شهری که آیت الله خمینی در آن به امام ملقب شد

آیت الله قدس محلاتی با اشاره به رحلت غریبانه فرزند امام (ره) در سال ۵۶ گفت: مسجد ارگ در کرج ختم حاج اقا مصطفی بود در آن مجلش شهید بهشتی، شهید مطهری، شهید مفتح، شهید محلاتی، مهندس بازرگان، دکتر سحابی و … حضور داشتند.

در ان جلسه عجیب و غریب دکتر روحانی منبر رفت. بعدا به من گفت تردید داشتم آیاتی که درباره حضرت ابراهیم (ع) است بخوانم یا نخوانم و هدفی که داشتم پیاده کنم یا خیر و نهایت با خود گفتم هر چه بادا باد.

در آنجا آیاتی که حضرت ابراهیم با خدا حرف می زد، در همان منبر روحانی همان آیات را خواند و گفت: بر این اساس پیشنهاد می کنم که از این لحظه به بعد به حضرت آیت الله العظمی خمینی (ره) بگویید امام خمینی (ره) و این کلام یادگار حسن روحانی است.

و اما حسن روحانی پیش از این در بیان خاطره آن روزش، انتخاب موضوع سخنرانی و تصمیم مهمی که در سر داشت چنین گفت:

«من در مسیر راه که به مسجد می‌آمدم، اصل اینکه در سخنرانی از کجا وارد بحث شوم، در ذهنم بود. شب قبل فکر کرده بودم و در ذهنم این بود که امام را به ابراهیم خلیل و حاج مصطفی را به اسماعیل تطبیق دهم و حتی آیه هم در ذهنم بود که شب قبل فکر کرده بودم… وقتی به مسجد می‌آمدم در ذهنم بود که لقب امام را برای رهبر انقلاب پیشنهاد کنم [با خود فکر می‌کردم] آیا این را بگویم مورد پذیرش قرار می‌گیرد یا خیر.

دوم آنکه کلام امام در جامعه خیلی واژه‌ مقدسی بود و معمولاً مردم این واژه را برای ائمه‌ معصومین و امامان اطلاق می‌ کردند؛ اگر ما این را بگوییم، برای مردم عجیب و غریب نیست! نمی‌ گویند می‌ خواهند یک امام سیزدهم درست کنند، من همین طور مردد بودم تا اینکه در کنار مسجد تصمیم گرفتم که بگویم.»

روحانی پس از ورود به مسجد، روی منبر قرار گرفت و سخنرانی تاریخی خویش را آغاز کرد: «قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ» دشمن، غافل از یاری و تأیید حق است. اگر آتشی در اینجا در زندان و حصر، اگر آتشی در بورسای ترکیه و اگر آتشی در عراق برافروختند، ما ابراهیم زمان را حفاظت می‌ کنیم. «وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ» ابراهیم عزیز! هر توطئه و کیدی که برای تو طراحی کردند، ما تو را کمک کردیم و آنها را شکست خورده و خسران‌ زده ساختیم.

«وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ» ابراهیم! تو را در کنار رسول و پیامبری دیگر به سرزمین مبارک رساندیم. ای خمینی عزیز (صلوات حضار) تو و فرزند فرزانه و مصطفای عزیزت را به سرزمین مبارک، « إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ»، کنار حرم مولایت امیرالمؤمنین رساندیم. بگذار موجی در حوزه‌ی کهنسال نجف، ایجاد شود. بگذار دشمنان بزرگ این حوزه، با عظمت علمی تو آشنا شوند. دشمن خواست تا تو در دریای نجف غرق شوی. نمی‌دانست تو کشتی نجات‌بخش و سفینـۀ النجاﺓ خواهی شد. بگذار جهانیان بیشتر و بهتر ترا بشناسند، ای ابراهیم زمان!

ای ابراهیم عزیز! همه امتحانات سخت و بزرگ برای تو پیش آمد. امّا آخرین امتحان را هم باید بگذرانی که: «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ» آن زمان آزمایش بزرگ و آشکار مربوط به اسماعیل عزیزت می‌ باشد. آنگاه که همه‌ی امتحانات و آزمایشات را با موفقیت پشت سر گذاشتی، «وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا» آنگاه تو به مقام والای امامت می‌ رسی. امامت مقامی است که آخرین امتحان آن، امتحان فرزند است.

ابراهیم! اکنون که این امتحان را هم با موفقیت گذراندی پس « إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا». و لذا من یک لقب برای مرجع بزرگ و رهبر عظیم‌الشأن، آن ابراهیم زمان، می‌ پسندم و آن لقب امام است. بنابراین «امام خمینی».

ایت الله قدس محلاتی در خاتمه خاطر نشان داشت حسن روحانی پس از آن روز و خاطره ارادت و توجه خاصی به شهر کرج دارد.

انتهای پیام/