"تیتر1"؛
نقاش بازمانده خاندان کمال الملک در کرج + تصاویر
شهریار تیمورپور، نقاش بازمانده از خاندان هنرمند بزرگ ایرانی کمال الملک، از خردسالی بدون اینکه بداند چیست، از اجسام طراحی می کرده است تا اینکه 25 سال پیش می فهمد که از خاندان چه کسی است و سعی می کند پای در جای پای وی بگذارد.
گروه استانی «تیتریک»، شهریار تیمور پور، از 3 سالگی، هرجا که ذغال یا قلمی می دید، بی اختیار شروع به ترسیم طرح از اجسام می کرد بدون اینکه نام کار خود را بداند.
گرایش به هنر در خونش بود و هرکجا که مشغله ای برای گذران زندگی ترتیب می داد، محال بود ریشه ای در آن نداشته باشد، رشته های نقاشی، گریمور سینما و تأتر، طراح صحنه، مجسمه سازی، بازیگری، طراحی فرشهای برجسته و تابلوهای مترو بیشترین زمینه هایی کاری وی بود ولی نقاشی را به صورت حرفه ای تا جایی که بتواند نمایشگاه برپا کند از 25 سال پیش شروع کرد و آن زمانی بود که تازه متوجه شد که با نقاش شهیر ایرانی نسبت خونی دارد.
سبک نقاشی کسی که امروز به نام م. تیمورپور معروف است، انتزاعی و وسیله ای جالب و ابداعی برای طراحی دارد، میتوان گفت سبک نقاشی و قلم او در نوع خود منحصر به فرد است.
وی رنگ مرکب را بر روی گاغذ ریخته و سپس با کارت تلفن یا کارت هدیه شروع به نقاشی و طرح زدن می کند و همزمان همان طرح را رنگ آمیزی نیز می کند ، جالب اینجا است که در نقاشی های او اثری از قلم دیده نمی شود.
تیمورپور در این رابطه می گوید: این سبک از زمانی به ذهنم رسید که بازی قطره های جوهر بر روی کاغذ برایم جان و معنی گرفت، روزی جوهر از دستم بر روی کاغذ ریخت و وقتی که آن را پاک می کردم نقوشی زیبا با بافتی کم نظیر پدیدار شد و از آن پس و اتفاقی دیگر که رخ داد موجب شد این استعداد را پرورش دهم و برای خود زمینه حرکت به سمت جلو را فراهم نمایم.
وی از آن پس نمایشگاه های مختلف برگزار کرده و لوح های سپاس زیادی برای آثار خود دریافت کرده است.
این نقاش گمنام داستان جالب دیگری نیز دارد که مسیر زندگی او را به کلی عوض کرد و در واقع آن زمان بود که وی فهمید نقاشی در خونش جریان دارد و عشق به این رشته، ذاتی و ارثی است.
او در این رابطه می گوید: محمد غفاری، هنرمند بزرگ ایرانی را به عنوان نقاش دربار ناصرالدین شاه می شناختم و می دانستم که لقب کمال الملک را به خاطر هنرمندی هایش دریافت کرده و مقبره ای در نیشابور دارد ولی زیاد به این ماجرا دقت نمی کردم تا اینکه روزی به خانه یکی از بستگان مادری در تهران رفته بودم که هنرمندی نقاش بود و آن جا در گفتگو ها شنیدم و فهمیدم که خود نیز از بازماندگان خاندان کمال الملک هستم.
بلافاصله پس از این ماجرا نیز از روی کنجکاوی با پدرم برای تماشای فیلم علی حاتمی کیا با موضوع زندگی این هنرمند مشهور و بزرگ ایرانی که از قضا بر روی پرده بود رفتیم و آن جا نیز از پدرم شنیدم که با کمال الملک نسبت دارم، بنابراین تازه متوجه شدم استعداد ذاتی در خردسالی و علاقمندی به ترسیم طرح من از کجا نشأت می گیرد و از همانجا که 25 سال از آن روزها می گذرد شروع به پرورش خود در زمینه های نقاشی نمودم.
او اکنون 60 ساله است و 20 سال پیش متوجه نسبت خود با هنرمند نقاش ایرانی شد و از آن زمان تا کنون به شجره نامه خود افتخار می کند و می خواهد در دنیای هنر تا آنجا که می تواند پیش برود هرچند درآمدی آن چنانی بدست نیاورد.
