شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 18
مظلومیت امام حسن(ع) در هیچ یک از امامان نبود
امام حسن(ع) کسانی را پشتیبان خود می دیدند که هیچ گونه ولایت پذیری از ایشان نداشتند و تنها مدعی بودند که فدایی راه امامت هستند.
گروه فرهنگ «تیتریک»، حجت الاسلام و المسلمین عبد العلی گواهی، کارشناس مذهبی و تولیت امام زاده صالح(ع) تجریش، با اشاره به مظلومیت فراوان امام حسن مجتبی(ع) گفت: مظلومیت امام حسن(ع) متفاوت با تمامی معصومان(ع) ها بود. مظلومیت این امام کریم(ع) هم در بعد داخلی میان اصحابشان و هم در بعد خارجی میان دشمنانشان بود.
وی افزود: امام حسن(ع) کسانی را پشتیبان خود می دیدند که هیچ گونه ولایت پذیری از ایشان نداشتند و تنها مدعی بودند که فدایی راه امامت هستند. در سفری که امام حسن به سمت مکه داشتند، شخصی از حضرت(ع) پرسید که چرا با معاویه صلح کردید؟ امام حسن(ع) به گله ای که نزدیکشان مشغول چریدن بودند و تعداد گوسفندان این گله سه رأس بود، اشاره کردند و فرمودند « اگر تعداد یاران من به اندازه تعداد گوسفندان این گله بود، هیچگاه با معاویه صلح نمی کردم.» این روایت گویای مظلومیت امام حسن(ع) در میان حتی اصحابشان بود.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: بعد بیرونی مظلومیت امام حسن(ع)، معاویه دشمن اصلی ایشان بود. چرا که معاویه از راه نفاق با امام مجتبی(ع) مقابله می کرد. در ظاهر متدین اما باطنش سراسر سیاهی و بغض اهل بیت(ع) بود. این شیوه معاویه عرصه را بر امام حسن(ع) تنگ کرده بود و نمی گذاشت ایشان چهره حقیقی خود و اسلام را بر همگان آشکار کنند.
تولیت امام زاده صالح(ع) در ادامه گفت: معاویه کاری کرده بود که میان مردم شام محبوبیت پیدا کرده بود. از معاویه پرسیدند « دستیابی به این جایگاه میان مردم، چگونه ممکن شد؟» وی پاسخ داد « من تمامی کارهای خاندان پیامبر(ع) را به اسم خودم زدم و کارهای اشتباهم را به علی(ع) و فرزندانش نسبت دادم. از این رو میان مردم شام محبوب شدم.»
گواهی در خصوص علل صلح امام حسن(ع) اظهار کرد: زمانی که امام مجتبی(ع) از مردم دعوت کردند که برای مقابله با معاویه برخیزند، مردم گفتند که تعداد فراوانی از ما را در جنگ های صفین، جمل و نهروان کشتید و حالا می خواهید بقیه را هم بکشید. این نشان می دهد که ظرفیت مبارزه میان جامعه زمان امام حسن(ع) نبوده است. در حالی که این ظرفیت در جامعه ی زمان امام حسین(ع) تا حدی وجود داشت. چرا که حدود 10 سال از آخرین جنگ مسلمانان سپری شده بود.
وی در ادامه بیان کرد: موضوع دیگری که منجر به صلح امام حسن(ع) شد، همان تزویر معاویه بود. به این معنا که معاویه، ظاهری دینی داشت و مقابله با وی به نوعی مقابله با حاکم اسلامی میان مردم جلوه می کرد.
گواهی در پایان اضافه کرد: برخی از کوتاه فکران تصور می کردند که صلح امام حسن(ع)، ناشی از نبود شجاعت در وجود این امام معصوم(ع) است، در حالی که کریم اهل بیت(ع) در صفین آنچنان بر دشمنان هجوم می بردند که امام علی(ع) از این موضوع که ایشان شهید شوند و راه امامت ناتمام بماند، نگران شدند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
