وصف حال این روزهای کارخانه قند کرج/ دردم از شکرهای وارداتی است و درمان نیز هم!

و اما درحالیکه محتکران گویی نبض بازار شکر را در دست گرفته اند این روزها کارخانه قند کرج با نبود مواد اولیه و واردات شکر دست و پنجه نرم می کند، ۵ تیر ماه امسال بود که گزارشی مبنی بر شکرهای وارداتی تولید را به کام کارخانه قند کرج تلخ کرد!  در پایگاه خبری ما  مبنی بر اینکه دولت اخیرا در راستای کمک به کارخانجات به جای ورود شکر توسط تجار به تعدادی واحدهای تولیدی اجازه ورود شکر داده و اعلام کرده است این واحدها با واردات شکر سود آن را از آن خود کنند و زمینه رونق کارخانه خود را فراهم کنند و درآمد حاصل از ورود شکر به جای قرار گرفتن در جیب تجار به واحدهای تولیدی برسد منتشر شد.

متاسفانه دولت این اجازه را صرفا به کارخانجات چغندری داده و کارخانه قند کرج و واحدهایی که مواد اولیه آنها شکر است نیز همانند صنایع چغندری تقاضای واردات شکر داشتند چرا که سود واردات نیز به آنها تعلق می گیرد در صورتیکه خرید شکر از دیگر کارخانه ها توسط کارخانه قند کرج این واحد را متحمل پرداخت هزینه ای مضاعف خواهد کرد.

در نهایت کارخانه قند کرج با سابقه تولید ۸۴ سال به تعطیلی کشیده و مکانی نوستالوژیک برای ۲۵۰ پرسنل و کارگری شد که با بیکاری دست و پنجه نرم می کنند اما ماجرا به اینجا ختم نشد و سید حمید طهایی استاندار البرز نیز با پیگیری این مهم به خبرنگار ما گفت: طی تماس بنده با وزیر جهاد کشاورزی مهندس محمود حجتی سه راهکار برای دغدغه های کارخانه قند کرج پیشنهاد داد. 

البته اسماعیل خلیلی مدیر کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان البرز نیز ۲۹ تیر ماه ۹۵ در گفتگو با مهر مدعی شد: تعطیلی کارخانه قند کرج موقتی است و با رفع ممنوعیت واردات شکر به کشور فعالیت این واحد تولیدی از سر گرفته می شود و برخلاف برخی اخبار کارگران این واحد تولیدی بیکار نشده اند و به جز ۶۰ نفری که قرارداد موقت داشته اند سایر ۱۹۰ کارگر دیگر حقوق قانونی خود را دریافت می کنند و با محل کار ارتباط مستقیم دارند و محدودیت واردات شکر به کشور به طور حتم دایمی نخواهد بود و این واحد تولیدی به زودی فعالیت خود را از سر خواهد گرفت.

و اما غلامحسین بهمئی دبیر انجمن صنفی کارفرمایی تصفیه‌ کنندگان شکر ۲۴ تیر ۹۵ در برنامه زنده تلویزیونی و گفت‌ و گوی ویژه خبری اعلام کرد: قبل از بحث ممنوعیت واردات، کارخانه‌ های تصفیه‌ کننده به نسبت نیازی که داشتند، اقدام به واردات می‌ کردند، اما اکنون متولی این عمل، به انجمن صنفی کارخانه‌ های قند و شکر واگذار شده و چنین سیاستی عادلانه نیست.

به گفته وی، در حال حاضر ۱۴ کارخانه تصفیه کننده وجود دارد که ۵ واحد از آنها مربوط به تصفیه شکر است و ۹ واحد نیز تبدیل شکرخام به قند را بر عهده دارند که البته تمام این ۹ واحد به تعطیلی منجر شده‌ اند. زیرا سال گذشته تنها ۱۶۲ هزارتن شکرخام در دسترس کارخانه‌ های تصفیه‌ کننده بود، این در حالی است که نیاز سالانه آنها حداقل ۶۰۰ هزار تن تخمین زده می‌ شود و تا کنون ۳ هزار و ۵۰۰ کارگر بی‌ کار شده‌ اند.

البته در گفتگوی خبری فوق اعلام شده بود عدم شفافیت دولت در مورد آمار داخلی باعث شده که در دراز مدت بحران ساز شود و نیز مجوز وارد کردن شکر با تاخیر دو ماه بوده است و اما شواهد موجود پیچیدگی موضوع کارخانه قند کرج را نشان می‌ دهد و این در حالیست که هویت اقتصادی کارخانه قند کرج مدتهاست که تعطیل‌ شده و فرصت شغلی حدود ۲۵۰ کارگر در معرض از دست رفتن قرار دارد.

سوال اینجاست که اگر ممنوعیت واردات شکر در راستای تولید ملی این کارخانه جات است چرا حمایتی در راستای رفع مشکلات این واحدهای صنعتی با سابقه صورت نمی گیرد؟ حال باید منتظر ماند و دید در سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل چه سرنوشتی در انتظار هویت اقتصادی کارخانه قند کرج و کارگران آن خواهد بود؟

انتهای پیام/