هویت جنبش دانشجویی ایران در مبارزه با آمریکا شکل گرفت/ در سرگشتگی بعد از کودتا دانشگاه بیدار ماند

به گزارش گروه سیاسی «تیتریک»، نظام ایدئولوژیک حاکم بر غرب که در جنبه سیاسی خود متاثر از لیبرالیسم است، در ترسیم شالکه اجتماعی خود تاکید ویژه ای بر جنبش های اجتماعی مانند جنبش زنان، جنبش کارگری، جنبش دانشجویی و ... دارد و آنها را به عنوان آوانگاردهای (پیشرو) جامعه که وظیفه اصلاح و تغییر را به عهده دارند معرفی می کنند.

از آن جایی که دانشگاه در غرب ایجاد شده همواره انتظار و توقع بر این بوده که در جوامع غیر غربی به عنوان پایگاهی برای اندیشه ها و ایدئولوژی ها آنها باشد، از این باب همواره سرمایه گذاری جدی از طرف بیگانگان در دانشگاه ها و جنبش های دانشجویی صورت می گرفت و می گیرد.

در دوره بعد از جنگ جهانی دوم تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تقریباً آرایش سیاسی، نظری حاکم بر دانشگاه ها در دو جناح کلی چپ های کمونیست و راست گرایان لیبرال تعریف می شد و عموم دانشجویانی که منتقد غرب به سرکردگی آمریکا بودند از اردوگاه کمونیست تغزیه می شدند، اما ایران این قائده مرسوم را تغییر داد و با تاسیس انجمن های اسلامی حرکت نوینی در مسیر جنبش دانشجویی ابداع کرد.

قطعاً انجمن های اسلامی دانشجویی که در دهه 40 و 50 شمسی در آمریکا و اروپا فعالیت می کنند میراث دار دانشجویان دهه 1330 بودند چرا که اولین حضور موثر دانشجویان در جامعه ایران به دوره نهضت ملی شدن صنعت نفت و سال 32 باز می گردد.

این آذر ماه سال 32 بود که دانشجویان ایران برای اولین بار خود را نشان دادند و در اعتراض به سفر نیکسون رئیس جمهور آمریکا حرکت های اعتراضی انجام دادند.

تا پیش از این تاریخ نه دانشگاه و نه دانشجو به عنوان عنصر فعال اجتماعی که می تواند تغییر را در جامعه رغم بزند و درباره موضوعات اساسی و مهم اظهار نظر کند شناخته شده نبود، باید گفت که به نوعی 16 آذر ماه 32 عامل هویت دانشجوی ایرانی بود، دانشجویی که به جناح بندی های جهانی تعلق نداشت و بر اساس فهم و اراده خود کنش اجتماعی متناسب با جامعه خود را رغم زد.

در میان مبارزان و عناصر فعال سال 32 بعد از کودتا 28 مرداد یک نوع سرگشتی و شکست هویدا بود، طرفداران مصدق توان حضور موثر نداشتند و مذهبی ها هم دیگر بنیه مقابله با دربار تازه نفس را از دست داده بودند، در این شرایط این دانشجویان دانشگاه تهران و به خصوص دانشکده فنی خشم نهفته خود را از کودتای آمریکایی 28 مرداد پای نیکسون فروریختند و سه شهید را تقدیم ظلم ستیزی کردند.

الگوی دانشگاهی که در مقابل لیبرالیسم افسار گسیخته غربی ایستادگی کند از سال 32 شکل گرفت و در دهه 40 و 50 به اوج خود رسید، و امروز جای تعجب دارد که برخی از روشنفکران که خود را میراث دار جنبش های دانشجویی می دانند حرف از سازش و تعامل و گفت و گو می زنند!

جنبش دانشجویی ایران که تولد و هویت خود را در مبارزه با آمریکا ایجاد کرد امروز در برخی از نقاط به دنبال تنش زدایی با آمریکا و تفاهم و رابطه است، این قطعاً یکی از تناقض ها و تعارضات تاریخی است که اگر امروز نتوان آن را درک کرد، قطعاً تاریخ قضاوت راستین خود را در این باره خواهد داشت.

انتهای پیام/