افتخار قهرمانی فوتسال ایران از آن کیست؟

گروه ورزش «تیتریک»،  تیم ملی فوتسال ایران شنبه شب تاریخ‌ساز شد و با پیروزی مقابل تیم پرتغال در دیدار رده بندی جام جهانی فوتسال، به عنوان سوم این رقابتها دست یافت. ایران برای اولین بار توانست در این رقابتها روی سکو برود تا با عملکرد بسیار خوبش و حذف تیم‌های بزرگی چون برزیل و پاراگوئه، تمام نگاه‌ها را در دنیا به خود معطوف کند.

صفحه جدید فوتسال ایران در حالی توسط شاگردان محمد ناظم الشریعه ورق خورد که حالا بازار مصاحبه اهالی فوتسال در حمایت از این تیم و مربیان آن داغ شده است. با وجود این نگاهی گذرا به اتفاقات یکسال اخیر و بخصوص در ماه‌های منتهی به جام جهانی نشان می‌دهد که بخش‌های مختلفی از جامعه فوتسال نه تنها همکاری لازم را با تیم ملی نداشتند، بلکه در راه آماده سازی تیم ملی، آگاهانه یا ناآگاهانه، کم کاری و حتی سنگ اندازی کرده‌اند.

هیات رئیسه سازمان لیگ فوتسال را باید اولین بخش از جامعه فوتسال دانست که با برنامه ریزی نامناسب خود برای شروع لیگ برتر، دست کادر فنی تیم ملی را در پوست گردو گذاشتند. ناظم الشریعه پیش از جام جهانی بارها تاکید کرد که از هیات رئیسه خواسته لیگ در اردیبهشت یا خردادماه شروع شود تا بازیکنانش را آماده‌تر در اختیار داشته باشد ولی اعضای این هیات، لیگ را  در مردادماه استارت زدند تا زمینه نارضایتی و ناراحتی اعضای تیم ملی فراهم شود و فرصتهای خوبی برای برگزاری بازی‌های تدارکاتی از دست برود.

کمیته فوتسال هم خواسته یا ناخواسته نتوانست انتظارات پشتیبانی از تیم ملی فوتسال را برآورده کند. این کمیته نه تنها در فراهم کردن بازی‌های تدارکاتی مناسب قبل از جام جهانی اقدام قابل توجهی نکرد، بلکه حتی در چند مقطع، اردوی داخلی تیم ملی فوتسال ایران را در تهران، به خاطر نداشتن هتل لغو کرد. کار به جایی رسید که کمیته فوتسال حتی نتوانست زمینه حضور تیم ملی را در جزیره کیش فراهم کند تا در نهایت یکی از اردوهای «تیم سوم دنیا» در کمال تعجب در شهر کرج برپا شود.

مسئولان فدراسیون فوتبال که حالا می‌توانند با عنوانی که تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی به دست آورده، سر خود را بالا بگیرند و به این عنوان افتخار کنند، آنقدر در پشتیبانی تیم ملی تعلل داشتند که صدای مربیان تیم ملی را درآوردند. هنوز فراموش نکرده‌ایم روزی را که تیم ملی فوتسال ایران  در دیداری تدارکاتی در ارومیه به مصاف روسیه رفت و نداشتن گرمکن در هوای سرد آنروز ارومیه، اعتراض بازیکنان را در پی داشت. نکته عجیب اینجا بود که این مشکل حتی تا لحظه شروع مسابقات جام جهانی هم دست از سر تیم ملی بر نداشت. ایران با لباس‌هایی به کلمبیا رفت که نه از لحاظ کمیت و نه از لحاظ کیفیت، رضایتبخش نبود و باعث شد تا ملی پوشان لباسهای خود را «وصله و پینه» کنند.

بعضی از باشگاه‌ها و تیم‌های لیگ برتری را هم می‌توان در این ارتباط نام برد. به عنوان مثال تیمی مثل گیتی پسند از در اختیار دادن بازیکنانش به تیم ملی که - سهم زیادی را هم شامل می‌شد - خودداری کرد. بعد از اتمام هفته دوم بود که کادر فنی تیم ملی، ۲۲ بازیکن از جمله سپهر محمدی، محمد کشاورز، علی‌اصغر حسن‌زاده، مهران عالیقدر، مهدی جاوید، افشین کاظمی و سعید افشار هفت بازیکن گیتی‌پسند را به اردو دعوت کرد. با این حال این اردو در حالی به اتمام رسید که بازیکنان گیتی پسند حدود ۱۲ ساعت در آن حضور داشتند. اختلاف مسئولان باشگاه گیتی پسند اصفهان با اعضای کادر فنی تیم ملی باعث شد تا گیتی پسندی‌ها اجازه حضور بازیکنان خود را در دو روز اول در تیم ملی ندهند و روز آخر اردو با فشار فدراسیون فوتبال مجبور شوند بازیکنان خود را به تهران بفرستند.

بازیکنان تیم ملی فوتسال با تدابیر و اندیشه‌های ناظم الشریعه توانستند بسیاری از کم‌کاری‌ بخش‌های دیگر جامعه فوتسال را به دوش بکشند و یک تنه برابر تیم‌های بزرگ دنیا قد علم کنند. تیم ملی فوتسال ایران پیش از آنکه در جام جهانی بدرخشد، در تاریکی مشکلات و سنگ اندازی‌هایی درخشید که در یکسال گذشته پیش پایش بود ولی هیچ موقع به این مشکلات آنطور که باید و شاید پرداخته نشد. حالا مسئولان فدراسیون فوتبال و اهالی فوتسال، باید قبل از به لب آوردن لبخند غرور از این تاریخ‌سازی باید کمی تامل کنند و ببینند قبل از آغاز سوت جام جهانی، جزو حامیان تیم ملی بوده‌اند و یا کم‌کارها.

منبع: مهر