رنجی که نظام اسلامی از بیکاری جوان ایرانی می برد/ استان البرز بیکارتر از کل کشور

بر این اساس می توان عنوان کرد که کار پدیده ای پرفضلیت و بیکاری معضل و نکوهیده است، که باید نظام و حکومت اسلامی به عنوان متولی مدیریت جامعه برنامه جدی و منظمی در باب آن داشته باشد.

اما در کشور ما بعد از گذشت سه دهه از انقلاب معضل بیکاری همواره دامن مسئولان و دولت ها را گرفته و هیچ کسی نتوانسته برنامه دقیق و موفقی برای بهبود آن ارائه دهد که این امر باعث نارضایتی ها و مسائل اجتماعی و سیاسی شده است.

همان طور که رهبر انقلاب در دیدار اخیر نمایندگان مجلس درباره اشتغال و کار فرمودند: «خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری جوان، از خجلت خود آن جوان در داخل خانه بیشتر است؛ این را شما بدانید. وقتی انسان این را میبیند شرمنده میشود؛ یعنی شرمندگی بنده‌ی حقیر از ملاحظه‌ی این آمار و مطالعه‌ی این حقیقت، از شرمندگی آن جوانی که بیکار میرود خانه و دستش چیزی نیست، کمتر نیست، بلکه بیشتر است؛ این را باید برطرف بکنیم». (۱۳۹۵/۰۳/۱۶بیانات در دیدار رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی)

دیگر برای هیچ کس وجود مشکل اقتصادی و رکود در کشور پوشیده نیست و به تبع آن بار و فشار بر قشر محروم و مستضعف جامعه است که بیشتر احساس می شود به خصوص جوانان که در مسئله بیکاری وضعیت نگران کننده تری دارند.

آمارگیری کار و بیکاری

جمعیت فعال کشور همواره یکی از آمار های مهم و موثر در شاخص های اقتصادی و پیشرفت می باشد که معمولاً در سنین بین 15 تا 65 سال به غیر از زنان خانه دار و دانشجویان هستند و نرخ بیکاری را بر اساس آن اندازه گیری می کنند.

مرکز آمار برای سال 94 میزان 12.4 درصد بیکاری را اعلام کرد که از این جمعیت بیکار بیش از هشتاد درصد آنها زیر خط فقر قرار دارند، که برای ایران و کشوری که در حال پیشرفت است مطلوب نیست، بر اساس تفکیک سنی باید گفت که جوانان متاسفانه وضعیت به مراتب نا مناسب تری دارند. البته باید گفت که آمارها در کشور به هیچ وجه منسجم و واحد ارائه نمی گردد و در این باره نیز اختلافات و تناقض های جدی بین مرکز آمار، مرکز پژوهش های مجلس، وزارت کار و... وجود دارد.

مرکز آمار مرجع و نهاد عالی در این مسئله است که هر ساله بر اساس بررسی های خود نرخ بیکاری را اعلام می کند و البته با نواقصی همراه است. این که تعریف کار و بیکاری چه باشد اینکه میزان درآمد چقدر در بیکاری اثر دارد اینکه یک نفر ده ها واحد مسکونی درحال اجاره دارد و بیکار محسوب می شود. اینکه یک نفر چند ساعت در هفته کار می کند و درآمدی هم ندارد ولی شاغل محسوب می شود و... همه از تناقض ها و مشکلات آمار گیری از کار و بیکاری است که بیشتر به این مرکز بر می گردد.

از میان جمعیت فعال کشور آمارها نشان می دهد سهم بیکاری جوانان به مرز 25 درصد رسیده که در شهرهای بزرگ مانند تهران این آمار بسیار بالاتر است.

عزیز اکبریان رئیس کمیسیون صنایع مجلس با استناد به گزارش مرکز پژوهش های مجلس اعلام کرده که بیکاری کشور به مرز هفت میلیون نفر رسیده و هیچ امید و یا برنامه کاربردی برای کاهش آن دیده نمی شود.

محسن جلال پور رئیس اتاق بازرگانی ایران پیش از این درخصوص نرخ بیکاری کشور گفته بود "عدد بیکاران بیش از پنج میلیون برآورد می شود و هر ساعت حدود ۱۵۰ نفر به جمعیت بیکاران افزوده می‌شود که نگرانی ها در این باره را صد چندان می‌کند" با توجه به این آمار و با یک حساب سرانگشتی می توان نتیجه گرفت هر روز ۳۶۰۰ نفر، هر هفته ۲۵۲۰۰ نفر، هر ماه ۱۰۸ هزار نفر و بطورتقریبی هر سال یک میلیون و سیصدهزارنفر به جمعیت بیکاران کشور اضافه می شود؛ این جمعیت قابل توجه از طوفان تقاضا برای شغل حاکی از افزایش روند بیکاری و تقاضا برای کارخواهد بود. (مهر)

طرح های چون صندوق اشتغال و یا کارگاه های زود بازده با توجه وضعیت بازار و اقتصاد کشور و از همه مهمتر دخالت سیاست ها و جناح بندی در مدیریت کلان متاسفانه به اهداف خود نمی رسد.

در این میان باید گفت که آن دسته از مدیران و تصمیم گیران که با دریافت های نجومی و نامتعارف خود درد مستمندان را فزون کرده اند چطور می توانند ابتدا درک درستی از وضعیت و مشکلات بیکاران داشته باشند و در مرحله بعد بتوانند تصمیمی اتخاذ نمایند که این بحران را بهبود بخشد؟

وزارت کار و رفاه که علی القائده باید متولی مسئله کار و کارگران باشد امروز از ضعیف ترین اعضای کابینه است (که طی هفته های اخیر بحث استیضاح و جابجایی علی ربیعی را در پی داشت) و هیچ برنامه ای برای بهبود کار و بیکار صورت نداده تا جایی که در دیدار سال گذشته خود با رهبر انقلاب مورد نقد ایشان واقع شد:« آقای ربیعی که همیشه می گوید مسئله‌ی اشتغال و مانند اینها به عهده‌ی من اصلاً نیست و خودشان را خلاص می کنند ولی بالاخره یکی از بخشها، یا شما یا سازمان برنامه مسئول است» (دیدار با اعضای هیات دولت شهریور94)

استان البرز

استان البرز از انجایی که نزدیک پایتخت است و عمده تحولات و مسائل متاثر از این جابجایی روزانه بیش از یک میلیون نفر از ساکنان خود است نمی تواند استقلال چشمگیری در این مسئله داشته باشد، نرخ بیکاری در استان البرز در سال گذشته 12 درصد بود که سهم جوانان البرز بیش از 26 درصد است.

استان البرز با وجود مراکز تولیدی، صنعتی، کشاورزی که در هیچ نقطه ای از کشور مانند ندارد، اما باز در مسئله اشتغال بحران دارد. سهم بخش کشاورزی از اشتغال استان کمتر از 5 درصد است و بیشترین شغل های استان در حوزه خدمات است که این نیز متاثر از الگوی پایتخت است.

این که مراکز دولتی امروز بیشترین سهم اشتغال در کشور را دارند و عمده بیکاران نیز برای حل مشکل خود نظر به کار دولتی دارند خود یک واعقیت اجتماعی و مهم است که نیاز به تحلیل و برنامه ریزی مسئولین دارد و باید برای تغییر آن به سمت تولید در بخش های صنعتی، کشاورزی و خصوصی جهت گیری و سیاست گذاری شود.

انتهای پیام/