انجمن شعر و ادبیات واحد در استان البرز وجود ندارد/ شعر؛ کاری کاملا ذوقی که درآمد در آن معنا ندارد
گروه استانی «تیتریک»، به نقل از نگارانه؛ مریم صمصامی نوسینده ، شاعر و از اساتید دانشگاه است که سالیان سال است در این عرصه فعالیت می کند لذا به مناسبت روز ملی شعر و ادب گفتگويي صميمي با ايشان انجام دادیم و ديدگاههاي وي را در برخي مسايل جويا شديم، كه در ذيل مرور ميكنيم.
از دنیای شعر و شاعری تان بفرمایید؟از چندسالگی شعر سرودن را آغاز کردید؟ چگونه این استعداد را کشف کردید؟
از دوره راهنمایی شعر سرودن را شروع کرم اما دفتر اولم را گم کردم، ولی به صورت جدی دوره دانشجویی مقطع کارشناسی آغازگر شعر سرودن بنده بود (حدودا 20 سالگی) یک مقدار به خودم شک داشتم هر شعری که در 20 سالگی به ذهنم می آمد فکر می کردم متعلق به شاعری باشد و در ذهن من آمده لذا اولین بیت شعر بنده این بود:
ای سلسله موی تو بازیچه هر دشت ای دل به تمنای رخ ماه توبرگشت
این وسواس باعث می شد که یک مقدار دست و پا شکسته حرکت کنم ولی به هر حال باز شروع کردم و در سبکی دیگر شعر گفتن را شروع کردم مثلا ادبیات کودک ؛ لذا کم کم وسواس را کنار گذاشتم و دلنوشته هایی را چه در زمینه نثر و چه در زمینه نظم و شعر ثبت کردم و الان 5 دفتر از آثارم را جمع آوری نمودم و اینقدر مشغله داشتم و دارم که فرصت چاپ آنها فراهم نشده است.
بنده 35 سال است در آموزش و پرورش در مقاطع مختلف تحصیلی تدریس می کنم و در حین تحصیل مقاطع مختلف تدریسم ارتقا پیدا کرد یعنی از ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه را تدریس کردم و الان که دارای مدرک دکتری ادبیات هستم در دانشگاه به دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری تدریس می دهم.
به هرحال قصد دارم کار تدریسم را کم کنم و به تالیف کتابهایم بپردازم اما اخیرا یک همکاری قلمی با بنیاد حفظ آثار و نشر دفاع مقدس داشتم و کتابی تدوین شد و الان در مرحله بازخوانی و طراحی جلد است و به زودی چاپ می شود کتاب در موضوع زندگی نامه یک شهید است.
بنده مقاله های زیادی در نشریات معتبر داخلی و خارجی به چاپ رساندم و بیشتر کتابهایی که تالیف کردم برای مقاطع مختلف تحصیلی و آموزشی است و دو تا از پیش نویس های کتابهایم تبدیل کتاب کهن به امروزی است به خاطر اینکه ساده نویسی شود و راحتر در اختیار مخاطبان قرار گیرد و باعث آشتی مردم با ادبیات کهن شود.
جایگاه شعر و ادبیات فارسی را در استان البرز چگونه ارزیابی می کنید؟
متاسفانه؛ البته جای خوشبختی هم وجود دارد دست زیاد شده و هرکس که به هرحال فکر می کند می تواند این را به مرحله پایانی برساند بدون اینکه توجه به تخصص داشته باشد کتاب می نویسد و منتشر می کند.
خرده انجمن شعر در استان بسیار زیاد وجود دارد و محافل خصوصی زیادی در زمینه شعر در استان فعالیت می کنند و اینها دارند بزگترین آسیب را به پیکره زبان و شعر فارسی می زنند، به این صورت که بعضی از نقدها جنبه ی تجربی دارد ممکن است یک نفر سالها در یک جلسه شعر شرکت کرده ، یک سری آموزه هایی در ذهنش به تثبیت رسیده، فکر می کند آن آموزه ها کاملا دقیق و موثق است در صورتی که این طور نیست.
اگر آن شعرها و کتاب هایی که چاپ می شود یک متخصص و یک کارشناس ادبیات آنها را بررسی کند متوجه می شود این شعرها و کتابها چقدر ایراد دارد؛ لذا این همگامی صورت نمی گیرد که کتابها زیر نظر نهاد و یک سازمان مطمئن تری به چاپ برسد که بعدها برای ما سابقه سوء نداشته باشد.
آثاری که از گذشته به دست ما رسیده، هرچقدر روی این آثار کار می کنند باز هم نکته دارد، باز هم از نظر علمی قابل بررسی است اما این آثاری که امروز چاپ می شود با تمام امکاناتی که ما داریم بسیار دست و پا شکسته است.
بسیاری از اشعاراز نظر بافت زبانی، پیکره ی شعر، وزن، اصول قافیه و … شبیه شعر نیست و مهمترین دلیل آن هم این است که خیلی از این افراد جوان هستند و جذب بازارهای کاذبی شده اند و بسیار انتظار دارند لذا باید سعی شود روی انجمن ها نظارت بیشتری شود، سلیقه های شخصی باید برداشته شود و یک انجمن شعر واحد در استان شکل گیرد تا شاهد دوران رشد در شعر و ادبیات در استان باشیم.
شعر ذائقه ی طبع است و جوشش درونی دارد شما می بینید که اعمال نظر زیاد می شود، ادعا زیاد است، تا زمانی که ادعا داریم و مدعی هستیم به نتیجه ای نمی رسیم.
کرج یک زمانی 5000 شاعر داشت از بین این 5000 نفر می توانم به جرات بگویم 50 تا از این شاعرها بسیار عالی بودند که به دلیل عدم حمایت جذب تهران شدند و خیلی از این شاعر های خوب جذب مسایل سیاسی و پوسته های بسیار پوسیده ای شدند که برگرداندنشان مشکل بود .
درآمد نویسندگی چگونه است؟ آیا گذران یک زندگی است؟
به هیچ عنوان، شعر گفتن کاری کاملا ذوقی است یعنی اگر شما بخواهید با یک کار ذوقی تجارت کنید مسلما به جایی نمی رسید. آنهایی که شعر و شاعری برایشان کسب درآمد شده شم تجاری اش را دارند عده ای را جذب کردند و با پولهایی که از دیگران می گیرند این انجمن های بی اساس را مدیریت می کنند ولی این کار، کاری کاملا ذوقی است حالا امکان دارد یکی به خاطر اثر بسیار خوبش و چاپ چندین نوبت کتابش درآمد کسب کند ولی کسی که به این موفقیت دست پیدا می کند مسلما هدفش این نیست.
ما در دوره ای زندگی می کنیم که واقعا نباید به عنوان شغل به این ذوق نگاه کنیم و هرکسی که قدم در این وادی می گذارد ، اگر بخواهد زمانش را صرف این کند که به یک ثروتی برسد و امرار معاش کند سخت اشتباه کرده و خیالی بیش نیست.
صحبت پایانی تان را بفرمایید؟
امیدوارم به پشتوانه الهی روز شعر و ادب چنان رقم بخورد که آینده درخشان تری را برایش رقم بزنند و حامیان دلسوزی وارد این گود شوند تا شاهد رشد و تجلی زبان و شعر فارسی در استان باشیم.
روز شعر و ادب فارسی را باید سزاوارتر از اینی که هست پاس بداریم و بدون تعصب های قشری حمایت کنیم زیرا همه یک نیت داریم و آن پیشرفت و ترقی ادبیات در سایه دینی است که کامل ترین دین است.
انتهای پیام/