آیا بیش فعالی در بزرگسالان هم وجود دارد؟

گروه سبک زندگی «تیتریک»،
ADHD یا بیش فعالی بزرگسالان به سراغ بزرگسالانی میرود که نشانه ها و علائم این اختلال را دوران کودکی داشته اند.افرادی که بیش فعالی هستند انقدر بی قراری و حواس پرتی دارند که حتی در انجام ضروری ترین کارهایشان همانند وظایف محل کار و منزل مشکلاتی سد راهشان قرار میگیرد و نمیتوانند کار را بدرستی انجام دهند.

آیا بیش فعالی در بزرگسالان هم وجود دارد؟

اختلال بیش فعالی و کاهش تمرکز تنها به کودکان محدود نمی شود. 30 تا 70 درصد کودکان مبتلا به چنین اختلالی این نشانه ها را تا زمان بزرگسالی هم ادامه می دهند. همچنین افرادی که بیش فعالی آن ها در کودکی تشخیص داده نشده باشد. علائم مشخص تر و مشهودتری را در بزرگسالی نمایان می کنند که مشکلاتی را برایشان در کار، زندگی شخصی و ارتباطات اجتماعی ایجاد می کند.

علائم این اختلال در بزرگسالی به گونه ای دیگر بروز می کند، به صورتی که این افراد هرگز نمی توانند به موقع به سر کار یا قرارهایشان برسند. نمی توانند بر کاری که می کنند، تمرکز نمایند. مطالعات نشان می دهد، این افراد رانندگی پر خطری دارند.

علائم بیش فعالی در بزرگسالی

1. حواس پرتی: افراد مبتلا به بیش فعالی نامنظم هستند و در زمان مطالعه تمرکز ندارند.

2. طغیان (عصبانیت): این افراد نمی توانند عصبانیت خودشان را کنترل کنند.

3. انجام کارها بدون فکر قبلی: آن ها کارهایشان را به بدون اینکه به عواقب آن فکر کنند، انجام می دهند.

4. تمرکز فراوان بر چیزی که به آن تمایل دارند: در عین حال بر چیزی که برایشان خسته کننده باشد، نمی توانند تمرکز کنند.

5. بی قراری: آرام بودن و در آرامش به سر بردن، برایشان سخت است.

6. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی به افسردگی، اضطراب، اختلالات جذب و… مبتلا هستند.

نسبت به افراد عادی داروهای بیشتری مصرف می کنند. با این اوصاف شاید فکر کنید در این روزها که افراد دارای کارهای بسیار و متعدد هستند، دارای اختلال بیش فعالی می باشند. اما نه، فرد بیش فعال آن قدر حواس پرت و بی قرار است که در انجام کارهای ضروری، وظایف منزل و محل کار خود به مشکل می خورد.

رژیم غذایی در افراد بیش فعال

مطالعات نشان می دهد که، غذاهایی که سوخت با کیفیتی برای مغز تأمین کنند، می توانند علائم بیش فعالی را کاهش دهند. شیرینی های طبیعی مانند کشمش، مویز و خرما برای افراد بیش فعال مناسب و شیرینی جات مصنوعی مانند انواع شکلات، شیرینی، کیک و … نامناسب هستند. پروتئین باکیفیت، مواد غذایی سرشار از پروتئین تمرکز را بهبود می بخشند. مواد غذایی سرشار از پروتئین های با کیفیت بالا، مانند تخم مرغ و شیر و سایر مواد غذایی پروتئینی، برای این حالات مؤثر می باشند.

مواد غذایی پروتئینی عبارتند از :

1. مغزها و دانه های روغنی (پسته، بادام، گردو، فندق، تخمه کدو، تخمه آفتابگردان، تخمه هندوانه، کنجد، شاهدانه و …).

2. حبوبات (لوبیا سفید، لوبیا قرمز، عدس، ماش، لپه و..).

3. دانه های سویا و محصولات تهیه شده از سویا مانند شیر سویا.

4. انواع گوشت (مرغ، بوقلمون، شتر مرغ، ماهی، گوسفند و …).

کربوهیدرات ها

کربوهیدرات های پیچیده را باید جایگزین کربوهیدرات های ساده کرد. کربوهیدرات های پیچیده به دلیل دارا بودن مقادیر فراوانی سبوس، سرشار از ویتامین های گروه B هستند و برای انواع اختلالات عصبی و روانی مفید می باشند. افراد مبتلا به بیش فعالی باید از مصرف برنج سفید، نان سفید، نان باگت، مواد غذایی تهیه شده از آرد سفید گندم و … اجتناب نمایند، در عوض در رژیم غذایی خود از غلات سبوس دار مانند انواع نان های سبوس دار، نان قهوه ای، برنج قهوه ای، مواد غذایی تهیه شده از آرد کامل گندم، ذرت و … که می توانند باعث ثبات سطح انرژی و بهبود خلق و خو شوند، استفاده کنند. در نتیجه حالت های مرتبط با افسردگی، اضطراب، حواس پرتی و عدم تمرکز بهبود می یابد.

آیا شکر بیش فعالی را بدتر می کند؟

بسیاری عقیده دارند، مواد غذایی شیرین مانند انواع شکلات ها، شیرینی جات و … در بدتر کردن علائم بیش فعالی مؤثر هستند. در حقیقت بسیاری از مطالعات در کودکان نشان می دهد که، شیرین کننده های مصنوعی مانند آسپارتام که به برخی مواد غذایی اضافه می شوند نیز مضر می باشد.

اجتناب از مصرف مواد غذایی کم ارزش

افراد مبتلا به بیش فعالی باید به نسبت افراد عادی بیشتر مراقب تغذیه خود باشند و از مصرف بسیاری از مواد غذایی مضر و کم ارزش اجتناب کنند و به سمت مصرف غذاهای طبیعی و با ارزش غذایی بالا، متمایل شوند.

مصرف این مواد غذایی را متوقف کنید

انواع سوسیس و کالباس، نوشابه های گازدار، نوشیدنی های صنعتی، آبمیوه های غیر طبیعی، انواع هله هوله (چیپس، پفک، کراکر، شکلات، آبنبات، ژله و …)، غذاهای آماده، غذاهای نیمه آماده، فست فودها، مواد غذایی بسته بندی شده و … .

اجتناب از سیگار و الکل

استفاده از سیگار به دلیل اثر مستقیم و مخربی که بر سلول های عصبی دارد، حالت های بیش فعالی را تشدید می کند. الکل نیز به دلیل اثرات مخرب بر کبد و بسیاری از مکانیسم های دیگر باعث کند شدن روند دفع سموم از بدن می شود و از این طریق اثرات مخرب خود را اعمال می نماید.

سخن آخر

در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، ترکیبی از رفتار درمانی، رژیم درمانی و دارو درمانی می تواند در کاهش علائم و بهبود خلق و خو در فرد اثر گذار باشد.