شهریار تیمورپور، نقاش کرجی، امروز دارای سبک و شیوه منحصر به فرد است که شاید روزی با آن در تمام دنیا شناخته شود و نام کمال الملک، هنرمند بزرگ ایران را بار دیگر زنده نماید.
انتهای پیام/
گرایش به هنر در خونش بود و هرکجا که مشغله ای برای گذران زندگی ترتیب می داد، محال بود ریشه ای در آن نداشته باشد، رشته های نقاشی، گریمور سینما و تأتر، طراح صحنه، مجسمه سازی، بازیگری، طراحی فرشهای برجسته و تابلوهای مترو بیشترین زمینه هایی کاری وی بود ولی نقاشی را به صورت حرفه ای تا جایی که بتواند نمایشگاه برپا کند از 25 سال پیش شروع کرد و آن زمانی بود که تازه متوجه شد که با نقاش شهیر ایرانی نسبت خونی دارد.
سبک نقاشی کسی که امروز به نام م. تیمورپور معروف است، انتزاعی و وسیله ای جالب و ابداعی برای طراحی دارد، میتوان گفت سبک نقاشی و قلم او در نوع خود منحصر به فرد است.
وی رنگ مرکب را بر روی گاغذ ریخته و سپس با کارت تلفن یا کارت هدیه شروع به نقاشی و طرح زدن می کند و همزمان همان طرح را رنگ آمیزی نیز می کند ، جالب اینجا است که در نقاشی های او اثری از قلم دیده نمی شود.
تیمورپور در این رابطه می گوید: این سبک از زمانی به ذهنم رسید که بازی قطره های جوهر بر روی کاغذ برایم جان و معنی گرفت، روزی جوهر از دستم بر روی کاغذ ریخت و وقتی که آن را پاک می کردم نقوشی زیبا با بافتی کم نظیر پدیدار شد و از آن پس و اتفاقی دیگر که رخ داد موجب شد این استعداد را پرورش دهم و برای خود زمینه حرکت به سمت جلو را فراهم نمایم.
وی از آن پس نمایشگاه های مختلف برگزار کرده و لوح های سپاس زیادی برای آثار خود دریافت کرده است.
این نقاش گمنام داستان جالب دیگری نیز دارد که مسیر زندگی او را به کلی عوض کرد و در واقع آن زمان بود که وی فهمید نقاشی در خونش جریان دارد و عشق به این رشته، ذاتی و ارثی است.
او در این رابطه می گوید: محمد غفاری، هنرمند بزرگ ایرانی را به عنوان نقاش دربار ناصرالدین شاه می شناختم و می دانستم که لقب کمال الملک را به خاطر هنرمندی هایش دریافت کرده و مقبره ای در نیشابور دارد ولی زیاد به این ماجرا دقت نمی کردم تا اینکه روزی به خانه یکی از بستگان مادری در تهران رفته بودم که هنرمندی نقاش بود و آن جا در گفتگو ها شنیدم و فهمیدم که خود نیز از بازماندگان خاندان کمال الملک هستم.
بلافاصله پس از این ماجرا نیز از روی کنجکاوی با پدرم برای تماشای فیلم علی حاتمی کیا با موضوع زندگی این هنرمند مشهور و بزرگ ایرانی که از قضا بر روی پرده بود رفتیم و آن جا نیز از پدرم شنیدم که با کمال الملک نسبت دارم، بنابراین تازه متوجه شدم استعداد ذاتی در خردسالی و علاقمندی به ترسیم طرح من از کجا نشأت می گیرد و از همانجا که 25 سال از آن روزها می گذرد شروع به پرورش خود در زمینه های نقاشی نمودم.
او اکنون 60 ساله است و 20 سال پیش متوجه نسبت خود با هنرمند نقاش ایرانی شد و از آن زمان تا کنون به شجره نامه خود افتخار می کند و می خواهد در دنیای هنر تا آنجا که می تواند پیش برود هرچند درآمدی آن چنانی بدست نیاورد.
شهریار تیمورپور، نقاش کرجی، امروز دارای سبک و شیوه منحصر به فرد است که شاید روزی با آن در تمام دنیا شناخته شود و نام کمال الملک، هنرمند بزرگ ایران را بار دیگر زنده نماید.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده