سنگاپور بازار سیاه آدامس وجود ندارد و بیشتر مردم ترجیح می دهند برای جویدن آدامس به کشورهای مجاور مسافرت کنند.
